Haqqinda.az

suskun bir sevda

hayatın en günlerini yaşıyordum. Yada öyle sanıyordum işte herneyse lise hayatıma başlamiştım lise duygusuyla kıvranıyordum hiç bir şeyin farkında değildim. hani hep derler ya lise hayatı bi başka olur diye benimkide öyle bir duygu oldu.
her şeye rağmen iyi sürükleyip götürüyordum hayat denen acımasız şeyi ama ne olduysa onu tanıdıktan sonra oldu. kanımsımsıcaktı belkıde ondandı bu kadar sıkı bağlanmam. aslında nasıl olduğunu yani nasıl aşık olduğumu ben bile anlayamadım ya. bir anda kendimi ateşin içinde buldum çikması zor bi dağın yamacı gibi bir şey. aşık olmuduğumum farkındaydım.aşık olmak kötü bi şey mi derseniz asla derim yasanması en güzel bir duygudur çünkü.
delicesine bağlanmiştım. ondan habersiz o kadar çok seviyordum ki yanından ayrılmak istemiyordum. tek bir sorunum vardı onu ondan habersız sevıyordum açilamıyordum. bilmıyorum ama belkide açilmaktan korkuyordum. insan sevmekten korkar mı ben korkuyordum işte. ya bana hayır derse beni kabul etmese gibi düşüncelerle açilmaktan hep çekindim. belkide en doğrusunu yapıyordum. önceleri onu sadece uzaklardan seyretmekle yetindim aslında aynı okuldaydık. hemde aynı sınıfta ama kendimi hep uzağında buluyordum. bu böyle ediyordu. ama artık kendimi tutamıyordum ne olusa olsun açilmak istiyordum. her şeye rağmen benim onu sevdiğimi bilsin istiyordum. nedense bir türlü söylemeyı beceremiyordum. utanmak gibi bir duyguydu işte benim ki ama en sonunda söyledim zaten ne olduysa ondan sonra oldu ya. bana düşman oldu gitti.hiç bir şey anlayamadim. acaba sev suçmuydu yoksa ben sevmekle suç mu işledim. suç olsun olmasın artık o da benim onu sevdiğimi biliyordu ya o bile bana yeterdi. ona sevdiğimi söylediğim günden sonra benden hep uzak durdu. iki adım yanı başimda iken ne etisem fayda olmadı. yani bir ayaklarına kapanmadim. hiç bir seyın fayda etmediğini görünce bende aşkımı kalbime gömerim ama unutmam ne olur olsun.
yabancılar gibi onu uzatan seyredip durdum yada bununla yetinmeye kaldim ama unutamdim hiç bir zaman şimdi aradan 1 yıl gibi zaman geçti ama hala unutamıyorum. hala aynı sınflardayız ama konuşmuyoruz işte sadece bazen bakışıyoruz o kadar bazen gidip konuşmak istiyorum ama gururuma yediripte konuşamıyorum bazen de en iyisi öyle kalmaktır deyip dururum.
aşka mahkum bir şekilde öylece dururum. unutup da bir başkasını da sevemiyorum. aşkı uğruna ölmek buna derler herhalde ölsem bile unutamam o hayırsızı o ki beni öylece elinin tersi ile ittiya varsın öylece kalsın lakin ölsem bile onu da kendimle yüreğimle gömerim varsın dünya böyle bir aşk hikayesini daha görsün......