Haqqinda.az

Tebriz Agayev ve qara geyimli adam eyni unvanda, yeni xarabaliqda dayanmishdilar. Tebriz aciqla, yuksek sesle danishirdi: - Sen ne etdin, axmaq? Qara geyimli adam ellerini teeccub elameti olaraq yana achdi. Tebriz daha da hiddetlendi: - Nece yeni, neylemisen? Tamara yerine Yeganeni oldurmusen. Sene dedim axi sehve yol verme. SHalvarinin sol cibinden mobil telefon chixarib qara geyimli adama verib dedi: - Bu telefonu gotur get. Bundan sonra, bununla bizden melumat alib, bize melumat vereceksen. İkilikde gorushmeyimiz daha tehlukelidir. Get ve menden xeber gozle. Qara geyimli adam bir soz demeden mobil telefonu alib, uchuq evlerin arasinda gorunmez oldu. Tebriz Agayev diger cibindeki qurgunu Ardı »

Bir vaXtlar, bütün duyğuların yaşadığı bir ada var idi. Xoşbəxtlik, Kədər, Qürur, Sevgi və başqa bütün duyğular. Bir gün, adanın batmaqda olduğu duyğulara xəbər verilir. Bu xəbərdən sonra bütün duyğular adanı tərk etmək üçün hazırlaşır. Sevgi adada ən sona qalan duyğu olur, çünki mümkün olan ən son ana qədər gözləmək istəyir. Ada batdığı zaman Sevgi kömək istəməyə qərar verir. Zənginlik, çox böyük bir gəminin içində Sevginin yanından keçir. Sevgi

— Zənginlik, məni də yanına alarsanmı? deyə soruşur. Zənginlik

— Xeyr, olmaz. Gəmimdə çoxlu qızıl və gümüş var, sənin üçün yer yoxdur. deyir.

Sevgi, çox Ardı »

1957-ci ildə Amerikanın cənubuna araşdırma aparmaq üçün baza quran Nasanın ekspeditorlarını bir gün azyaşlı qırmızıdərili uşaq görür və qaça qaça uzaqda olan düşərgələrinə gedib babasına xəbər verir.
-Baba, ağ adamlar gəlib, aşağıdakı vadidə gördüm… Çoxdular və nəsə edirlər. Yaşlı qırmızıdərili fikrə gedir..Əsəbi halda
-Onlarla danışdın?
-Xeyr, məni görmədilər. Mən böyük təpənin üzərindən onları izlədim.
-Onda səhər yanlarına get və orada nə axtardıqlarını soruş.
Kiçik qırmızıdərili ertəsi səhər yola düşür. Ekspeditorların yanına çatır və ağ adamlardan birinə:
-Burada nə edirsiniz? deyə soruşur
Ağ adamlardan bir neçəsi uşağın başını tumarlayaraq gülümsəyərək:
— Gecələr səmada parlayan bir şey var ha, biz burdan onu seyr edirik. Ardı »

Artıq neçə gündür ki, yaşayıram
«Anamın qarnında oturmuşam, doqquz aydan sonra doğulacağam. Anam məni sevir, qayğımı çəkir. Tez-tez həzin musiqiyə qulaq asır və mən də onunla birlikdə həzz alır, çox vaxt da elə musiqi dinləyərək yuxuya gedirəm. Hər axşam atam işdən gəlir. Anamı qucaqlayır və yaşadığım qarnı sığallayır.
Bilirsinizmi, mən doğulanda dünyanın ən bəxtəvər ailəsi olacağıq — axı mən onları çox, lap çox sevirəm! Anam vaxtının çox hissəsini evdə keçirir. Amma günorta saat 1-dən axşam 5-dək məktəbə gedir. Onun indi çoxlu şagirdləri olmasa da, uşaqlar anamı lap çox istəyirlər. Eyb etməz, mən doğulandan sonra anamı indikindən də artıq sevəcəklər.

Məktəbdən qayıdandan sonra Ardı »

Gece saat 2-idi, 1-e işleyirdi. Televizorda uzanib divana baxirdim. Sesime qulaq geldi.. Tez qapini açib pencereden çixdim. Ati çiynime salib, tufengi goturub baga getdim. Gordumki, ogru siqarete soykenib stolba çekir. Gordum erik ogru yiğir. Elimi polise atib telfona zeng etdim. Polisler gelib maşini goturub ogruya basdilar. Gordum sakitçilikdir. Getdim televizorda oturub divana baxdim. Ardı »

Mən sözümə qulaq asan,bir dediyimi iki etməyən bir uşaq istəyirəm.Orta yaşlı Sabir oğlu Rafiqin bu xarekterdə böyüməsini istəyirdi.Sabirin dostu Kamal isə onun bu fikirləri ilə razı deyildi:
-Məncə,bu,doğru fikir deyil.Uşaq nadinclik edə bilər.Ancaq bu nadinclik uşağın nə özünə,nə də başqalarına ziyan verməməlidir.Bir də uşaq nəyi nə vaxt istəməli olduğunu bilməlidir.Ona görə də,o özünə inanmalı,qətiyyətsiz olmamlıdır...

qara və boz rəngin ahəngi

Kamalın bu sözləri otdaqda bir anlıq səssizliyə səbəb oldu.Ancaq bu sakitliyi otağa çay gətirən Təranə pozdu.15 yaşlı qızcığaz çayları payladıqdan sonra Kamal onun qolundan tutub:
-Qızım,sənə bir sualım var,-dedi...
Təranə Sabirin böyük qızı idi.Onlar üç bacı,bir qardaş idilər.Ailənin böyük uşğı olduğu üçün məsuliyyətini yaxşı başa düşürdü.Hamı Ardı »

Mәşhur хәtiblәrdәn biri dеyib:
“Bir mәclisә mоizә еtmәk üçün dәvәt оlunmuşdum. Mәni оrа аpаrаn sürücü mаrаqlı bir hаdisә nәql еtdi. О bеlә söylәdi:
Mәnim bir dоstum vаr idi. Bir gün bәrk хәstәlәndiyini еşidib оnun görüşünә gеtdim. Hаlını sоruşdum О dеdi:
Mәnim ömrüm qurtаrıb. Bu хәstәlik mәni mәhv еdәcәk. Оnа görә dә sizdәn hаlаllıq istәyirәm. Mәni bаğışlа.
Оnа ürәk-dirәk vеrdim vә оnu hаlаl еtdiyimi bildirdim. Оnunlа хudаhаfizlәşib оtаğındаn çıхdım. Hәyәtdә оnun hәyаt yоldаşının qәnd dоğrаdığını gördüm. Оndаn sоruşdum ki, bu qәdәr qәndi nеylәyirsәn?
“Özün dә gördün ki, әrimin vәziyyәti nеcәdir. Оnun yаşаmаsınа ümidim yохdur. Bu qәndlәri оnun yаs mәclisi üçün hаzırlаyırаm,”—dеdi.

Bu sözü еşidәndә çох nаrаhаt Ardı »

Nədənsə həmişə pis şeylər daha cazibədar olur. Yaxud da biz pis şeylərə qarşı çox “şorgöz” oluruq, diqqət edirik, arxasınca gedirik. Misal:

-Salam.

-Əleyküm.

-Necəsən?

-Yaxşıyam.

Bu dialoqla fikir tamamlanır. Yəni birinin yaxşı olması onun haqqında olan bütün informasiya əhatəsini qapayır, örtür. YAXŞI ilə hər şey tamamlanır, yəni. Ondan özgə şey soruşmağa lüzum qalmır. Necə deyərlər “əsas can sağlığıdır”. Əks hala baxaq:

-Necəsən?

-Belə də, yaxşı deyiləm.

-Niyə?

-Xəstəyəm.

-Haran ağrıyır?

-Ürəyim.

-Nə vaxtdan?

-İki gündü.

-Həkimə getmisən?

-Hə

-Nə dedi?

Bu sual-cavabı uzatmaq da olar. Əsl məğzə çatana kimi sualları ipək yolu etməyə dəyməz. Biz əslində bu suallarla qayğıkeşliklə əks tərəfi daha da narahat edirik. Göründüyü kimi pis şeylər daim çözülür. Amma heç vaxt “Niyə yaxşısan?” Ardı »