Haqqinda.az

Həzrəti Əli axşama qədər işləmiş,axşam olunca da dəvəsinə bir çuval xurma yükləyib evinə qayıdırdı.
Dəvənin noxtası köməkçisi Qəmbərin əlində idi.Özü də qabaqda gedirdi.Mədinəyə girəndə yolun kənarından bir səs gəldi.Yoxsul bir adam əlini açıb dilənirdi:"Nə olar,Allah rizası üçün,"-deyirdi.
Həzrəti Əli Qəmbərdən soruşdu:
-Qəmbər,nə istəyir bu yoxsul?
- Xurma istəyir,ağam.
- Elə isə ver.
-Xurma çuvaldadır,ağam.
-Elə isə çuvalla birlikdə ver.
-Çuval dəvənin üstündədir.
-Elə isə dəvə ilə birlikdə ver.
Əmri yerinə yetirən Qəmbər rəvayət edir:"Dəvənin ipi də mənim əlimdə"deməkdən qorxdum.O qədər səxavətli idi ki,fikirləşdim,məni də dəvə ilə birlikdə yoxsula verər. Ardı »

Bakiya qayitdigimla heyat oz evvelki axarina dushmushdu. Ilk evvel valideynlerimle sececeyim peshe uzre boyuk mubahise yashamishdim. Evvelceden dediyim ki, omrumun ekser hissesini valideynlerimden arali yashasam da, aramizdaki munasibetler cox yaxshi idi, rahatliqla onlara her hansi problemimi danishar, derdimi bolusherdim (bir tek Rufat meselesinden savayi). Onlarin peshe secimime- hekimlik evezine, memarliq secmeyime pozitiv yanashmayacaqlarini bilirdim, amma duzu, bu qeder muqavimetin olacagini texmin etmemishdim. Babam, anam ve atam niye onlarin yolunu davam etmeyib hekim olmamagimi israrla sorushur, qarshimda acilan parlaq karyera imkanlarindan danishirdilar. Onlarin sozune gore, universiteti Frankfurtda oxuya biler, orda, ve yaxud istediyim daha yaxshi bir yerde praktik fealiyyete bashlaya bilerdim. Ne Ardı »

Hər şey elə düşündüyüm kimi də oldu… Səhərə qədər gözümü qırpmadan, saatın saniyə əqrəbinin ahəngdolu səsindən qeyri bir səda eşitmədim. Artıq mən nə baş verdiyini və qatilin kim olduğunu bilirdim. Hər şeyi Minarə xanıma necə danışacağımı xəyal etdikdə isə, məni vahimə bürüyürdü. Görəsən, qadın bütün bunlara tab gətirə biləcəkdimi?! Bu sözləri eşitmək ona elə də asan olmayacaqdı, çünki bütün bu dəhşətli hadisələr, onun dörd ildir yaşadığı mənzildə baş vermişdi.

Mən Minarə xanımın yuxulu simasını görəndə, artıq səhər saat altı idi… Qadının gözlərinin altı şişmiş, ağı isə qızarmışdı. Biz dəhlizdə qəfildən rastlaşmışdıq.

- Sabahınız xeyir. – qadın ağır-ağır dedi – Saat neçədir?

- Altıdır… Artıq Ardı »

«Qreater Aydaho Folls» adlı məşhur elmi sərgidə bir lisey şagirdi sərgiyə tamaşa etməyə gələnləri hazırladığı layihəni imzalamağa dəvət edirdi. O «dihidrogen monooksid» adlı maddənin qadağanwater olunmasını, ən azı ciddi nəzarət altında saxlanılmasını tələb edirdi. Şagird divardan aşağıda stenddə bu maddənin zərərlərini belə sıralayırdı:

1. Ciddi tərləmələrə və qusmalara səbəb olur.

2. Təbiətə böyük ziyan vuran turşu yağışlarının əsas tərkib hissəsini təşkil edir.

3. Qaz halında olduqda çox ciddi yanıqlara səbəb olur.

4. Avtomobil əyləclərinin təsirini azaldır.

5. Erroziyaya səbəb olur.

6. Bu maddə ilə nəfəs aldıqda və ya ciyərlərə dolduqda ölümə səbəb olur.

7. Ölümcül xərçəng hüceyrələrinin hamısının tərkibində var...

Lisey şagirdinin hazırladığı bu layihə ilə bir saat Ardı »

Artıq təqaüdə çıxmış və bir məktəbin yanında özünə yeni bir ev almışdı.
Heç olmasa, bundan sonra rahat və qayğısız yaşamaq istəyirdi. Bir neçə həftə sonra dərslər başladı. Elə birinci gündən dərsdən çıxan uşaqlar hay-küy salmağa, evinin qarşısındakı zibil qablarını dağıtmağa başladılar. Bu hay-küy sonrakı günlərdə də davam etdi. Artıq qoca bu işə bir çarə tapmalı idi. Ertəsi gün uşaqlar yenə zibil qablarını dağıtmağa başlayanda qoca onların qarşısına çıxdı və:

— Uşaqlar, sizin bu əyləncəniz mənim xoşuma gəlir. Hətta mənə öz uşaqlığımı xatırladır. Əgər yolunuzu hər gün buradan salsanız, sizə 1 dollar verərəm — dedi.
Bu təklif uşaqların da xoşuna gəldi. İndi hər Ardı »

— Mən bir şeyi başa düşmürəm: kasıbın yanına kömək üçün gedirsən, o xoşhallıqla səni qarşılayır və bacardığı qədər kömək edir. Varlının yanına gedirsən — o sanki heç kimi görmür. Sənin dərdlərini eşitmək belə istəmir. Doğrudandamı, bütün bunlar ancaq pulun təsirindəndir?
— Pəncərədən bax, sən orada nə görürsən?
— Uşaqlı bir qadın yolu keçməyə çalışır, maşınlar imkan vermir.
— Lap yaxşı. İndi isə güzgüyə bax. Bəs güzgüdə nə görürsən?
— Eh, orda nə görə bilərəm ki?! Əlbəttə yalnız özümü!
— Bax məsələ də bundadır. Pəncərə də, güzgü də şüşədən hazırlanıb. Lakin şüşəyə bir az gümüş əlavə etmək kifayətdir ki, sən ancaq özünü görəsən. Ardı »

Bir gün bir nəfər həmişə olduğu kimi işdən evə gec qayıdır, yenə də yorğun... Birdən qapının qarşısında 5 yaşlı oğlunu görür.
- Ata, olar səndən bir söz soruşum?
- Əlbəttə, nəsə olub?
- Ata, sən nə qədər pul alırsan?
- Bu sənin işin deyil- ata qəzəbləndi- ümumiyyətlə niyə soruşursan?
- Heç, elə-belə bilmək istəyirəm. xahiş edirəm de, sən 1 saata nə qədər pul alırsan?
- 5 man.
- Ata,- uşaq ciddi nəzərlərlə atasına baxdı - sən mənə 3 manat borc verə bilərsən?
- Sən bunu onunçün soruşdun ki, mən sənə hər hansı bir mənasız oyuncaq üçün pul verim? - deyə ata hirsləndi- indi ise cəld otağına get. İnsan belə Ardı »

Adamla canavar meşədə rastlaşır. Canavar adamdan insanların hansı prinsiplə yaşadıqlarını soruşur. Adam cavab verir:
— Həyatımızın əsas prinsipi belədir – «insan insana canavardı».
Canavar buna cavab olaraq dedi:
-Hə, sizdə yaxşıdı. Ancaq bizdə pisdi. Çünki bizim yaşadığımız prinsip belədir – «canavar canavara insandı» Ardı »