Haqqinda.az

O ESKİ AŞKIM

4 senedir beraber olduğum bi insan vardı.Onu ilk kez bir sabah okula giderken görmüştüm,bana laf atmıştı ve bende ona.Günlerdir benimle konuşması için yanıma gelmesini bekledim ama gelmedi.Biran bile çıkmıyordu aklımdan o yeşil gözleri.Bir kağıda tlf numaramı ve ondan çok hoşlandımı yazıp kardeşimle ona gönderdim.(Bu arada bizim mahallede minübüs şöförüydü)O akşam tlfnuma msj geldi ve msjda (bende senden hoşlanıyorum)yazıyordu.Daha sonra buluşup konuşmaya başla dık.Günler artık böyle geçmeye başladı.Yavaş tanımaya başlıyordum onu.Aslında dışardan çok olgun ve ağır başlı bi görüntüsü vardı.Bağlanmıştım ona herşeyim o olmuştu sanki.Her gel deyişinde koşup gidiyordum ona.Zaman geçipte birlikteliği miz ilerlemeye başlayınca görmeye başladım bazı gerçekleri.O beni asla sevmedi niyeti sadece gönül eğlendirmekti.Anlamıştı artık onsuz olamadığımı her çağırışında ona koşacağımı ve hep öyle oldu. O kadar mutsuzdumki istediğim sadece beni sevmesiydi ve sevmediğini bile bile beraberdim onunla kopamıyordum aklımdan.Derken kavgaları mız başladı hakaretler haketmedim şeyleri duydum çoğu kez.Ama yinede ayrılamadım ondan.Zaman geçtikçe alışmıştım bu durumuna artık takmıyordum eskisi gibi ağlamıyordum.Bende ona cevap veriyordum artık,bende ona hakaret ediyordum.Ve artık bana karşı daha yumuşaktı yap tıklarının beni bambaşka bir insan haline getirdiğinin farkındaydı.Her kavgamızdan sonra haklı dahi olsam arayan özür dileyen hep ben olurdum ama herşey gibi bu durumda değişmişti.Artık arayan özürler dileyen barışmak için yalvaran oydu.Ama bunun benim için hiç bir anlamı yoktu çünkü beni sevmediğini sadece başka şeyler için istediğini biliyordum.Birkez bile bana beni sevdiğini söylemedi.Zaten umut vermezdi hiç bak bana umut bağlama derdi hep.Sonra bu laflarıda değişti sevdiğini söylüyordu hatta onun karısını olmamı istiyordu.Okadar inanmak istiyordumki ona ve hep beni kendisine inandırdıda ama sonuç hep aynıydı sadece yanına gidene dek.Bu laflarına okadar kandımki benimkisi ne büyük bir aptallık değilmi.Ama dedimya bırakamıyordum.4 sene hep böyle geçti ve yazamadığım biçok şey daha.En sonunda her zamankilerden çok daha şiddetli bir kavga ettik işin içine ailelere hakaret etmek girdi asla aileme söz söyletemezdim.Benim yaşadıklarımın bedeli ailemden çıkamazdı.Şimdi 1,5aydır ayrıyız aradı barışalım dedi ama ne fayda 4 senedir bana söylediği herşeyi kabullendim,unuttum ama bu defa affedemiyordum onu.Zaten herşey için çok geç hayatımda yeni bir insan var 1 hafta oldu.O nun bana yaşattığı acıları ben ona çektiremezdim. Geçenlerde yine aradı ama artık hayatımda birisinin var olduğunu söyledim umarım çok mutlu olursun dedi.Onsuz olurmuydu,şimdi baktığım heryerde hala o yeşil gözlerini görüyorum ve yıllar geçsede yine aynı yeşil gözleri göreceğim.Yerini hiç kimse alamayacak bıraktığın boşluk öyle bir boşlukki ölmeden dolmayacak.Seni hala ilk günkü kadar çok seviyorum yeşil gözlüm YUSUFUM