Haqqinda.az

Artıq neçə gündür ki, yaşayıram
«Anamın qarnında oturmuşam, doqquz aydan sonra doğulacağam. Anam məni sevir, qayğımı çəkir. Tez-tez həzin musiqiyə qulaq asır və mən də onunla birlikdə həzz alır, çox vaxt da elə musiqi dinləyərək yuxuya gedirəm. Hər axşam atam işdən gəlir. Anamı qucaqlayır və yaşadığım qarnı sığallayır.
Bilirsinizmi, mən doğulanda dünyanın ən bəxtəvər ailəsi olacağıq — axı mən onları çox, lap çox sevirəm! Anam vaxtının çox hissəsini evdə keçirir. Amma günorta saat 1-dən axşam 5-dək məktəbə gedir. Onun indi çoxlu şagirdləri olmasa da, uşaqlar anamı lap çox istəyirlər. Eyb etməz, mən doğulandan sonra anamı indikindən də artıq sevəcəklər.

Məktəbdən qayıdandan sonra Ardı »

Gece saat 2-idi, 1-e işleyirdi. Televizorda uzanib divana baxirdim. Sesime qulaq geldi.. Tez qapini açib pencereden çixdim. Ati çiynime salib, tufengi goturub baga getdim. Gordumki, ogru siqarete soykenib stolba çekir. Gordum erik ogru yiğir. Elimi polise atib telfona zeng etdim. Polisler gelib maşini goturub ogruya basdilar. Gordum sakitçilikdir. Getdim televizorda oturub divana baxdim. Ardı »

Mən sözümə qulaq asan,bir dediyimi iki etməyən bir uşaq istəyirəm.Orta yaşlı Sabir oğlu Rafiqin bu xarekterdə böyüməsini istəyirdi.Sabirin dostu Kamal isə onun bu fikirləri ilə razı deyildi:
-Məncə,bu,doğru fikir deyil.Uşaq nadinclik edə bilər.Ancaq bu nadinclik uşağın nə özünə,nə də başqalarına ziyan verməməlidir.Bir də uşaq nəyi nə vaxt istəməli olduğunu bilməlidir.Ona görə də,o özünə inanmalı,qətiyyətsiz olmamlıdır...

qara və boz rəngin ahəngi

Kamalın bu sözləri otdaqda bir anlıq səssizliyə səbəb oldu.Ancaq bu sakitliyi otağa çay gətirən Təranə pozdu.15 yaşlı qızcığaz çayları payladıqdan sonra Kamal onun qolundan tutub:
-Qızım,sənə bir sualım var,-dedi...
Təranə Sabirin böyük qızı idi.Onlar üç bacı,bir qardaş idilər.Ailənin böyük uşğı olduğu üçün məsuliyyətini yaxşı başa düşürdü.Hamı Ardı »

Mәşhur хәtiblәrdәn biri dеyib:
“Bir mәclisә mоizә еtmәk üçün dәvәt оlunmuşdum. Mәni оrа аpаrаn sürücü mаrаqlı bir hаdisә nәql еtdi. О bеlә söylәdi:
Mәnim bir dоstum vаr idi. Bir gün bәrk хәstәlәndiyini еşidib оnun görüşünә gеtdim. Hаlını sоruşdum О dеdi:
Mәnim ömrüm qurtаrıb. Bu хәstәlik mәni mәhv еdәcәk. Оnа görә dә sizdәn hаlаllıq istәyirәm. Mәni bаğışlа.
Оnа ürәk-dirәk vеrdim vә оnu hаlаl еtdiyimi bildirdim. Оnunlа хudаhаfizlәşib оtаğındаn çıхdım. Hәyәtdә оnun hәyаt yоldаşının qәnd dоğrаdığını gördüm. Оndаn sоruşdum ki, bu qәdәr qәndi nеylәyirsәn?
“Özün dә gördün ki, әrimin vәziyyәti nеcәdir. Оnun yаşаmаsınа ümidim yохdur. Bu qәndlәri оnun yаs mәclisi üçün hаzırlаyırаm,”—dеdi.

Bu sözü еşidәndә çох nаrаhаt Ardı »

Nədənsə həmişə pis şeylər daha cazibədar olur. Yaxud da biz pis şeylərə qarşı çox “şorgöz” oluruq, diqqət edirik, arxasınca gedirik. Misal:

-Salam.

-Əleyküm.

-Necəsən?

-Yaxşıyam.

Bu dialoqla fikir tamamlanır. Yəni birinin yaxşı olması onun haqqında olan bütün informasiya əhatəsini qapayır, örtür. YAXŞI ilə hər şey tamamlanır, yəni. Ondan özgə şey soruşmağa lüzum qalmır. Necə deyərlər “əsas can sağlığıdır”. Əks hala baxaq:

-Necəsən?

-Belə də, yaxşı deyiləm.

-Niyə?

-Xəstəyəm.

-Haran ağrıyır?

-Ürəyim.

-Nə vaxtdan?

-İki gündü.

-Həkimə getmisən?

-Hə

-Nə dedi?

Bu sual-cavabı uzatmaq da olar. Əsl məğzə çatana kimi sualları ipək yolu etməyə dəyməz. Biz əslində bu suallarla qayğıkeşliklə əks tərəfi daha da narahat edirik. Göründüyü kimi pis şeylər daim çözülür. Amma heç vaxt “Niyə yaxşısan?” Ardı »

Anası qızını çox sevir,həmişə ona “dünya gözəli”deyirdi. Elə o özü də buna şübhə etmirdi. Badam gözlü,aybənizli bir qızı kim sevməzdi ki?

Ancaq qız məktəbə gedəndən sonra hər şey dəyişdi. Sinif yoldaşları onun o qədər də gözəl olmadığını deyirdi. Hətta çirkin deyənlər də var idi. Qız əvvəlcə onlara inanmadı,ona paxıllıq etdiklərini düşündü.

Ancaq çox keçməmiş həqiqət ortaya çıxdı. Onun “badam gözləri”çaş idi. Üstəlik anası dediyi kimi ağbənizli də deyildi. Deməli anası uzun illər ona yalan demişdi.

Get-gedə qızın anasına olan sevgisi nifrətə çevrildi.Ərə getmək vaxtı çatsa da üzünə baxan belə yox idi. Üstəlik bütün müalicələrə baxmayaraq gözləri də düzəlmirdi. Hətta həkimlər nə vaxtsa gözlərinin tutulacağını Ardı »

Qədim zamanlarda bir hökmdar var idi. Bu hökmdar çox varlı idi. O, var-dövləti ilə öyünməkdən böyük həzz alırdı. Hara getsə, öz var-dövlətindən danışırdı. Hökmdarın ağıllı bir vəziri var idi. Böyük də, kiçik də onu çox sevirdi...
Bir gün hökmdar vəziri ilə söhbət edəndə, “Sən dünya görmüş bir adamsan. Hamının sənə böyük hörməti var. Bilmək istəyirəm, görəsən, mənim var-dövlətim haqqında nə düşünürsən?” , - deyə soruşdu. Vəzir diqqətlə hökmdara baxıb dedi: “Fərz edin ki, ucsuz-bucaqsız bir səhradasınız. Susuzluq sizi əldən salıb. Hiss edirsiniz ki, artıq ölüm də çox uzaqda deyil. Bu vaxt sizə bir fincan su versələr və əvəzində var-dövlətinizin yarısını istəsələr, verərsinizmi?” Ardı »

Menim oturdughum masa Rufatgilden maksimal uzaqliqda olsa da, heyet balaca, qonaqlarin sayi ise cox olmadighindan onu da, Monikani da aydin gorurdum. Ne qeder onlara baxmamagha calishsam da, arada bir Monikaya, Rufatin heqiqeten sevdiyi qadina baxirdim. Monika Rufat ile yashid 30 yashlarinda olsa da, daha cavan gorunurdu.
Qisa sari saclari, cox canli gozleri, xarakterli oldughunu subut eden uz qurulushu vardi. Men 1.67 sm boyumla ozumu kifayet qeder hundurboylu hesab etsem de, o menden bir nece sm daha hundurdu. Burda teeccublenesi bir shey yoxdu: Rufatin qizlarda hundur boy xoshladighini bilirdim.
Mene maraqli gelen, onlarin niye hele indiye qeder burda olmasi idi? Menim ne hala dushduyumu Ardı »