Haqqinda.az

Bir dəfə keşişin yanına bir cütlük gəldi və dedi:

— Müqəddəs Ata — qadın söylədi — mən uşaq gözləyirəm, bizim isə artıq 4 övladımız var. İndi isə, beşinci olacaq. Yaşayışımız çox çətindir. Uşağı götüzdürmək (abort mənasında) istəyirik, bizə xeyir-dua verin.

— Görürəmki, siz çox çətinliklə yaşayırsınız — keşiş cavab verdi — nə etmək olar, övladınızı ölürmək üçün sizə xeyir-dua verirəm. Lakin böyük qızınızı öldürün, onun artıq 15 yaşı var: o bu dünyada az-çox yaşayıb, gün görüb, amma hələ doğulmamış övladınız isə heç günəş şüalarını belə görməmişdir. Onu bundan məhrum etmək ədalətsizlik olardı.

Qadın dəhşət içində üzünü əlləri ilə bağladı və hönkürməyə başladı. Ardı »

Günahkar bir adam idi.Oyaq gəzməzdi.Bütün kənd camaatı bezmişdi adamdan.Ölsə də xilas olsaq" deyirdilər.Bir arvadı vardı adamın, bir də özü.Heç uşaqları olmamışdı. Kənd camaatı belə bir adamın uşağının olmadığına məmnun idi. Qadın isə adamın halına kədərlənsə də səs çıxara bilmirdi. Otuz ildir evli idilər. Döyərdi, söyərdi, hər gün biriylə dava edərdi. Amma əri idi, evinin kişisi idi. Adam xeyli qocalmışdı.Öskürək yuxusunu bölür,iki pillə nərdivan çıxsa təngnəfəs qalır, titrəyən əlləriylə siqareti qucaqlayırdı.Xeyli zəifləmiş, onsuz da qısa olan boyuyla bir uşaq kimi görünürdü.Qadın əllərini açıb dualar edir,«Adamın halı bir az düzəlsin» deyə yalvarırdı Allaha…Adam bir səhər evdən çıxdı. Lakin axşam Ardı »

Eyni mehellede yaşayırdıq. Her
gün bir qızla gelirdi eve. Adını
heç kim bilmirdi. Hamı onun
haqqında müxtelif şeyler
danışardı, ancaq heç kim kim
olduğunu bilmezdi.Yaşıl gözlü,
esmer bir oğlandı. Mehellenin
bütün qızları ona heyran idi.
Men ise nifret edirdim ona... Çox
ferqli bir insandi... Bütün gece
otağının işıqları yanardı. Yatmaq
yerine bütün gece onun evini
seyr ederdim. Ondan xoşum
gelmese de, artıq her şeyi ile
maraqlanırdım. Bir gun başa
düşdüm ki, indiye qeder özümü
aldatmışam. Ona qarşı hiss
etdiyim şey sevgi imiş. O
günden sonra o eve gelmemiş
yata bilmirdim. Yanında
getirdiyi qızları qısqanırdım.
Hamı onun pis insan olduğunu
söylese de, men hemişe onu
müdafie edirdim. Onunla
qarşılaşmaq üçün bütün
günümü qapı önünde
keçirirdim... Bir gün yene onu
gördüm. Mene göz vurdu.
Yanımdan ötende onu çağırdım,
amma "Işim var balacam"-deyib
uzaqlaşdı. Ardı »

Ata 3 yaşındakı qızını, bahalı bir hədiyyə bağlama kağızını xarab etdiyi üçün danlamışdı. Kiçik qız, böyük bir paket qızıl zərli kağızı bir qutunu çox da səliqəli olmayan bir şəkildə bağlamaq üçün istifadə etmişdi...Bayram səhəri kiçik qız paketi gətirib "Bu sənindir atacan" dediyində ata kədərləndi, görəsən həddindən artıqmı reaksiya vermişdi qızına... Dünən gecə etdiyindən utandı...Halbuki, paketi açdığında yenidən hirsləndi. Qutunun içi boş idi... Qızına yenə qışqırdı:
- Birinə bir hədiyyə verdiyində, qutunun içində bir şey olması vacibdir. Bunudamı bilmirsən?!
Kiçik qız gözlərində yaşlarla atasına baxdı:
- O qutu boş deyil ki ata, - dedi,- İçini öpüşlərimlə doldurmuşdum.
Ata çox pis oldu... Qaçdı... Qızını qucaqladı... Bərabərcə Ardı »

Qiz: Alo
Oglan: Beli
Qiz: Salam
Oglan: Salam
Qiz: Necesen..?
O: Sag olun yaxwiyam...
Tanimadim..
Menle daniwan kimdir..?
Q: Allah bendesi...
O: Men xatirlamadim...
Hem sesinizde qusur var
deyesen....
Q: Beli... 1 il qabaq sesim batib...
O: Demeli bu oz sesinizdir....
Bagiwlayin...
Q: Yox xetrime deymedin...
Bilirem ki cox maraqlidir sene
kimem goresen....
O: Beli maraqlidir... Gizli
nomreden zeng etmisiniz....
Kimsiniz deyin..
Q: Meni tanimazsan....
Bezen her weyin menasiz
oldugunu derk eden zaman
kimlese derdlewmek isteyir
insan...
Nomreni ele bele yigmiwam...
O: He ele duz nomreni
yigmisiniz..belke...
Meni de tenhaliq bezdirib
tamam..
Q: Teklikle bariwa bilmir her
adam...
Sual vermek olar....?
O: Buyurun..
Q: Eger sirr deyilse yoxdur
sevgilin meger?
Niye tek qalmisan? Terk edib
seni?
O: Yox men onu atdim..
Q: Incidib seni..?
O: O meni sevirdi mende
sevirdim..
Taa ki qeza oldu, mawin
cevirdim..
O gunden ayriliq kuleyi esdi..
Bildim ki onu sevmek...
Q: Niye? Birden Ardı »

Indi meni yaman sixir tenhaligim,
Sesim catmir, elim yetmir,
uzaqdasan..
Hele sagam, feqet duyulmur varligim,
Gozlerime yuxu getmir, uzaqdasan..
Senden basqa ne arzum, ne dileyim
var,
Dasidigim yarali bir ureyim var.
Aramizda mesafeden gileyim var,
Bu ayriliq sanki bitmir, uzaqdasan..
Bu ayriliq ne yamanmis, ay sevgilim,
"Gel qovusaq" - demeye de gelmir
dilim,
Sensiz menim itib ayim, itib ilim,
Sensiz omrum, gunum getmir,
uzaqdasan..
Mesafeler dusmen oldu bu sevgime,
Kime deyim bu derdimi, axi kime?
Seadetmi deyim yalandan bu qeme?
Ne desem de bil, bes etmir,
uzaqdasan.. Ardı »

O çox gözəl qadın idi. Qənirsiz gözəl. Bu gözəllik bir çox gözəlliyi əskik qadının paxıllıq, qibtə yeriydi. O özü də bunun fərqində idi, bunu bilirdi. Amma artıq həyat ona marağsız, mənasız görünürdü. Hələ arxasınca gələn maşının içindəki şəxsin baxışlarını kürəyində hiss etdikcə sanki kürəyinə ox batırırdılar, ürəyi sancırdı. Geriyə dönüb, o maşının qapısını açıb, o insanın boynuna sarılmağı o qədər istəyirdi ki... Gözündən süzülən yaş boynunu- boğazını islatmışdı, yanından keçənlər təəccüblə ona baxırdılar. Fərqində belə deyildi, onsuz da anadan olandan diqqət mərkəzində idi. Bütün həyatı kino lenti kimi gözünün önündən keçirdi...

Ardı »

Qılınc geniş otağın bir küncündəydi. Poladdan olan parlaq tiyəsinə günəşin kürən şəfəqləri toxunur və onu daha da parıltılı edirdi. Öz varlığının otaqda sezildiyini qururla seyr edirdi, hiss olunurdu ki, burdakı hər şey onun parıltısından zövq alır. Hər şeymi? Yox bu zövqdən kənar düşən də vardı. Bu da stolun üstündəki mürəkkəbqabına dayanıb qalmış lələk idi və yalnız o silahın möhtəşəm parıltısına uymamışdı. Bu vəziyyət qılıncı özündən çıxardı və onu dinməyə məcbur etdi.
“ Kimsən axı sən, ey dəyərsiz əşya? Niyə sən də digərləri kimi mənim parıltıma baş əymirsən? Niyə buna təəccüblənmirsən? Bir ətrafa nəzər sal! Buradakı hər şey qaranlığa qərq olub. Parlaq günəş Ardı »