Haqqinda.az

Keçmiş zamanlarda dostları tərəfindən çox sevilən, hörmət edilən, əxlaqlı, dürüst bir tacir var idi. Bu halal adam heç kimi aldatmaz, söz verəndə mütləq onu yerinə yetirər, borcu olanda onu tez verməyə çalışardı. Buna görə də onunla birgə iş görmək istəyənlər əsla tərəddüd etməzdilər.
Bir dəfə qonşu ölkədən sifariş etdiyi malları almaq üçün tacirə pul lazım idi. Ehtiyacı olan pulu ona verə biləcək tacir dostuna məsələni danışdı. Dostu borc verməkdə heç tərəddüd etmədi. Çünki onu çox yaxşı tanıyırdı. Əvvəllər də ona borc vermişdi və aralarında heç bir problem olmamışdı. Dostu ona pulu verərkən dedi:
-Səhv başa düşmə, bir-birimizə güvənirik. Amma yenə də borc verəndə Ardı »

Bir-birlerini çox seven iki genc..
Heyatlarındakı en ehemiyyetli
addımlarını atmağa başladıqları
günlerdeydiler..
Onlar üçün dünya yalnız
özlerinin etrafında dönürdü
sanki.. Heç bu qeder xoşbext
deyildi ikiside.. Bir deqiqelerini
bele ayrı keçirmirdi elleri.. Ömür
boyu sürecek bir mutluluğa
addımlarını yavaş-yavaş
atmaqda idiler.. Her şey
mükemmel gederken.. Genc qız
nişanlısının son günlerdeki
soyuqluğunu başa
düşmüşdü..amma hemişe neyin
var deme cesaretini tapmırdı
özünde.. Başında göresen sualı
yox idi..çünki emin idi
ondan..esla ayrılmayacaqlarını
çox yaxşı bilirdi..bu bildiyi şey
gerçekten doğrumuydu?? Gün
getdikce bu soyuqluq artmağa
davam ederken genc qız
geceleri yuxularını itirmeye
başlamışdı.. Belke iş yerinde bir
problemi vardır..deye fikirleşib
bu mövzu haqqında daha çox
başını yormamağa cehd
gösterirdi..Bir hefte qalmışdı
toylarına her şey hazır idi..
gelinliyi de hazır idi.. amma genc
qızın içinde qopan bir şeyler var
idi..Sanki bir meleye benzeyirdi
gelinliyi geyindikde..Gen qızın
telefonu çaldı.Sevgilisi zeng
edirdi..heyecanla açdı
telefonu-"beli sevgilim"..
Deyerekcavab Ardı »

Bir qadının doqquz uşağı var idi. Bir gün yaxın dostlarından biri ondan soruşdu:

— Maraqlıdır, sevgini bu doqquz uşaq arasında necə bölürsən?

Qadın belə cavab verdi:

— Mən sevgimi uşaqlarım arasında bölmürəm, vururam. Ardı »

Günlərin bir günündə gənc bir oğlan Səadətini axtarmağa çıxır. Az gedir, çox gedir, gəlib bir təpəyə çatır. O, təpədən baxıb aşağıda uca imarətli, küçə və meydanları adamla qaynaşan bir şəhər görür.

Qədim, gur bir şəhər. Cavanın ürəyi çırpınır. O, aşağı enib şəhərə yaxınlaşır. Darvazaçı gənc olduğunu görüb, onu şəhərə buraxır. O, həyəcanla izdihamlı küçələrdən keçir. Ətrafda çağlayan gözəlliyə, cah-cəlala heyranlıqla baxır. Nəhayət, o meydanların birində dayanıb Gəncliyinə belə deyir:

— Bura bax, görürəmki bu şəhərdə Səadəti əldə etmək o qədər də asan deyil. Bunun üçün mübarizə dolu illər lazımdır. Sən Səadətsiz heçnəsən, sənsiz də Səadətin bir faydası yoxdur. Buna görə, gəl belə Ardı »

Bu dünyada yanlış zamanda
qarşılaşdığımız mükemmel
insanlar vardır. Bir de doğru
zamanda qarşılaşdığımız yanlış
insanlar. Bax heyat budur
eslinde !!Sen de menim üçün
yanlış zamanda gelen
mükemmel insansan. Belke de
gönderilmiş insan. Beli ,
gönderilmiş insan men
deyerdim.. Çünki, bu dünyada
her bir şey öz başına olmur ,
mütleqe bir meqsedi olur her bir
hadisenin, her bir tesedüfün..
Seni de menim dar zamanımda,
tamam tükendiyim bir anda
Tanrım terefinden gönderilmiş
bir elçi olaraq qebul
edirem..Belke de bu da senin bir
sınağın oldu , yani men senin bir
sınağın oldum.. Belece her
birimiz bir yerde sınanırıq.. Sen
geldiyinde men seninle sanki bir
azad dünyaya qedem
qoydum..Senin dediyin kimi,
qorxmadım daha heçneden
ellerimi güvende hiss
etdim ..Bilmirem helede ki ,
bütün insanlara bu qeder
inanmımı itirdiyim bir zamanda
sene niye bu qeder
güvendim..Seni sanki Ardı »

Bir gün Məcnun səhradan keçir.Bu zaman Qoca Dərviş səhrada namaza dururmuş.Məcnun hər şeydən xəbərsiz, sakitcə ordan keçirdi.Bu zaman Məcnunun onun yanından keçdiyini görən Dərviş ayağa durur və Məcnuna deyir:

Qoca Dərviş: - Ay kafir, görmürsən namaza dururam, niyə mane olursan?

Məcnun: - Mən Leylinin eşqi ilə səni görməyə-görməyə, sən Allahın eşqi ilə məni necə gördün? Ardı »

Həzrəti Əli axşama qədər işləmiş,axşam olunca da dəvəsinə bir çuval xurma yükləyib evinə qayıdırdı.
Dəvənin noxtası köməkçisi Qəmbərin əlində idi.Özü də qabaqda gedirdi.Mədinəyə girəndə yolun kənarından bir səs gəldi.Yoxsul bir adam əlini açıb dilənirdi:"Nə olar,Allah rizası üçün,"-deyirdi.
Həzrəti Əli Qəmbərdən soruşdu:
-Qəmbər,nə istəyir bu yoxsul?
- Xurma istəyir,ağam.
- Elə isə ver.
-Xurma çuvaldadır,ağam.
-Elə isə çuvalla birlikdə ver.
-Çuval dəvənin üstündədir.
-Elə isə dəvə ilə birlikdə ver.
Əmri yerinə yetirən Qəmbər rəvayət edir:"Dəvənin ipi də mənim əlimdə"deməkdən qorxdum.O qədər səxavətli idi ki,fikirləşdim,məni də dəvə ilə birlikdə yoxsula verər. Ardı »

Bakiya qayitdigimla heyat oz evvelki axarina dushmushdu. Ilk evvel valideynlerimle sececeyim peshe uzre boyuk mubahise yashamishdim. Evvelceden dediyim ki, omrumun ekser hissesini valideynlerimden arali yashasam da, aramizdaki munasibetler cox yaxshi idi, rahatliqla onlara her hansi problemimi danishar, derdimi bolusherdim (bir tek Rufat meselesinden savayi). Onlarin peshe secimime- hekimlik evezine, memarliq secmeyime pozitiv yanashmayacaqlarini bilirdim, amma duzu, bu qeder muqavimetin olacagini texmin etmemishdim. Babam, anam ve atam niye onlarin yolunu davam etmeyib hekim olmamagimi israrla sorushur, qarshimda acilan parlaq karyera imkanlarindan danishirdilar. Onlarin sozune gore, universiteti Frankfurtda oxuya biler, orda, ve yaxud istediyim daha yaxshi bir yerde praktik fealiyyete bashlaya bilerdim. Ne Ardı »