Haqqinda.az

kara sevdam

ilk aşkım o benim.ilk ve tek aşkım.halada öyle...
geçen seneydi...çok güzel bi seneydi.fakültedeydik arkadaşlarla...dikkatimi çekti,duruşu,bakışı.teni,boyu....herşeyi..
arkadaş vasıtasıyla tanıştık ve yine arkadaş grubuyla gezmeye gittik.beni beğendiğini hiç tahmin etmemiştim yanımdaki aslı adında arkadaşa bakıyor sandım..yanılmışım..
yanıma geldi.napıyorsun,seni daha önce hiç görmedim falan derken...hayatında özel biri varmı dedi.ben nedendir bilinmez belki de içimde mutsuz olma korkusu yüzünden ona hayatımda kimse yok olmasınıda istemem dedim.isteseydin hayatındaki özel kişi olmak isterdim dedi.sesimi çıkarmadım.
cafeye gittik sonra arkadaşlar bizi başbaşa bıraktı.sonra o gözlerime bakıp çiçek ve su hikayesini anlattı.öyle güzel anlattıkii.cafeden çıktığımızda ona aşıktım.
zaman böyle güzel geçiyodu...ailesiyle tanıştık sonra.mükemmel ötesi bir ailesi var.beni çok seviyorlar.bende onları canlarım benim.onuda ailemle tanıştırdım.benim ailemde onu sevdi.
kusursuz dört dörlük bi aşk gibi anlatıyorum,değil mi?kusursuz aşk diye birşey varmı ki bu dünyada?yok...
kavgalar oluyordu tabi ve kavgaların büyük suçlusu bendim.daha önce hiç böyle birşey yaşamamıştım.alttan almak nasıl birşeydir bilmezdim..kavgalar büyürdü,ama o hep alttan alırdı.yüzyüzeyken hiç kavga etmezdik,onun yüzünü görünce herşeyi,sorunları falan unuturdum.telefondaydı bizim kavgalarımız.
beni çok sevdiğini.asla bırakamayacağını söylerdi.öyle güzel mektupları varki..hele bi şiiri var gitme diye her okuduğumda ağlarım.aşk çok güzel ama bi okadarda acı.bi çok defa ayrılalım dedim ona hep yalvardı gitme diye.kıymetini bilemedim.ayrılalım diyordum ama beş dakka bile onsuzluğa dayanamıyordum.hemen arayıp barışıyordum.çocuk oyuncağımı bu diyeceksiniz.ne deseniz haklısınız.yanımdayken bile özlüyordum onu.yürürken yüzüne bakmaktan yola bakamıyordum.seni seviyorum demekten,konuşmaktan,mesajlaşmaktan bıkmıyordum.bütün gün beraber olsak bile ona doyamıyordum.acı bunun neresinde dimi ?
hikaye asıl şimdi başlıyor.......
herşey hep yolunda gitmiyor,dünya dönüyor,zaman geçiyor ve insanlar değişiyor.değişen ilk ailem oldu onu istemiyorlardı artık herşeyine bi kulp bulmaya başladılar.ev,para pul demeye başladılar askerlik yapmamış dediler memleketini sorun ettiler.sanki ilk tanıştıklarında bunları bilmiyorlardı. okadar ay bağırlarına oğlum diye bastılar.hele annem nasıl seviyordu onu kara oğlum diyordu.şimdi noldu peki...anlayamıyordum..halada anlamış değilim ailemi...içkisi,sigarası yoktu,saygılı ve dürüsttü,iyi bi işi vardı,birbirimizi çok seviyorduk ve kavga etsekte aslında iyi anlaşıyorduk.ailem ayrılmam için çok baskı yaptı baş kaldırdım onlara zar zor yürütmeye çalıştım.çıkış bulamayınca ayrılalım diyordum ama yine onsuzluğa hiç dayanamıyordum ve o hiç ayrılalım bıktım demedi.ailem ona ağzına geleni söyledi,o boşver bu da geçer dedi.aileme karşı onu hep savundum toz kondurmadım üstüne,çok ağladım onun için.ama hiç bi zaman ağzımdan ayrılık lafı çıkmamalıydı en büyük hatam bu oldu.son zamanlarda beni uyarmaya başladı yapma dedi seni bırakamam ama artık yapma dedi.anlamadım ben.beni cezalandırdı sonra yaptıklarım için soğuk davranmaya başladı.eskisi gibi değildi artık daha az arıyodu eski güzel sözler azaldı,gülüşler azaldı konuşmalar azaldı.benden soğudu diye korktum.o benim hayatımdı onsuz yaşayamazdımkorkunca ona sımsıkı sarıldım.yanlış bi sarılmaydı.sık boğaz ettim onu hesap sormaya başladım bunaltım onu.bu yüzden kavgalar çıktı hep.haklıydı o bu kadar savaşıyorum ama niye böyle...?diyordur içinden değil mi?bizimki öyle böyle bir aşk değildi diğerlerinin yıllar içinde yaşadığı aşkı biz sekiz ayda yaşadık dolu dolu yaşadık.hatamıydı acaba bu hızlı koşup tezmi yorulduk ?
o kadar dil döküyodum seni seviyorum diyordum,ama kaçan kovalanır değil mi*bunu bildiğim halde ondan kaçamıyordum.ben kaçmayınca o kaçtı ben kovaladım.aslında bi şey yapmasm sabit dursam herşey düzelicekti?bana soğuk davrandığı günlerden bir gün yine akıllı ben o şekil artık neyi çözüceksem..ona ara varmek istediğimi söyledim.ara verelim sende kafanı topla dedim.beni arama dedim.neyi çözücen böyle dedi biraz diretti ama ben daha inatçıydım bu meselede tamam dedi.ertesi gün mesaj çekti karşılık vermedim.daha sonraki gün aradı arama dedim.daha sonraki gün yine aradı yine arama dedim.bak aramam dedi inanmadım.ama sonra bi daha hiç aramadı kara çocuğum beni.ay dönümünde kutlamak için aradım.daha nice aylara dedim.hiç sanmıyorum dedi yıkldım.bağırdım çağırdım ağzıma ne kadar küfür geldiyse ettim.en kötü küfürleri ettim sustu hep.ellerimden kayıp gidiyordu ama bunun böyle olmasını ben sağlamıştım.araya gurur girdi.dönmedi dönücekmi bilmiyorum.dönmesi için çok savaştım.çok üzüldüm.kilo verdim üzüntüden.bizim bi lafımız vardı.sen yoksan bende yokum diye.o yokken yok oluyorum yavaş yavaş.son bir aydır çok kötüyüm.mide ağrılarım bulantılarım halsizliklerim hiç geçmedi yemek yiyiemiyrum.gerçekten o yokken yok oluyorum.belirtiler mide kanserinin belirtisi.bi aşk insanı ne hale koyabiliyor.o kadar kuvvetli, kutsal bi duyguki bu anlatamam.etrafımdakiler bana kızım sen kara sevda olmuşsun yada büyülenmişsin diye.yine kovalıyorum.beni sevmediğini bilsem hiç uğraşmam beni hala çok sevdiğini bensiz yapamıcağını biliyorum.ama arada gurur ve inat var.bu sefer kovalamayıp beklemem lazım belkide.bana bu kadar ay neden pes etmediğimi sordu.sonra hiç kimse senin gibi sevemez beni dedi,beni sevdiğini söyledi geçen gün,ama gurur ve inat onda buz dağı oluşturmuş buzların çözülmesini beklemek lazım.çok ağladım hala ağlıyorum...dönüceğini biliyorum.o büyük aşk kaldığı yerden daha emin adımlarla devam edicek.EN BÜYÜK ZAFERLER EN KANLI SAVAŞLARIN ARDINDAN KAZANILIRMIŞ..............