Haqqinda.az

Hər şey elə düşündüyüm kimi də oldu… Səhərə qədər gözümü qırpmadan, saatın saniyə əqrəbinin ahəngdolu səsindən qeyri bir səda eşitmədim. Artıq mən nə baş verdiyini və qatilin kim olduğunu bilirdim. Hər şeyi Minarə xanıma necə danışacağımı xəyal etdikdə isə, məni vahimə bürüyürdü. Görəsən, qadın bütün bunlara tab gətirə biləcəkdimi?! Bu sözləri eşitmək ona elə də asan olmayacaqdı, çünki bütün bu dəhşətli hadisələr, onun dörd ildir yaşadığı mənzildə baş vermişdi.

Mən Minarə xanımın yuxulu simasını görəndə, artıq səhər saat altı idi… Qadının gözlərinin altı şişmiş, ağı isə qızarmışdı. Biz dəhlizdə qəfildən rastlaşmışdıq.

- Sabahınız xeyir. – qadın ağır-ağır dedi – Saat neçədir?

- Altıdır… Artıq Ardı »

«Qreater Aydaho Folls» adlı məşhur elmi sərgidə bir lisey şagirdi sərgiyə tamaşa etməyə gələnləri hazırladığı layihəni imzalamağa dəvət edirdi. O «dihidrogen monooksid» adlı maddənin qadağanwater olunmasını, ən azı ciddi nəzarət altında saxlanılmasını tələb edirdi. Şagird divardan aşağıda stenddə bu maddənin zərərlərini belə sıralayırdı:

1. Ciddi tərləmələrə və qusmalara səbəb olur.

2. Təbiətə böyük ziyan vuran turşu yağışlarının əsas tərkib hissəsini təşkil edir.

3. Qaz halında olduqda çox ciddi yanıqlara səbəb olur.

4. Avtomobil əyləclərinin təsirini azaldır.

5. Erroziyaya səbəb olur.

6. Bu maddə ilə nəfəs aldıqda və ya ciyərlərə dolduqda ölümə səbəb olur.

7. Ölümcül xərçəng hüceyrələrinin hamısının tərkibində var...

Lisey şagirdinin hazırladığı bu layihə ilə bir saat Ardı »

Artıq təqaüdə çıxmış və bir məktəbin yanında özünə yeni bir ev almışdı.
Heç olmasa, bundan sonra rahat və qayğısız yaşamaq istəyirdi. Bir neçə həftə sonra dərslər başladı. Elə birinci gündən dərsdən çıxan uşaqlar hay-küy salmağa, evinin qarşısındakı zibil qablarını dağıtmağa başladılar. Bu hay-küy sonrakı günlərdə də davam etdi. Artıq qoca bu işə bir çarə tapmalı idi. Ertəsi gün uşaqlar yenə zibil qablarını dağıtmağa başlayanda qoca onların qarşısına çıxdı və:

— Uşaqlar, sizin bu əyləncəniz mənim xoşuma gəlir. Hətta mənə öz uşaqlığımı xatırladır. Əgər yolunuzu hər gün buradan salsanız, sizə 1 dollar verərəm — dedi.
Bu təklif uşaqların da xoşuna gəldi. İndi hər Ardı »

— Mən bir şeyi başa düşmürəm: kasıbın yanına kömək üçün gedirsən, o xoşhallıqla səni qarşılayır və bacardığı qədər kömək edir. Varlının yanına gedirsən — o sanki heç kimi görmür. Sənin dərdlərini eşitmək belə istəmir. Doğrudandamı, bütün bunlar ancaq pulun təsirindəndir?
— Pəncərədən bax, sən orada nə görürsən?
— Uşaqlı bir qadın yolu keçməyə çalışır, maşınlar imkan vermir.
— Lap yaxşı. İndi isə güzgüyə bax. Bəs güzgüdə nə görürsən?
— Eh, orda nə görə bilərəm ki?! Əlbəttə yalnız özümü!
— Bax məsələ də bundadır. Pəncərə də, güzgü də şüşədən hazırlanıb. Lakin şüşəyə bir az gümüş əlavə etmək kifayətdir ki, sən ancaq özünü görəsən. Ardı »

Bir gün bir nəfər həmişə olduğu kimi işdən evə gec qayıdır, yenə də yorğun... Birdən qapının qarşısında 5 yaşlı oğlunu görür.
- Ata, olar səndən bir söz soruşum?
- Əlbəttə, nəsə olub?
- Ata, sən nə qədər pul alırsan?
- Bu sənin işin deyil- ata qəzəbləndi- ümumiyyətlə niyə soruşursan?
- Heç, elə-belə bilmək istəyirəm. xahiş edirəm de, sən 1 saata nə qədər pul alırsan?
- 5 man.
- Ata,- uşaq ciddi nəzərlərlə atasına baxdı - sən mənə 3 manat borc verə bilərsən?
- Sən bunu onunçün soruşdun ki, mən sənə hər hansı bir mənasız oyuncaq üçün pul verim? - deyə ata hirsləndi- indi ise cəld otağına get. İnsan belə Ardı »

Adamla canavar meşədə rastlaşır. Canavar adamdan insanların hansı prinsiplə yaşadıqlarını soruşur. Adam cavab verir:
— Həyatımızın əsas prinsipi belədir – «insan insana canavardı».
Canavar buna cavab olaraq dedi:
-Hə, sizdə yaxşıdı. Ancaq bizdə pisdi. Çünki bizim yaşadığımız prinsip belədir – «canavar canavara insandı» Ardı »

Sobaya geldiyimde ortalıqda
çörek görünmürdü. Köhne bir
dostum olan çörekçi,
"Bir az gözleyeceksen
müellimim," dedi. "İki-üç
deqiqeye qeder çıxardıram." Qıraqdakı taburetlerin birinde
oturub gözlemeyerken, içeriye
yaşlı bir adamın girdiyini
gördüm. Köhnelmiş penceyinin
sol yaxası altında bir medal
parıldayır ve gederken yüngülce topallayırdı. Salam verdikden
sonra, çörekçinin dezgahına
yaxınlaşaraq, "Çöreklerimi alım,"
dedi. "Menim ekizler acmışdır."
Çörekçi, adamın uzatdığı torbanı
alaraq dezgahın altına eyildi ve bir gün evvele aid olduğu
çöreklerden dörd-beş dene
çıxardı.
Men o vaxt oturması üçün öz
yerimi o adama vermiş, dezgahın
yanına yaxşıca yaxınlaşdım. Çöreklerden bir neçe denesinin
şekli deyişmiş, qatılaşmış, daş
kimi olmuşdu
Pıçıltı şeklinde çörekçiden
soruşdum. Niye teze çöreyi
gözlemesini söylemirsen? Bir az sonra çıxacaq onsuzda.
"Köhne çörekleri özü isteyir."
dedi çörekçi. "Çox kasıb
olduğundan, ona yarı qiymetine
verirem."
"Kim bu adam?" deye soruşdum. "Oğluyla gelini bir Ardı »

Bir məmləkətdə xeyirxah və ədalətli hökmdar var idi. Bu hökmdar vətənini çox sevirdi. Daim xalqı üçün faydalı işlər görər, hər zaman insanların rahatlığı üçün çalışardı. O vətənpərvərliyi və fədakarlığı ilə hamının hörmətini qazanmışdı.

Bir gün hökmdar öz sarayından şəhərin ən ucqar nöqtəsinə qədər geniş bir yol saldırmaq tapşırığı verdi. Tezliklə yol çəkilib qurtardı. Hamıya xəbər verildi ki, sabah yol istifadəyə veriləcək. Hökmdar yolu insanların istifadəsinə verməzdən əvvəl bir yarış keçirəcəyini elan etdi. Belə ki, yolu əvvəldən axıra kimi ən gözəl keçən insan mükafatlandırılacaqdı. Hökmdar bildirdi ki, hər kəs bu yarışda iştirak edə bilər.

Ertəsi gün insanlar hökmdar sarayının qarşısına yığışdılar. Bir çoxları Ardı »