Haqqinda.az

Ishim heyatima yeni sevinc qatmishdi. Studiomuz Apper Istsaydda yerleshdiyinden mushterilerimiz de, tebii ki, cox imkanli ve eyni zamanda telebkar insanlar idiler. Onlarin telebkarlighindan, sifarishlerin coxlugundan xususi bir zovq alirdim. Rufat herden "sen mazoxistsen" deyib menle zarafat edirdi. Ishimin ureyimde olmasindan elave, bu meshgulluq Rufatin mene deyishen munasibeti ile bagli ozumu daha cox incitmeyme, fikir cekmeyime mane olurdu.
Ozumu her zaman bexti getiren bir insan hesab etmishem, xususen de qarshima cixan insanlar saridan. Bakidaki ailem, onlarla munasibetim, heqiqeten, qibte olunasi idi. Amma Amerikada qarshima cixan insanlar saridan bextim bir bashqa getirmishdi. 4 il bundan evvel Saymon ve Keti, indi de Leyla, Ceffri, Robert. Heyatimin sonraki cetin anlarinda onlarsiz ne ederdim, bilmirem. Indi de Robertla (onu ishde Bob deye cagirirdiq) aramizda ele munasibetler yayilmishdi. Mene mudirden bashqa bir boyuk qardash, dost olmushdu. Meni ishe Ceffrinin tekidi ile goturse de, deyesen, ishimden razi idi. Cunki bir defe mene zarafatca "Kash Cefffri seni mene daha evvel rekommendasiya etseydi" demishdi.
Rufatla munasibetlerdeki narahatciligha geldikde.. Uzde hec bir deyishiklik yoxdu, yene seherler guleruzle ayrilar, axshamlar qucaqlashib kinoya baxar, ya harasa cixardiq. Amma yene icimde bir narahatciliq vard, bu da onun son derece fikirli olmasi ile baglidi. Bir nece defe onu neyin narahat etdiyini sorushsam da, cavabdan qacmishdi.
Noyabrin sonu idi, plede bukulub balkonda oturub musiqiye qulaq asirdiq. Men durmadan hal-hazirda ishlediyimiz magaza dizayni, ish zamani rastlashdigim modelyer (hansi ki, moda aleminde cox nufuzlu bir insan idi) haqqinda danishir, onun da menim sevincime, entuziazmima qoshulmasini isteyirdim.
- Sence de, maragli layihe deyil? Hele deyesen, Dountaundaki magazadan sonra Aptaundakinin da dizaynini biz edeceyik. Duzdur, bu menimcun daha cox ish demekdir, amma ki, Bobu gorsen, ele xoshbextdir.
Rufatin cavab vermediyini gorub, uzumu ona cevirdim. Hec ne demeyib gozunu bir noqteye zilleyib durmushdu, cox fikirli gorunurdu.
-Rufat, nolub sene?
Menim sualimdan diksinen kimi olub,
- Yox, hec ne.
- Ne olar, de, axi gorurem, nese narahat edir seni. Niye demirsen?
- Dedim ki, hec ne olmayib.
Sesi sert cixmishdi, pert oldugumu gorub meni qucaqladi.
- Niqulya, bagishla, dogurdan, hec ne olmayib. Sadece ishde bezi problemler var, onlari fikirleshirem. Ciddi bir shey deyil.
Men daha hec ne demedim, bayaqki sevincim, hevesim yoxa cixmishdi.
- Axi sen magazanizdan danishirdin. Danish gorum, sonu noldu?
- Hec ne.. Deyeceyimi dedim artiq, danishmaga bir shey yoxdur.- deyib iceri kecdim.
Dekabr ayi Miladdan sonra Tennesiye getmeliydim. Dekabrin sonu refiqem Annanin toyu idi, meni de cagirmishdi. Men de hem toyu, hem de Ketigli gormeyi behane edib boyuk hevesle sefere hazirlahsirdim. Bundan bashqa yanvarin ilk heftesi Bakida dayim qizi Nerminin de toyu olacaqdi. Bu sebebden ishlerimi bri az tez tehvil etmish, Bobdan heftelik 2 heftelik mezunuyyet goturub, evvelce Tennesiye, ordan da birbasha Bakiya gedecekdim. Rufat ishlerinin coxlugunu behane edib menle Bakiya getmekden imtina etmishdi. Heqiqeten, meshgul oldugunu bilirdim, ona gore de israr etmirdim. Yanvarin 7-si onun ad gunu idi. Sadece bu sefer ucbatindan onun ad gunune catdirmayacaqdim, ona gore de ozumu cox gunahkar hiss edirdim.
O ise:
- Eybi yox, sen gelende senle bri yerde qeyd ederik, narahat olma,- deyib mene teskinlik vermishdi. Onuncun ad gunleri o qeder de elametdar hadise sayilmazdi.
Neshvil sheherinde hava limanina catdiqda Keti meni qarshlamish, hem onuncun, hem de evleri ucun nece darixdigimi o an hiss etmishdim.
Keti ile sohbetlerinde menim kefsiz oldugumu hiss edirdi:
- Nikki, duzunu de, niye kefin yoxdu?
- Yox, Keti, her shey yaxshidi, kefim de var.
- Seni taniyiram, Rufatla aran deyib?
- Yox, niye ki? Munasibetimiz cox yaxisdi, -deyib suni gulumsemishidm. Keti de, deyesen, mene inanmishdi.
Ilk defe idi ki, Annanin toyu vasitesile Amerika toyunda olmushdum. Toyda mekteb yoldashlarini gormek, onlarin deyishib nece biri olduqlarinin shahidi olmaq maragli hiss idi. Nik de orda idi. Bu 4 il Nik ucun de tesirsiz otushmemisdi, deyishmishdi, daha da yarashiqli olmushdu. Meni gorduyune sevinmishdi, deyesen, mahnilarin birinde meni tancpola da devet etmishdi.
- Eshitdim, daha Nyu-Yorkda yashayirsan. Rufatla da evlenmisen. Arzuna catdin axir ki,- sesinde istehza olunmurdu, menim ucun heqiqeten sevinirdi.
- Aha, axir ki,- deyib gulumsemishdim.
- O vaxtdan onu cox sevdiyin melum idi. Sene gore sevinirem.
- Cox sag ol. Sen necesen? Ne planlarin var?
- Cikaqoda bakalavri qurtardim. Indi de Nyu-Yorka kocurem. Orda magistr tehsilimi oxuyacam.
- Ne yaxshi, ora gelende mutleq xeber et, gorusherik.
Nikin meni bagishladigina, mene qarshi kin saxlamadigina sevinirdim.
Tenneside bir nece gun qaldiqdan sonra Bakiya ucmushdum. Bakida gunlerim daha shen kecirdi, nenem-babam, valideynlerim bashima firlanirdlar. Bilmirem, ya soyuqlamishdim, ya da ki, yol yorlugundan ozumu cox pis hiss edirdim, tez-tez bashim gicellenir, ureyim bulanirdi. Halsizligim hele Tenneside bashlasa da, Bakida daha da guclenmishdi. Toya 2 gun qalmish, Sabina ile alish-verishden sonra bir kafede oturub sohbet edirdik. Yeniden ureyim bulanmish, ozumu tez vanna otagina salmishdim. Zala geri donduyumde, Sabina:
- Niqulya, belke, hamilesen?- deye sorushduqda, cox teeccublenmishdim. Bu ehtimal hec aglima gelmemishdi. Sabinanin sozunden sonra heyecandan esirdim. Hamile olmaghim, Rufatdan ushagimin olmasi menimcun en boyuk xoshbextcilikdi. Rufatla menim ikimizin ushagi, bizi bir-birimze baglayan quvve... Bundan daha yaxsi ne ola bilerdi? Mueyyen qeder tereddud kecirsem de, Sabinanin tekidi ile hekime getmish, analizler vermish ve cavabini almishdiq. Heqiqeten, hamile idim...
Hekim analizlerin cavablarini baxib neticenin pozitiv oldugunu dedikde, artiq yerdeki heyatla baghim kesilmishdi. Hamileliyim menim ucun shok kimi gelse de (cunki planlashdirdighimiz bir shey deyildi, hem Rufat, hem de men mueyyen qeder vaxta ehtiyac hiss edirdik), lakin onu bele gozlemilmez gelishi meni dunyanin en xoshbexti etmishdi. Men bunlari fikirleshdikce hekim hormonal problemlerin oldugunu, bunun ucun xususi mualiceye ehtiyac oldugunu, ozume cox yaxshi baxmali oldugumu deyirdi. Onun sozlerine gore, stressden uzaq durmali, vaxtli-vaxtinda hemin dermanlri icmeliydim. Maya xanimin sesinden narahat oldgu hiss olunurdu, onun "Nigar, bunlari etmesen, ushagi itirmek tehlukesi var" sozu meni realligha qaytarmishdi. Hekime soz verdim ki, dediklerine emel edecem, her ehtimala qarshi Nyu-Yorkdaki ginekologumun de yanina gedib yene muayine olunacaqdim. Ushagimin saglamligindan daha vacib bir shey yoxdu.
Hekimden sonra yerimde otura bilmirdim Ilk reaksiyam Rufata zeng edib ona da xeberlemek fikri oldu, daha sonra ise ona surpriz etmek qerarina geldim. Rufatin ad gunu ucun hediyye secmekde cetinlik cekirdim. Her sheyi olan insana ne hediyye vermek olardi? Ozu IT muhendis oldugundan her cur texnikaya, telefon, ipad ve s. malik idi, yeni texnika ile onu teeccublendirmek olmazdi. Geyim, etir ve s. de hediyye kimi men qebul etmirdim, onsuz da her defe Macy's-e gedende, onun ucun yeni geyimler alirdim. Cox fikirleshdikden sonra, ona 1 hefte sonu ucun Bermuda adasina bilet almishdim, her ikimizin daha isti bir yerde sakit tetile ehtiyacimiz vardi. Biletleri, otel meselesini ve s. hell etmish, mene gonderilen confirmation email-i cap olunmush halda cantamdaydi. Amma mence, ushagin olmasi onuncun daha boyuk hediyye olacaqdi ve men bu xeberi ona telefonda deye bilmezdim. Hekimden cixar-cixmaz bilet aldigim aviakompaniyaya zeng vurdum, Nyu-Yorka olan bileti ayin 9-u evezine, ayin 6-si geceye deyishdim. Toy da ayin 6-si oldugundan, ele restorandan birbasha hava limanina gedecek, Rufatin ad gunu ucun evde olacaqdim.
Anamla anam hamile oldugumu oyrendikde cox sevinmishdiler, anam da menim kimi ushaqperest idi, baxmayaraq ki, 2-ci ovlad istememishdiler vaxtile. Lakin yayda bagh qonshularimizin ushaqlarini valideynleri memnuniyyetle ikimizin ohdeliyine buraxar, biz da onlari eylendirerdik. Anama done-done Esya xalaya bu xeberi dememesini xahish etmishdim, bilirdim ki, dozmeyib Rufata xeber edecek, amma Rufatin menden oyrenmesini isteyirdim.
Her insanin heyatinda en xoshbext oldugu dovrler olur. 21 illik heyatimin en sevincli anlarinin mehz hemin vaxt oldugunu desem, yalan olmazdi. Bu korpe her sheyi deyishdirecekdi, heyatima yeni mena qatacaqdi. Hele onu hiss etmesem de, yolunu artiq gozleyirdim. Menim ne derecede enerjili biri oldugumu az-cox artiq bilirsiniz. Bu xeberi oyrendiyimden beri artiq aglimda ushagha ad secir, evin hansi otagini onun ucun ayiracagimi fikirleshir, otagin dizaynini qerarlashdirirdim. Menden olsa, artiq gedib korpe geyimlerini de alardim, ancaq anam imkan vermeyib "Nyu-Yorkda secim daha coxdur, ozune yuk etme" deyib qoymurdu.
Toya qeder 2 gunu havada kimi kecirdim, hemin vaxt erzinde Rufatla 2 defe telefon danishigimda bunu ona dememek ucun ozumu gucle saxlayirdim.
Toy cox shen kechse de, men gucle onun sonunu gozlemish, gece saat 1-de eve gedib paltarlarimi deyishib, camodanimi goturmush, papam meni hava limanina aparmishdi. Hava limaninda, papam meni qucaqlayib,
- Tezlikle gorusherik, mamayla 3-4 aya senin yanina geleceyik. Belke, sen bize Frankfurta gelesen?
- Yox, papa, siz gelin, hem de Rufatin, menim ishleri ile elaqedar bizim uzun muddetli size gelmeyim alinmaz.
- Niqulya, xoshbextsen? Bu bir hefte erzinde danishmagha imkanimiz olmadi. Amma, deyesen, heqiqeten xoshbextsen, yaxshi gordum seni.
Papami qucaqlayib,
- Xoshbextem, papa, cox xoshbextem -dedim.
Hemin vaxt Rufatla olan incikliklerim, ona gore narahatciligim- hamisi yadimdan cixmishdi. Bu ushaqla butun problemlerin arada qalxacagina inanirdim.
- Hacan ne problemin olsa, ancaq zeng ele, ozumuzu tez yetirerik sene.
- Cox sag ol,papa- deyib onu qucaqlayib oturmush, bashimi ciynine qoymushdum.
Reysi elan etdikde, papama:
- Tezlikle gorusherik,- deyib pasport shobesine yollandim.
Hemin vaxt "tezlikle"nin gozleridiyimden daha tez olcagini bilmirdim.
Istanbulda tranzit reysini gozlemeli olmushdum. Vaxtimi kecirmek ucun aeroport icindeki magazalari gezir, ordaki kitab mazasindan yolda oxumaga jurnallara baxirdim. Birden gozum tebrik kartlari stendine satashdi. Aglima daha parlaq fikir geldi. Kartlardan "father's birthday" (atalarin dogum gunu) movzusunda bir kart secdim, kartin mezmunundan Rufat demek istediyimi baha dusherdi, yeqin. Kartin ozunun metni ile kifayetlenmeyib icine "Papa, men seni hele gormemis artiq sevirem. Ad gunun mubarek, Mikayil" yazmishdim. Bilmirem niye, amma ushagin oglan olacagina emindim ve adini Mikayil qoyacaqdim. Mikayil menim en sevdiyim ad idi, hetta bir defe Rufata da bunu demishdim. Hem de Mikayil adi universal idi, ushagimiz Amerikada boyuyeceyinden bu ad altinda yashamaq onun ucun de rahat olardi, dostlarinin dili yatardi. Dediyim ki, men planlama baximindan cox qabaga qacan biri idim, ona gore de hetta bele xirda detallari da fikirleshirdim.
Teyyarede ise yene Rufati fikirleshirdim. Hele onla bir yerde olmamishdan qabaq, menim tekterefli sevmeyim vaxti onun ad gunu menim ucun ilin en elametdar hadisesi sayilardi. Hemin gun boyunca ruh kimi gezer "Goresen, indi kimledi? Ad gunun kim ile qeyd edir? Haradadir?" suallari beynimden kecer, axsham ise hansisa restoranda, ya da bezen evde oturar, shampan acar, "ad gunun mubarek"tostunu deyib telefonuna zeng ederdim. Sesine sadece qulaq asar, hec ne demez, sonra ise telefonu sondurerdim. bu ritual artiq mende illerdir ki, davam edirdi. Bu il ise artiq bir yerde kecirdecekdik ad gunumu. Butun bunlari fikirleshdikce, her sheyin nece deyishdiyini, arzularimin gercekleshdiyini fikirleshir, Allaha done-done shukur edirdim, heqiqeten de, bextli insan sayirdim ozumu.
Nyu-Yorka catdigimda hava qaranliq idi, gur yagish yaghirdi, camodanimi da goturub taksiye eyleshib unvani dedim. Rufata hele de zeng etmemishdim. Yeqin ki, evde olardi bu vaxt, ad gunu ucun xususi bir plan etmediyine emindim. Sevmirdi bele temteraqli ad gunu qeyd etmelerini. Taksinin icinde onun ad gunu hediyyesini bri daha yoxladim, paketin icine seyahet putevkasini, bir de tebrik kartini yerleshdirdim. Goresen, reaksiyasi nece olacaqdi? Yeqin ki, cox teeccublenecekdi, eyn zamanda sevinerdi, yeqin ki.Yox, emindim, sevinecekdi. O da ushaqlari cox sevir. Her defe Leylagil gedende, Leylanin boyuk qizi Aylin menden el cekmek, "Nikky, let's draw together" (Nikki, gel bir yerde shekil cekek) deyer, balaca qizi Sofiya ise Rufatin qucagindan dushmezdi. Ona gore de sevineceyine emindim.
Taksiden dushub lifte minmish, evimize qalxmishdim. Qapini doysem de, acan yoxdu. Bu sebebden acarimla acib iceri kecdim. Qonaq otaghinin ishiqlari yanirdi, stolun ustunde sherab butilkasi, stakanlar vardi. Yeqin ki, kimse Rufati tebrik etmek ucun gelibmish. Yaxshi, bes indi Rufat harda idi? Oa zeng etmemish, yataq otagima kecib camodanimi qoymaq istedim. Qapini acdigimda Rufat yataqdaydi, tek deyildi. Yaninda bir qiz vardi. Her ikisi yatmishdilar, geldiyimi eshitmemishdiler...