Haqqinda.az

BU KADAR SEVDİRMESEYDİN KENDİNİ KEŞKE!!!!

yurt dışından gelmiştin..seni ilk gördüğümde çok sempatik ve şirin bulmuştum..gerçekten öyleydin ve muhitteki bütün kızlar seni tavlamak ele geçirmek için türlü maymunluklar yapmıştı..içten içe beğeniyordum ama sana duyduğum bu özel hayranlığımı herkesten gizliyordum..bana baktığını benimle ilgilendiğini farkettim daha sonra..hep platonik ve uzaktan yaşanan aşkları tercih ettiğim için konuşursak bütün büyü bozulacak gibi geliyordu..dışarıdan bakınca o kadar sakin sevecen ve farkındalığı olan bir insan izlenimi veriyordun ki bana, sırf hayal kırıklığına uğramamak için seninle konuşmayı istemiyor erteliyordum..aşkta acı ve imkansız olan, canımı yaksada bunu tercih ediyordum hep..ilk kez bir akşam yürüyüşe çıktık.çok kibar ve nezaketliydin.hayalini kurup sevdiğim kişiden bile daha fazlasını bulmuştum sende..bir erkek hem yakışıklı hem akıllı hem bu kadar kibar hem hem hem...saymakla bitez tek kelimeyle vurucu..çarpılmıştım..ve insan sadece 2 hafta gibi bir sürede böyle derin bir aşkın içine düşebilir mi, peki sadece 2 haftada bütün yaşadıklarını hayatına endeksleyebilir mi??? beni bırakıp geri dönecektin.telefonda konuşabileceğimizi söylemiştin..bense kabul etmedim hasrelik çekemem dedim ve bitirdim..zaten beraber çok az vakit geçirmiştik sana tutkuyla bağlandığımı farkettiğimdeyse artık çok geçti...ve gittin, vedalaşmadan hemde..ömrüm boyunca bitmeyecek olan bir aşkı hiçe sayarak gittin..şu anda bende senden kalan, bıraktığın tek şey seni sonsuza kadar deli gibi sevecek olan bir kalpti..ve en acısı bunu kimsenin ama hiç kimsenin dahası senin bile bilmiyor olmandı..hayatımda ilk defa aşk acısının nasıl bir sancı olduğunu seni tanıdıktan sonra anladım..kendimi ilk kez bu kadar zayıf ve aciz hissediyordum..o mahalleden taşındık.sonraları nişanlandığını duydum.hemde benim kendisinden hiç hazzetmediğim bir insanla.bunu nasıl yapar onun gibi biri..onu taşıyamayacak bir insanla düpedüz..günlerce bu düşünceler beynimi didikledi..çok üzüldüm..öyle yaralandım incindim ki tarifi yok..belki şimdi evlisindir seninle ilgili hiç birşeyi merak etmedim araştırmadım..bilmek istemedim..çünkü onurum her şeyin üstünde gelirdi her zaman...resmen geberdim eşşek gibi sevdim, sensizliğin acısı ömrümden ömür götürsede ben yine kanaya kanaya seni sevmeye devam ettim, edeceğim..seni unutacak kadar güçlü değilim çünkü..istemiyorumda zaten, senin bihaber olduğun bir aşk fırtınasıydı hepsi bu..bu sevdayı hiç bir cümle hiç bir kelime açıklamaya yetmedi hiç bir zaman..kelimeler kifayetsiz kalıyor daha ne denir ki..ve şimdi ağlasada yüreğim senden vazgeçtim..zor olsada bunu kendime söylemeyi başardım nihayet..8 yıldır beni seven kişinin evlenme teklifini kabul ettim sonunda..artık rotamı belirlemenin zamanı çoktan gelmişti çünkü..bu satırlarım sana sevgili..okusan bile burdaki yazıyı, sen hiç bir zaman bilmeyeceksin kendini..Yalnız ben ve Yaradan..Belki mahşer günü öğrenirsin ama bunu bilmeye ,öğrenmeye hakkın varsa tabii..çünkü sevgili sen bana acımasızda olsa sevginin hakedilir olması gerektiği gerçeğini öğrettin..haketmediğini kendinde bile bile hemde..evet haketmedin..ve çok şükür ben bu sevgiyi hakedeni buldum şimdi..ona karşı ezici bir üstünlüğün oabilir belki..belki,evet hiç kimseye sana baktığı gibi bakmayacak bu yürek ama onu mutlu etmek için yaşayacak..ona adanacak..çünkü öyle bir zamanda girdiki tekrar hayatıma onu reddetmek imkansızdı kanayan yaralarıma merhem can suyum oldu o müşfik ve kucaklayan sevgisiyle.. üzerime titriyor, bana sevilmenin hazzını yaşatıyor..şimdi, söyle sencede bütün bu yaşanılanlar ve bu devasa aşk nihayet adil olmayı gerektirmedi mi????