Haqqinda.az

Bir alman gənc qız pianino dərsləri verərək yoxsul ailəsini dolandırmağa çalışırdı. Bu gənc qız hər yerdə yalan söyləyərək məşhur macar bəstəkarı və musiqiçisi Franz Listz-in tələbəsi olduğunu deyirdi.

Bir dəfə Listz konsert vermək üçün yoxsul qızın yaşadığı şəhərə gəlir. Bu zaman gənc musiqiçi yalanının aşkar olunacağını və ailəsinin bir tikə çörəksiz qalacağını anlayır. O gözü yaşlı şəkildə məşhur bəstəkarın yanına gələrək söylədiyi yalanını etiraf edir. Dahi bəstəkar onu diqqətlə dinləyir və qızdan musiqi bacarığını sərgiləməsini xahiş edir. Qız ifa etdikdən sonra bəstəkar onun yol verdiyi səhvləri düzəldir.

— İndi isə mənim əzizim, siz artıq mənim tələbəmsiniz. Elan verərək səhnədə ilk sizin, Ardı »

Bir dəfə göz yaşları içərisində olan bir qadın qoca müdrikin yanına gəlir.

— Axı mən nə edim — yanağından süzülən göz yaşları arasında o, soruşur:

— Mən həmişə insanlarla xoş davranmaq, onlara qarşı xeyirxah olmağa çalışıram, bacardığım qədər kömək edirəm. Baxmayaraq ki, hamı ilə mehriban və qayğıkeşəm, əksər hallarda minnətdarlıq və hörmət əvəzinə, qismətim haqsızlıq və acı hərəkətlər, küskünlük olur. Mənə qarşı sanki düşmən kəsilirlər. Axı mənim günahım yoxdur. Bu ədalətsizlik məni lap taqətdən salır, göz yaşlarıma hakim ola bilmirəm. Mənə bir çarə qılın.

Müdrik insan ona baxır və üzündə təbəssümlə deyir:
— Başdan ayağa soyun və şəhərdə beləcə çılpaq gəz.

— Siz ağlınızı itirmisiniz, Ardı »

Bir cavan oğlan daşürəkli bir qızı sevmiş və onunla evlənmək istəmişdi. Ancaq qız, qorxunc bir şərt irəli sürərək:
Sənin sevgini ölçmək istəyirəm, dedi. Bunun üçün də itimə yedirmək üzrə mənə ananın ürəyini gətirəcəksən.
Cavan, tüklər ürpərdən bu təklif qarşısında nə edəcəyini çaşmış və uzun bir tərəddüddən sonra hisslərinə məğlub olub anasını öldürməyə qərar vermişdi. Anası, bəlkə də vəziyyəti fərq etdiyi üçün oğuluna çox müqavimət göstərmədi. Və uşaq, anasını öldürərək ürəyini bir dəsmala qoydu. Cavan, qızın istəyini yerinə yetirmiş olmanın həyəcanıyla yolda qaçarkən, ayağı bir daşa ilişdi. Özü bir tərəfə, dəsmal içindəki ürək bir tərəfə atıldı. Canının ağrısından, ağızından istər istəməz" Ah Ardı »

Təyyarə hava limanına endi. Sentyabr ayı olmasına baxmayaraq, hava çiskin və buludlu idi. Rəhman təyyarədən düşüb çıxışdakı taksilərə dogru getdi. Taksiyə əyləşib ünvanı sürücüyə bildirdi. Hava limanı şəhərdən o qədər də uzaq deyildi deyə, bir azdan taksi Tanyanın yaşadığı evin qabağında dayandı. Rəhman sürücünün pulunu verib, yuxarı qalxdı. Axşam idi. Saat səkkiz olardı. Rəhman evin qapısının zəngini basdı. İçəridən Ruslanın səsi gəldi. Tanya qapını açdı.Ana- bala Rəhmanı görüb sevindilər. Onun boynuna sarıldılar. Nədən belə gec gəldiyinin səbəbini soruşdu Ruslan:
-Ata, axı mən sənsiz darıxırdım, niyə gəlmirdin? -Rəhman uşağın qabağında özünü suçlu hiss etdi. Ürəyi sancdı,lakin özünü ələ aldı:
-Hə, oğlum bu dəfə bir Ardı »

Məşhur bir rəssam dünyanın ən gözəl rəsm əsərini çəkmək qərarına gəlir. O, əsərinin mövzusunu tapmaq üçün uzaq səyahətə çıxır. Bir meşənin içindən keçərkən nurani bir adamla qarşılaşır. Ona: “Dünyanın ən gözəl şeyi nədir?” — sualını verdikdə:“İmandır”, -cavabını alır. Rəssam yoluna davam edir. Bir kənddə toy məclisinə gəlir. İzdihamın arasından sıyrılaraq, gəlinə yaxınlaşır və eyni sualı ona da verir. “Dünyanın ən gözəl şeyi məhəbbətdir”, — cavabını alır. O, yenə yoluna davam edir. Bu dəfə müharibədən qayıdan yorğun bir əsgərlə qarşılaşır. Həmin sualın cavabını ondan da istəyir Əsgər: “Dünyanın ən gözəl şeyi sülhdür”, — deyir. Aldığı cavabları kifayət hesab edən rəssam evinə qayıdır. Ardı »

Müharibənin ən qızğın bir vaxtı idi. Yapon general ordusu düşmən ordusundan sayca az olsa da, hücuma keçməyi qərara almışdı. Üstəlik, o bu döyüşdə qalib gələcəyinə də inanırdı. Ancaq nə yazıq ki, əsgərləri hələ də bu qələbəyə şübhə ilə baxırdılar. General isə əsgərlərini bu şübhədən necə xilas edəcəyini düşünürdü. Artıq döyüş meydanına doğru üz tutmuşdular. Bir qədər getdikdən sonra yolda fasilə verdilər. Fasilədən sonra general cibindən metal bir pul çıxardı və əsgərlərinə belə dedi:

— İndi mən bu pulu havaya atacağam. Əgər pulun yazı üzü düşsə, deməli qalib gələcəyik, buna görə də, yolumuza davam edəcəyik, yox əgər şəkil üzü düşsə, deməli, məğlub Ardı »

Yaşlı bir şəxs çayın kənarında gəzərkən qiymətli bir daş tapmışdı.Səhəri gün o, bir səyyahla qarşılaşdı. Səyyah çox ac idi. Qocadan yemək üçün bir şey istədi. Qoca ona yemək vermək üçün çantasını açanda səyyah qiymətli daşı gördü. Mütləq o daşa sahib olmaq istəyirdi. Qocadan o daşı ona verməyi xahiş etdi. Qoca ona diqqətlə baxdı və heç bir tərəddüdsüz daşı götürüb səyyaha verdi.

qiymətli daş

Nəhayət, səyyahın bəxti üzünə gülmüşdü. Bunları düşünə-düşünə qocadan ayrıldı. Sevincindən qanadlanıb göylərə belə uça bilərdi. Qocanın bu hərəkətini unuda bilməyən səyyah uzun müddət bu haqqda düşündü. Bir neçə gün keçməmişdi ki, yenə həmin yerə qayıtdı.Və qocanı taparaq daşı ona Ardı »

Yaşayıram qaçırmış kimi
zamandan,herden gözüm yol
çekir fikire dalıram.Sonra
diskinib ayılıram
sanki,yuxudan."Gözlerimdeki
seni" görerler deye qorxuram.
Yene başlayır yalançı
gülüşler,zarafatlar.Bir anda adın
seslenir,başımı aşağı
salıram,gözlerimi başqa
gözlerden
qaçırıram."Gözlerimdeki seni"
görerler deye qorxuram.
Bezen çıxırsan qarşıma
istemeden de,keçirem yanından
ele bil yadam.Çevirirem üzümü
yarpaqtek essem de.Başqasını
sevirem deyib,danışıram her
kese ondan.Artıq saxta sevgi
yalanlarıma özümde
inanmışam.En çox da qaçıram
aynalı otaqlardan."Gözlerimdeki
seni" görmekden qorxuram.
Getdin heç olmasa gözlerimdeki
seni de aparsaydın.Amma sen
sadece qaçıb getmekle yetindim.
Getdin...Sessiz,sedasız,xebersiz...
Baxdım...Elacsız,meğrur,çaresiz....
Yandım...Odsuz,közsüz,ateşsiz....
Ağladım...İçimde,sakit,semirsiz...
Qaldım...
Sevgisiz,menasız,sensiz....
İndiyse....Get qayıtma dönme
geri.Baxmaram ardınca,heç
izlemerem de seni.Ağlamaram
bir daha,görsem de
gözlerini.Yanmaram yoxluğun
yıxa bilmez meni.Qalmaram
tenha ,çünki yoxluğun
destekdir .
Görmezdim,Sevmezdim,Dönmezdim.KAŞKİ.... Ardı »