Haqqinda.az

QURDUM,NUFUZLU OLDUM. BIR
GUN DOSTUM MENDEN IW ISTEDI
MEN ONA YOX DEDIM,CUNKI
MENIM YAXIN DOSTUMUN MENIM
ELIMIN ALTINDA CALIWMASINA
DOZE BILMEZDIM.VE ONUN UCUN
HEYAT QURDUM.GECE VAXTI
ONUN QAPISINDA CAN VEREN
QOCA KIWI MENIM ATAM
OLUB.VE BUTUN VARI MEN ONUN
ADINA KECIRDIM.ONUN INDI
EVINDE YAWAYAN XANIM MENIM
ANAMDI,CUNKI MEN ANAMI
DOSTUMDAN BAWQA HECKIME
ETIBAR ETMEDIM.INDI ISE ONUN
TOYUDUR,HEYAT YOLDAWI ISE
MENIM BACIMDIR. biz esl
dostlariq deyib bir-birine
sarildilar BIZ EN YAXIN
DOSTLARIQ!!!
*** Ardı »

Balaca qız və atası körpünü keçirlər. Ata biraz narahat olur və qızından onun əlini tutmasını istəyir:
- Şirin qızım, əlimi yaxşı tut ki, çayın içinə yıxılmayasan.
Balaca qız cavab verir:
- Yox, ata. Sən mənim əlimi tut.
Biraz çaşbaş qalmış ata maraqla soruşur:
- Fərqi nədi ki? "Çox böyük fərq var"- deyə balaca qızı cavab verir. "Əgər mən sənin əlini tutsam və mənə nə isə olsa, ola bilər ki, mən sənin əlini buraxım. Amma sən mənim əlimi tutsan, mən əminəm ki, nə olursa olsun sən heç vaxt mənim əlimi buraxmazsan."
Hər bir əlaqədə, əsl İNAMın məğzi özunə güvəndə yox, qarşındakına güvənməkdədir. Sizi Sevənlərin, əlinizdən Ardı »

Bir taksi sürücüsü öz Facebook səhifəsində insanlığa olan inamınızı qaytaracaq bir əhvalat paylaşmışdı. Məhz bu əhvalat sizə insan olaraq qalmağın vacibliyini izah edəcək.

Mən lazım olan ünvana gəldim və siqnalı basdım. Bir neçə dəqiqə gözlədikdən sonra yenə siqnalı basdım. Bu mənim sonuncu müştərim olduğundan bir anlıq çıxıb getmək barədə düşündüm. Lakin daha sonra bunun əvəzində mən maşını saxlayaraq qapıya yaxınlaşdım və zəngi basdım. “Bir dəqiqə” – deyə yaşlı, kövrək qadın səsi mənə cavab verdi. Mən döşəmədə nəyinsə sürüdüldüyünü eşitdim.

Uzun fasilədən sonra qapı açıldı. Balaca boylu, 90 yaşlı qadın qarşımda dayanmışdı. Qadın sanki 1940-cı illərin filmlərindəki kimi geyinmişdi. Onun yanında kiçik bir çamadan Ardı »

Onlar yaxşı rəfiqə idilər. Qonşu olduqları üçün hər gün bir - biri ilə qarşılaşır, dərdləşir, söhbətləşirdilər. Ayrılmaz cütlük idilər.

Bir gün bərk xəstələndi. Sətəlcəm olmuşdu. Üç uşaq, qaynana və yoldaşı , ailə böyük idi. İndi nə edəcəkdi? Həkim yataqdan qalxmamağı tapşırmışdı. Qalxsa belə , bir addım atacaq qədər gücü yox idi. Həmişə möhkəmliyi , can sağlığı ilə seçilirdi , bəs indi? Bilmirdi nə etsin.

Dost dar gündə tanınar. Belə də oldu. Rəfiqəsi hər gün yanına gəlir, yemək bişirir, evini yığışdırırdı. O necə də xoşbəxt idi. Dar gündə yanında birisi olması çox yaxşıdı. Xəstə olduğundan çoxdan idi ki, əlini ağdan -qaraya vurmamışdı, Hər yan Ardı »

Y
ağışlı bir günün günortasında kəndin ortasında bir yük maşını dayandı.

Sürücü düşdü.

Bizim əsgərlər düşdülər.

Maşındakıları düşürtdülər.

Bu kəndin böyründən dəmir yolu çəkmək istəyirdilər.

Neçə günüydü kəndə xəbər yayılmışdı ki, bəs nemes plenlərini gətirib işlədəcəklər və neçə günüydü ki, camaatın yuxusuna əcaib-əcaib şeylər girirdi.

Ancaq maşından düşürülən nemes plenlərini görəndə Mikayıl kişi ağzını doldurub tüpürdü:

- Pay atonnan, adam yiyəsi!.. – dedi. – Bunlar lap narmalni adamlarıymışlar ki!..

Elə bil bu nemes plenləri mütləq əcaib adamlar olmalıydılar və “normalni” adam olmaqla çox yekə bir cinayət eləmişdilər.

Ancaq Mikayıl kişinin gözü bu “normalni” adamların arasında da bir əcaibini tapdı; həmin əcaib nemesin saqqalı vardı, bığı yoxdu.

İbrahim o bığsız Ardı »

Bir gün molla mömünlərə müraciət etmək üçün məscidə gəlir. Ancaq orda bir cavan mehtərdən başqa heç kimin olmadığın görür. Molla fikirləşir ki, burda nəsə danışmalıyam, ya yox? Bunu mehtərdən soruşmaq qərarına gəlir:
— Burda səndən başqa heç kim yoxdur. Səncə nəsə danışmalıyam ya yox?
Mehtər cavab verdi:
— Cənab, mnə sadə adamam və belə şeylərdən başım çıxmır. Ancaq mən tövləyə gəlib görəndə ki, atların hamısı qaçıb, biri qalıb, ona yem verəcəm.

Mollanın bu sözlər xoşuna gəlir və moizə oxumağa başlayır. İki saat davam edən söhbətdən sonra o özündə rahatlıq hiss etdi və moizəsinin nə dərəcədə yaxşı olduğunu təstiq edən sözlər eşitmək istədi. Bunun üçün yenə Ardı »

Xahiş olunur ürəyi zəif olanlar "Ardı" yazısına basaraq mətni tam oxumasın və şəkilə baxmasın!

08.07.1972... Amerika təyyarəsi Vyetnamda bir dəstə uşağın sığındığı bir məbədə 4 napalm bombası atdı. Sağ qalan uşaqlaar alovlar içərisində qışqıra-qışqıra qaçmağa başladılar. Bu vaxt amerikalı fotomüxbir Nik Ut orada idi və ona Pulitser Mükafatını gətirən məşhur fotoşəklini çəkdi.Vyetnam müharibəsinin simvol şəkillərindən biri olan acı dolu foto(( Çox keçmədi ki, bu şəkil (həm də bu şəkildəki çılpaq balaca qız) Vyetnam Müharibəsinin simvoluna çevrildi. Bu şəkil həm də Amerikanı dünya ictimaiyyəti qarşısında "məhkum edirdi".
1982-ci ildə hollandiyalı bir jurnalist o qızı axtarmağı qərara aldı. Və uzun axtarışlardan sonra o qızı Ardı »

Bir gün "Seni Sevir" deseler,
"Men de
onu" deyerem. Bir gün gelib
"Başqasını sevir" deseler -
"Sevsin
teki xoşbext olsun" deyerem.
Bir gün
gelib "Evlendi, seni unutdu"
deseler,
"Canı sag olsun, teki xoşbext
olsun"
deyerem. Bir gün gelib
"Uşagına,
senin adıni qoydu" deseler,
"Allah
saxlasın, taleyi menim kimi
olsun"
deyerem. Amma bir gün gelib
"Öldü"
deseler, "Ne хоşbəxt insandir o!
Men
hergün öldüm, o bir günə
ölmüş"
deyerem. Ardı »