Haqqinda.az

Səmra hələ kiçik yaşlarından atasını itirmişdi. Bu ağır itki günündə Zərifə ilə dostluğuna ilk addım atmışdı. Bu dostluq çox möhkəm idi. Çünki dostluğun təməlində ailəvi dostluq da dururdu. Səmranın anası Mirvari xanım hasar qonşusu Sudabə (Zərifənin anası) ilə həm qonşuluq həm də rəfiqəlik edirdi. Hər gün hasar başında saatlarla oturub söhbət edər dərdləşərdilər. Biri xəstələnəndə digəri onun qayğısına qalardı. Axı Sudabə də demək olardı ki, tənha qadın idi. Çünki yoldaşı Rusyada işləyirdi. İki aydan bir ya gələrdi, ya da gəlməzdi. Lakin vaxtı vaxtında ailəsinə çörək pulu göndərərdi. Buna görə də Sudabənin işləməyinə ehtiyac yox idi. Həm də Zəfər kişi buna icazə Ardı »

Allahın sevimli qullarından biri bir yuxu görür: yuxusunda ona belə deyilir: "Səhər olunca, qarşına ilk çıxanı ye, ikinci çıxanı saxla, üçüncü çıxanın diləyini qəbul et, dördüncü gələni üzmə, beşincidən də qaç!" Səhər oldu... çölə çıxdı. Yola qoyulub getdi.
Qarşısına bir dağ çıxdı. Bu böyük dağı görüncə çaşdı. Öz-özünə belə dedi: Rəbbim mənə bunu yeməmi əmr etdi. Sonra belə dedi: Rəbbim mənə gücümün çatmayacağı bir şeyi əmr etməz. Onu yeməyə qərar verdi. Dağa doğru getdi. Yaxınlaşdıqca dağ kiçildi. Tam yaxınlaşdığı zaman böyük dağ bir loxmaya çevrilmişdi. Onu tutub yeddi, baldan şirindi. Allaha həmd etdi, yoluna davam etdi.
Qarşısına qızıldan bir ləyən çıxdı. Ardı »

Neçə ildir mənim yanımdasan?

— 20 ildir .

— Bu zaman müddətində məndən nə öyrəndin?

— Heç bir şeylə dəyişməyəcəyim yeddi gerçək öyrəndim.

— Ömürüm səninlə keçdiyi halda cəmi 7 gerçəkmi öyrəndin?

— Bəli.

— De nələr öyrəndin?

— Baxdım ki hər kəs bir şeyi dost sayır, ona könül verib bağlanır. Ancaq bunlardan demək olar ki hamısı insanı yarı yolda buraxır. Mən isə, məni heç buraxmayacaq, ölümdən sonra belə mənimlə gələcək şeyləri axtardım. Və dost olaraq yaxşılıqları seçdim özümə. Çünki onlar sonsuz bir yüksəlmə səfərinə çıxmış insanın heç tükənməyəcək azuqəsi və ən gerçək dostlarıdır.

— Çox gözəl, ikincisi nədir? — Baxdım Ardı »

Bərbəristanda, Kapsa şəhərində çox dövlətli bir adam yaşayırmış, onun bir neçə övladı, o sıradan Ələba adlı gözəl, məlahətli bir qızı varmış. Qız xristian deyilmiş. Şəhərdə yaşayan xristianların xristian dinini, allaha ibadət etməsini çox tərifləyirmişlər. Qız bunu eşidib, bir nəfər xristiandan soruşur ki, hansı yolla, az çətinlik çəkməklə, allaha ibadət etmək olar? O da deyir ki, bu dünyanın işlərindən uzaqlaşıb Fivaida səhrasına gələnlər allaha daha yaxşı ibadət edirlər, belə adamlar da vardır.

Covanni Bokkacco

Ələba sadəlövh qız imiş, özünün də bəlkə on dörd yaşı olarmış; o ağlın təhriki ilə deyil, uşaqlıq marağına qapılaraq, təkbaşına, gizlincə Fivaida səhrasına yola düşür, bir Ardı »

Hər dəfə mübahisə edən iki nəfəri görəndə bu mənə bir psixologiya professorunun bir test sualını xatırladır.Bir dəfə bu professor tələbələrinə bir test sualı verir və bu sualda tələbələrindən bir qarışqanın ətrafındakı heyvanları hansı siniflərə ayırdığını soruşur.Nəhayət,ümumi cavab aşağıdakı kimi olur…

1)Şir,pələng,əqrəb,ilan və s. kimi xoşxasiyyət heyvanlar.
2)Toyuq,xoruz,qaz,ördək və s. kimi bədxasiyyət heyvanlar.

P.S:Hər şey nəyə necə baxmağımızdan asılıdır. Ardı »

Dünyanın bakirə çağları getdi…
Daha oksigen də saxtadır, saxta.
Dünya-dünya deyil, supermarketdi,
Hamı satıcıdır, hər yan piştaxta…

Burda şüarlar var, endirimlər var
Sevinclər bahadı, qəmlər ucuzdu.
Məsələn, necədir görün bu şüar :
“Üç əclaf istəsən biri pulsuzdu”.

Vitrinlər önündə donub qalarsan,
Şüarlar çığırar “ Məni al ! “ –deyə.
Yüz metr Nəsimi dərisi alsan,
Bir şüşə Lorkanın qanı hədiyyə.

Burda sədaqətlər düzülüb rəfə,
Yazılıb : toxunmaq qətiyyən olmaz !
Xoruz banınacan gündə üç dəfə,
Pyotr yüz Məsihi satar, yorulmaz…

Vitrində tozlanır namuslu olmaq,
Vitrində tozlanır qeyrətli ürək.
Neyləyək namusa sponsor tapaq,
Neyləyək ürəyə klip çəkdirək ?!

Ay Dünya, hər yanı piştaxta dünya,
Ay yalançı dünya, ay saxta dünya,
Ay qərəz dünyası, ay kin dünyası,
Ay market dünyası, vitrin dünyası,
Sən şair qətlinə möhür bassan da,
Şeirin Ardı »

Bitməz həyat, gəlməz ölüm.

Kipriyimlə qor götürüb, Həsrət dolu baxışımla taleyimə yol çəkirəm.
Kədər adlı zəhrimarı ciyərimə bol çəkirəm.
Qədərimlə barışırıam, itaətə qol çəkirəm
Bu nə həyat, bu nə zülüm, bitməz həyat, gəlməz ölüm.

Qınayanlar bu həyatda, hansı dərdə şərik oldu?
Gül baxçamda çiçək əkdim, tikan bitdi, qönçəm soldu.
Acılara sinə gərdim, gözümdən çox bağrım doldu,
Bu nə həyat, bu nə zülüm, bitməz həyat, gəlməz ölüm.

Gözümdən yaş sel-su kimi axan zaman,
Silmədi ki, bu yaşları bir tək insan,
Bəzən bezib, bu dərdlərə etdim üsyan,
Ha cağırdım, ha bağırdım, çıxmadı ki, səsim-ünüm.
Bu nə həyat, bu nə zülüm, bitməz həyat, gəlməz Ardı »

Bir xəsis öz səyahətləri zamanı sufi bir şəxsə rast gəlir və onlar yollarına birgə davam edirlər.

Getdikləri yolda zamanın tez keçməsi üçün xəsis danışmağa başlayır. O sufiyə ticarətdən necə pul qazandığını, hər qəpiyini necə qoruduğunu, öz həyatı boyu hansı sərvətləri topladığını və hazırda qohumlarının ona necə paxıllıq etdiyini danışır.

Xəsis elə hey həyəcanla deyirdi:

-Bir düşün: onlar ki, əsl tənbəllərdir! Ac dilənçilər! Onlar məni qənaətcil olduğum üçün simic adlandırırlar!

Sufi ciddi şəkildə dedi:

Onlar haqlı deyil, mən ömrümdə sənin kimi səxavətli insana rast gəlməmişəm!

Doğurdan? – deyə xəsis təəccüblə və inamsız şəkildə soruşdu.

Sufi cavab verdi:

— Doğurdan. Sən əslində özünün qənaətcil olduğunu güman edirsən. Əslində sənin əli açıqlığın Ardı »