Haqqinda.az

Axwam duz 6-nin yarisinda kitabxanada oldum.
Lakin o gelmemiwdi."Belke bir iwi olub gecikib.." - deye 8-e qeder gozledim, gelmedi.
Ders oyrenmek behanesiyle 4-5 gun her axwam kitabxanaya getdim. O gelmedi... Saatlarca yataqxananin penceresi qabaginda oturub gozumu kuceye dikdim... Onu gormedim. Gunler, aylar gelib kecdi... Nehayet men ondan elimi uzerek uwaq evinin komeyile Leninqrada gedib dag-medenleri instituna girdim. Institutda iwlerim evvelce cox yaxwi gedirdi. Adamlara tez isniwmeyi bacardigimdan yoldawlarim da, muellimlerimiz de xetrimi isteyirdiler. Lakin 5-6 aydan sonra tez-tez xestelenmeye bawladim. Qollarimda, qiclarimda berk agrilar emele gelmiwdi. Ele olurdu ki, 7-8 gun yataqdan qalxa bilmirdim. Institutun Ardı »

Yeni ailə qurmuş cütlük, yeni bir məhəllədəki yeni evlərinə köçdülər. Səhər yeməyi yeyərkən, qonşu da paltarları asırdı. Qadın ərinə "Bax, paltarları təmiz deyil, paltar yumağı bilmir, bəlkə də doğru sabundan istifadə etmir." deyir. Əri ona baxır, lakin heç bir söz söyləmir yeməyinə davam edir.
Qadın, qonşusunun paltar asdığını gördüyü hər səhər eyni sözləri təkrar edir yoldaşına.
Bir ay sonra bir səhər, qonşusunun paltarlarının tərtəmiz olduğunu görən qadın cox təəccüblə "Bax paltar yumağı öyrəndi sonda, kim öyrətdi görəsən?"
'Mən bu səhər bir az tez oyanıb pəncərəmizi sildim' deyə cavab verdi əri..

Həyatda da belə deyildirmi?
Başqalarını izləyərkən gördüklərimiz, baxdığımız pəncərənin nə qədər təmiz olduğuna bağlıdır. Birini Ardı »

Professor seminar dərsində tələbənin birinə sual verir:
- Hər nə varsa, Allah yaradıb?
-Əlbəttə, professor. Nə varsa, Allah yaradıb.
-Allah hər şeyi, həəər şeyi yaradandır?
-Əlbəttə, ser.
O zaman professor belə dedi:
- Deməli əgər hər şeyi Allah yaradıbsa, deməli şər - i də Allah yaradıb. Əgər nəzərə alsaq ki, bizim gördüklərimiz, əməllərimiz bizim kimliyimizi təyin edir, belə çıxır ki, Allah özü şərdir. Düz deyirəm?
Çaşıb qalan tələbə cavab verməyə çətinlik çəkdi. Bundan xoşhal olan professor, gülümsədi və sevindi ki, öz fikirlərini necə də asan sübut edə bildi. Bu zaman tələbələrdən biri əlini qaldırıb, söz istədi:
- Professor, sizə sual vermək olar?
-Buyur.
Tələbə ayağa qalxaraq sual verdi:
-Professor, soyuq mövcuddur?
-Bu nə Ardı »

Bu şəhərdə çox qala bilməyəcəkdi. Artıq hər şey onu sıxmağa başlamışdı. Olan-qalan nəyi var idisə götürüb bu şəhərdən getmək qərarına gəldi və əvvəllər tanımadığı bir ölkəyə üz tutdu. Bu ölkəyə hələ təzə alışmağa başlamışdı ki, bir gün meydanda bir səs eşitdi. Bir adam var gücü ilə:
"Teatr! Teatr! Teatra gəlin! Bu axşam teatra gəlin!" - deyə bağırırdı. Ömründə teatra getməmişdi. Odur ki, maraq onu götürdü. Əvvəlcə biletin satıldığı yeri öyrəndi. Cibindəki pul biletə ancaq çatırdı. Buna baxmayaraq, heç tərəddüd etmədən bütün pullarını verib bilet aldı. Tamaşa vaxtı gəlib çatdı. Bu doğurdan da onun üçün qeyri-adi bir şey idi. Artıq tamaşa qurtarmış, hamı Ardı »

Yayla qishin ferqi yoxdu, sevdiyim,
Sensiz iken üshüyürem her gece.
Xeyalda da firtinadir heyatim,
Tufan oldu, qar da yagdi indice.
- Sensiz iken üshüyürem her gece.
Yorganin da heç olmayir faydasi,
Üshümekdi bedenimin qaydasi.
Derdli ürek özüne tutur yasi,
Bu derdlere men dayanim, de nece?
- Sensiz iken üshüyürem her gece.
Hay-harayim düshüb menim dillere,
Qerib olub revan oldum çöllere.
Tapshirigin verib getdin yellere,
Feryadimi yel de almayir vece,
- Sensiz iken üshüyürem her gece. Ardı »

Bir nəfər həyəcanla ora-bura var-gəl edirdi. Hiss olunurdu ki, nə isə axtarır.
Bir azdan var-gəl etməkdən yoruldu və yol kənarında dayanan avtomobilə yaxınlaşdı. Üzünü avtomobilin arxa oturacağında oturan uşağa tutaraq:

— Buraları tanımıram. Parkın yanında yerləşən çörək sexini axtarıram. Bura çox yaxın olduğunu deyirlər. Ancaq heç cür tapa bilmirəm, — dedi.

Uşaq avtomobilin pəncərəsini axıra qədər açdı. Sonra:

— Mən də bura ilk dəfədir ki, gəlirəm. Ancaq hər halda sağ tərəfə getsəniz, yaxşı olar, — dedi.

O, uşağın bunu haradan bildiyini soruşdu. Uşaq:

— Cökə çiçəklərinin iyini hiss etmirsiniz? Quş səsləri də oradan gəlir, — deyə gülümsədi.

Adam heyrətdən donub qalmışdı. Daha sonra uşaq:

— Dərindən nəfəs Ardı »

Mənim adım Bir Manatdır. Məni İsveçrədə hazırlayıb Azərbaycana göndərdilər. Bir gün sonra dövrüyəyə buraxıldım.Əvvəlcə məni bir neçə qardaşmla bərabər bir bankomata yerləşdirdilər. Bu vaxta qədər mənə insan əli dəyməmişdi,təptəzə idim.Bir gün bir qoça məni bankomatdan çıxardı. Tək deyildim; mənimlə birgə böyük qardaşlar 20 və 50 manat, yeddi ədəd də həmyaşıdım çıxdı. Qoca bizi cibinə qoydu. Evə çatandan sonra bizi cibindən çıxardı, bir manatlıqların arasından məhz məni seçib nəvəsinə verdi. Nəvəsi məni götürüb sevinə-sevinə dükana qaçdı.Düşünürdüm ki, bu uşaq məni çox sevir. Amma düşüncəm alt-üst oldu. Çünki bu dəcəl məni beş ədəd 20 qəpiklə dəyişdi. Bir neçə dəqiqə sonra satıcı məni qalıq Ardı »

Rəhman əsgərlikdən qayıdan kimi Rusiya Federasiyasına işləməyə getmişdi. Orada özünə iş qurmuş , ata-anasına pul göndərərək, onların yaşayış səviyyəsini xeyli dəyişmişdi. Kərim kişi həyət-bacasını, evini söküb yenisini tikmiş, təmir etdirmişdi. İndi ogluna toy etmək istəyirdi. Süleyman kişinin qızı Aliyəni məsləhət etmişdilər evdə. Sona xanım Süleyman kişinin qızlarının tərifini çox eşitmişdi. Odur ki, oglu Rəhmana da Aliyə ilə evləməsini arzu etmişdi. Kənddə danışırdılar ki, bu bacılar evdar və çox mehriban, həm də çox gözəl qızlardır.
Rəhman evin ikinci uşagı olsa da, özündən böyük qardaşı və kiçik bacıları da ailə qurmuşdu. Ailədə subay bir Rəhman idi. Odur ki, Kərim kişi onu da evləndirib, bu Ardı »