Haqqinda.az

papatyanın hikayesi

Koskoca birbahcede harikulade çiçekler içinde bir papatya ve papatya aşık olmuş yanmış tutuşmuş ak sakallı bahçıvana.Bir ümit bekliyormuş.Yüzlerce çiçeğin arasından onunla sadece onunla saatlerce ilgilensin.Buz gibi suyunu sadece ona döksün istiyormuş.Sadece ona değsin makası ona gülsün dudakları.Kıskanıyormuş onu kırmızı güllerden,sarı lalelerden,mor menekşelerden.Papatya sadece bahçıvan için açıyormuş bembeyaz yapraklarını.Bir gün aşkı öyle büyümüş kipapatya yapraklarını taşıyamaz olmuş.Eğilivermiş boynu.Toprağa bakıyormuş artık.Bahçıvanın sadece sesini duyuyormuş.Ayaklarını görüyormuş.Bunada şükür diyormuş.Yetiyormuş ona bahçıvanın varlığını hissetmek zaman akıp gidiyormuş.Papatya bahçıvanın yüzünü görmeyeli çok olmuş.Ne var sanki boynumu kaldırsa bir kere daha görsem yüzünü diyormuş.Ve işte bir gün bahçıvan papatyaya doğru yaklaşmış.İnceik bedenini ellerinin arasına almış elindeki sopayı köklerinin yanına sokmuş ve bir iple papatyanın gövdesini bağlıyıvermişsopaya papatya o an daha çok sevmiş bahçıvanı.Hala göremiyormuş onu ama bedeni kurtulmuş.Uzun bir müddet sonra bahçıvan uğramaz olmuş.elen giden yokmuş.kahrından ölücekmiş papatya.Ama işte bir sabah hortumdan akan suyun sesiyle uyanmış.Derin bir ohh çekmiş.Çılgıncasına sevdiği bahçıvan geri gelmiş.Birden kendisine doğru gelen iki ayak görmüş.Bu onun delicesine sevdiği bahçıvan değilmiş.Adamın elinde birde makas varmış.Papatyanın kafasını kaldırmış yukarıya ne güzel açmışsın sen öyle demiş.Bu genceik yakışıklı bir delikanlıymış.Gözleri gök mavisi,saçları güneş sarısıymış.Ama gövden seni taşımıyor demiş.Elindeki makası papatyanın boynuna doğru uzatmış ve bir hamlede başıı gövdesinden ayırmış.Papatya yere düşerken hatırlamış sevdiğini.O ak saçlı ak sakallı yaşlımı yaşlı bahçıvanı hatırlamış.Birde o gencecik yakışıklı delikanlıyı düşünmüş.O an anlamış neden o yaşlı bahçıvanı sevdğini o herşeye rağmen papatyaya emek vermiş.Ona hiç bir zaman güzel olduğunu söylememiş ama onu aslında hep sevmiş.Papatya anlamış artık sevi emek istermiş yere düştüğünde son bir kez düşünmüş sevdiğini.Teşekkür etmiş ona içinden son yaprağıda kuruduğunda biliyormuş artık gerçek sevginin söylemeden yaşamadan ve asla kavuşmadan var olabilecğini....