Haqqinda.az

Karen icheri kechib sobanin yanindaki stulda oturdu ve diqqetle Kamal kishinin hereketini izledi.Kamal kishi tez sobani yandirdi,dunenden qaynatdigi chayniki isitdi,evden getirdiyi nahar yemeyini stola duzdu.Sonra sobanin qarshisinda chomelib chubuqla qurdalamaga bashladi.Onun bu hereketinden Karen basha dushdu ki,qarshisindaki adam fikre getdi.Karen ise ureyinde ozune "Aferin" dedi."Menden yaxshi artist chixarmish...5 deqiqenin icherisinde turkun bashini nece bishirdim?..Hele bir az kechsin, haminizin bashini bishirib Yerevanda yeyeceyik.Parisde de toy-bayram edeceyik". Kamal kishi ayaga durub ermeni ile uzbeuz dayandi.Ermeniye ele geldi ki, Kamal kishi ureyinden kechenleri oxudu,qorxudan rengi saraldi.Kamal kishinin meqsedi onun yalan danishib-danishmamagini gozunden oxumaq idi.Kamalin sert baxishi,agir zehmi ele basmishdi ki,Karen sual isharesi kimi donub qalmishdi.Fikrinden kechenlerin duyulmasindan qorxub tez Kamal kishiye yalvarmaga bashladi: -Man yazigi oldurmaxnan ne qazanacaxsan?Qoy chixim gedim..Oldurma mani!-deyib zir-zir aglamaga bashladi. Kamal kishi bele yaziq adamdan zerer gelmeyeceyine emin olub qarshidaki stulda oturdu.Sakitce: -E,yeke kishisen, kes aglamagini, men adam olduren deyilem,Adim Kamaldir...Stola yaxin otur, chay ich, chorek ye. Karen acgozlukle yemeye cumdu.Kamal kishi sorushdu: -Ne ishle meshgul olacaqsan?Hara gedeceksen? Karen agzindaki tikeni udub yene yaziq gorkem aldi: -Kamalcan,Allah senden razi olsun,dunenden ac idim.Elimden her ish gelir.Lazim gelse, hamballix da edecem.Bir az pul toplayib Krasnadora gedacam.Bilsaydim emim olub, hech gelmezdim-deyib ayaga qalxmaq isteyende Kamal kishi dillendi: -A kishi, eylesh gorum. Bizler hech vaxt kasibi, yazigi darda qoymamishiq.Dunya yaranandan babalararimiz sizin kimi gelmelere el tutub, yer verib.Bize gederik,bu-gun sabah yaz gelir, bagimda ishleyersen, qazanarsan, sonra oz yurduna qayidarsan. Karen gozlemediyi teklifden ushaq kimi sevindi: -Kamalcan, vallah, bilmirem sene nece raziliq edim... -Yaxshi, gozle, gelirem... -Kamalcan,man burda neyniyacam ki?Qoy sana komek edim,az-chox bashim chixir. Gunortaya yaxin ishlerini qurtarib eve getdiler... Rayonda Kamal kishi sayilib-sechilen adamlardandi.Uch ovlad boyudub.Qizlarini ere verib,oglu Ozan ise Bakida mektebde oxuyurdu.Onun boyuk evi,mer- meyveli heyeti hemishe qonaqli- qarali olub.Heyetde esrin evvellerinde ekilen qocaman tut neinki ailenin,butun qohum- eqrebalarin,qonshularin agzini shirin edirdi.Kamal kishi bag-bagchaya qulluq etmek uchun munasib bir adam axtarirdi.Eslinde Kareni evine getirmekde meqsedi bu idi.Fikirleshirdi ki,yazin evvellerinde ish daha chox olur.İshledib,haqqini da verib oz yurduna yola salar. Ruziye xanim erinin ishden tez qayitmasina teeccublense de kenar adamin yaninda ustunu vurmadi.Karen qapidan girenden ondan gozu su ichmemishdi.Dilucu "xosh geldin" edib chay-chorek hazirladi.Nahardan sonra Kamal kishi niyyetini xanimina achiqladi.Evin xanimi metbexin qapisini achib diqqetle Karenin uzune baxdi.Bu baxishlardan Karen ozunu itirdi.Ona ele geldi ki, xanim onun beynindeki fikirlerin hamisini bilir.Qorxudan elindeki stekan yere dushdu.Onun bu hereketi Ruziye xanimin shubhelerini bir az da artirdi.Acigindan metbexin qapisini ele chirpdi ki,pencerenin shusheleri silkelendi... Heyetin o bashindaki el damini Karen uchun hazirladilar.Ruziye xanimin ureyi ele hey deyirdi: "Qo-vun o-nu! Ya-xin qoy-ma-yin!".