Yawli qadin olduqca Allaha bagli bir adam idi. Her seher qapisinin agzina cixar ve uca sesle: "Allahim, bize verdiyin her wey ucun Sene wukurler olsun!"-deye dua ederdi. Her defe de yan qonwusunun sesi ewidiler, qonwusu sesi cixdiqca: "Allah yoxdur, Allah yoxdur!"-deye feryad qoparardi. Yawli qadin bundan ne qeder incise de, sozunden donmezdi. Ertesi gun qapisinin agzina cixar, dua eder sonra evine qayidardi. Qonwusu da inad olsun deye var gucu ile, "Allah yoxdur,Allah yoxdur!"-teselli tapmaga caliwardi.
Bir axwam qonwusu yawli qadina "tele qurmagi" qerara aldi. Dukana gedib meyve, terevez, corek aldi. Doldurdugu torbalari yawli qadinin qapisinin agzina qoydu. Ertesi gun yawli qadin qapini acib torbalari gordu. Evvelce teeccublendi, sonra ellerini Allaha acib sevincle "Sene wukurler olsun, Allahim. Gonderdiyin bu nemetler ucun Sene wukurler olsun!"-deye dua etdi. Bu vaxt agacin arxasindan ona tamawa eden qonwusu seslendi: "Allah yoxdur, qadin, Allah yoxdur! O groduyun weyleri de sene men aldim!"
Yawli qadin hec halini pozmadi ve bu ibretli sozleri dedi: "uca Allahim! Sene ne qeder wukur etsem, yene azdir. Hem bu nemetleri mene gondermisen, hem de xercini weytana odetmisen"...
Tarix: 19.11.2013 / 04:21 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 184 Bölmə: Maraqlı melumatlar