Haqqinda.az

AŞK İŞTE

TARİH:21/12/2006 SAAT:00:01 PERŞEMBE
Bir ilk bahar akşamıydı seni gördüğüm gün.İlk beyaz çorapların çekmişti dikkatimi hala gözlerimin önünde minicik ayakların.Bütün hayellerimi değiştirmiştim birden herşeyimi senin üzerine kurmuştum dünya dönmüyor zaman durmuştu benim için artık ben aşık olmuştum.
Artık her anım seni düşünmekle geçiyordu gecelerim gündüzlerim hep sendin.Çok kısa bir süre görmüştüm seni ama sanki yıllardır seni arıyor gibiydim.Bir fırsatını bulup sana duygularımı açmam gerekiyordu.Ama nasıl yapacağımı bilemiyordum sonunda ibrahimden tlf numaranı aldım.Ama hep kapalıydı.Bir akşam oturdum,elime kalemi aldım,o kadar içten sevgi yüklü bir mektup yazdımki sana okuduğunda duygularıma karşılık vereceğinden emin gibiydim.Ama sen mektubu değil okumak almadın bile.İbrahim mektubu geri getirdiğinde elim ayağım çözüldü.Sanki bi rüyadan uyanmıştım.Bir umutsuzluk kaplamıştı yüreğimi,bir ay bu umutsuzlukla gönlüm yandı.Seni gördüm bir ay sonra sanki yıllar sonra karşılaşmış gibi gözlerindeki ateş öyle bir saplandıki yüreğime artık hiçbir şey beni ümit etmemden alıkoyamazdı.
Günlerim ümit etmekle geçiyordu.Yolum hep mahallenden hayellerim gözlerinden geçiyordu.Seni düşünmeden saniyelerim geçmiyordu,herkeze seni anlatıyordum,ben tanımadan herkez tanımıştı seni.Adapazarındaydım bir gün ibrahimden telefon geldi,dönüyor afyona diye.Sevdiğim hayatımın insanı gidiyordu benden çok uzaklara bakmadan arkasına bilmeden nasıl sevildiğini atıyordu kendini başka diyarlara.Çaresizlik içinde ben bir kez daha dedim dene kaybetmezsin birşey ama kazanırsın belki diye düşündüm kendimce.
Atladım sevdiğimi taşıyan o güzel trene seni aradım vagonların arasında,buldum sonunda mutluluğumun kaynağını.O kadar güzel uyuyordunki bakmaya doyamadım sana,bir kağıt gönderdim sana üzerinde sana olan aşkımı anlatanşarkı sözleri kokusunda ümit tüten bir nazar boncuğu.Konuştuk seninle uzun uzun olmıyacağını söyledin bana nedenlerini sayarak.Haklıydın belki kendince ama bende haklıydım, bu hakkı kendimde görüyordum çünkü seni seviyordum.
Çaresizce ayrıldım o trenden, biraz buruk biraz kırgın,kızgın bi şekilde döndüm geri istemeyerek.O akşam sana söyleyemedim sevdiğimi ama ben seni yıllardır seviyor gibiydim.Nerden bilebilirdimki çekeceğim acı günlerin başlangıcı olduğunun bunun.
Günler sensiz geçiyordu artık,sadece hayalin vardı gözümde,arada konuşuyorduk seninle,bu konuşmlar okadar mutlu ediyorduku beni anlatamam.Ben seni hep arzuluyor sen ise bana hiçbir zaman aklıma sokamıyacağım bahanelerini sıralıyordun.Askerlik yoklamamda gelmişti bu arada,çektiğim sevda hasreti yetmezmiş gibi vatan hasretini soktular bağrıma.Yıllar önce geçirdiğim ameliyet için izin vermediler vatan borcumu ödememe.
O kadar ağır bi yük binmiştiki omuzlarıma dayanılmaz acılar çektiriyordu bana,her şeye göğüs gerebilirdim ama senin hasretin okadar canımı yakıyorduki benim.Arkadaşlarım daha hiçbir şey yaşamadan bu kadar kaptırmamı kendimi sana anlam veremiyorlardı.Oysa ben hayellerimde yaşıyordum herşey seninle.
Bu zor günler beni alkole yöneltti.Neredeyse içmediğim gün yoktu, biliyordum bunun hiçbirşeye çözüm olmadığını ama elimden başka birşey gelmiyordu.Zaman geçtikce gözümde hayalini bile canlandıramıyordum eskisi gibi,seni görmeyi okadar istiyordumki.Sonunda ikna ettim seni.
Yüreğim öyle çarpıyorduki sana ulaşacağım için bilemezsin.2003 ekiminde saat 6:20 gece bindim trene, o yol öyle uzadıki bana bitmedi bir türlü.Sabaha karşı indim sevdiğimin nefes aldığı şehre.Yanımda bir arkadaşım vardı can yoldaşım,sırdaşım seni beklerken bugunün mutlu bitmesi için dua ediyorduk.Sen göründün uzaktan hayatımın anlamı yaşamam için bana güç katan güzel gözlüm karşımdaydı.Oturduk seninle uzun uzun konuştuk sen bana yine sıraladın kendince nedenlerini,ama anlamıyordun ben seni seviyordum...
O gün yanağıma dokunmuştunya biliyomusun dört ay hiç kesmedim sakallarımı, tuhaf bi duyguydu arkadaşım aklına geldikçe hala güler bana.Sonra hatırlamak istemediğim o hareketi yaptım sana beni vurmanı istedim, beni böyle gönderme demiştim sana keşke beni ogün vursaydında ben bukadar acıyı yaşamak zorunda kalmasaydım.Çaresizce ayrıldım yanından hiçbir şey düşünemiyordum tlfnu kırdım sonra birden nedensiz arkadaşım gitmemiz gerektiğini söylüyor ben ise ayrılmak istemiyordum sevdiğimin şehrinden....
Meyhanede içmeye başladım,çalıştığım yeri aradım birden,işten çıkarmalarını tazminatımı yatırmalarını istedim geri dönmiyecektim,ustam imza atmam gerektiğini söyledi.Tren saatine kadar içtim,trene bindim oradada içmeye devam ettim.Artık konturolden çıktığımın farkındaydım,aniden camı açtım içimde nekadar nefret kızgınlık varsa kusmaya başladım camları yumrukluyor şuursuz davranuşlar sergiliyordum.Güvenlikler ,görevliler toplandı birden başıma,arkadaşım durumu izah ediyor ben ise sinir krızi geciriyordum.Birden silahı çektim, arkadaşım beni engellemeye çalışıyor ben ise ne yapacağımı bilmiyordum.Ağlamaya başladım küçük bir çocuk gibi,jandarmaya haber vermişlerdi,kaçtım trenden hayatımın en uzun yolunu yürüdüm o akşam.
Başka bir trenle döndüm adapazarına.Trende bıraktıgım arkadaşımın yanında aldım soluğu,hiçbirşey sormadı bana ne diyebilirdiki zaten yüzümdeki çaresizliği içimdekiacıyı görebiliyordu.Bütün gün içtim anlamsız yere, sızmışım kendime geldiğimde diğer arkadaşlarda gelmişlerdi,tekrar başladık içmeye.Artık günlerim içki kadehlerinde hayellerim sende geçiyordu.
Sorunlu biri haline gelmştim artık, sinirli,insanların kalbini kıran,hiçbirşey düşünmeyen senin tabirinle serseri olmuştum.Senin imkansız aşkın itmişti tüm bunlara beni.Ama hep içimde bir umut bir ışık tuttum,bu tuttu beni ayakta hep.Seninle konuşuyorduk arada yine bu konusmlaradan hep bir umut çıkarıyordum kendimce, bir insan birini hiç durmadan düşünebilirmi,ben seni hiç durmadan düşünüyordum artık geceler gündüzler ,günler,aylar benim için bir önem taşımıyordu.Benim herşeyim sendin gecemde gündüzümde...
İş yerinde sorunlar çıkardığım için beni gece vardiyasına vererek cezalandırdılar.Aslında bu benim için ödülldü.sabah kalkıp kahvaltımı biranede yapıyor giderken işe üç beş fabrikaya götürüyordum.Gece işten çıkınca tekrar devam ediyordum, tam beş ay sürdü bu..
Artık içideki acıdan içmiyordum,kendi canımı alamıyordum en azından kanser filan olurumda ölürüm diye düşünüyordum.Fabrika tatildeyken adapazarına gitmekiçin yola çıktım.adapazarına yaklaştıgınmda tren inemedim trenden gidip sevdiğimi görmek geçti içimden.Sadece o güzel gözlerini görüp dönecektim geri.Geldim afyona okul vardı ogün okulun karsındaki caminin avlusunda bekledim akşama kadar sevdiğimi görme arzusuyla.Ama ümit ettiğim olmadı.Bileti yanlış aldığım için dönüşüm bir gün ertesine kaldı,bir pansiyona gittim..
Sevdiğimle aynı şehirde,aynı havayı ediyordum ama onun benim varlığımdan haberi blie yoktu.Sabah olunca boş boş dolaştım,hatişin çalıştıgı yerın karsısındakı pastaneye oturdum,senin geleceğini ümit ederek.Sonunda gördüm seni uzaktan kapanmıştın okadar yakışmıştıki sana fazla durmadın dükkandahemen çıktın bende arkandan birden kaybettim seni ilk defa olmuoyrdu bu...
Tekrar boş boş dolaşmaya başladım,akşam üstü hatişi aradım,şaşırmıştı,konuştuk gitmem gerektiğini böylesinin daha iyi olacagını söyledi,ama bilmiyordu içimdeki fırtınayı.Ayrıldım ordan,köşede beklemeye başladım az sonra oda çıktı.takip etmeye başladım ,böylece evi bulabilecektim,birden kaybettim koşturmaya başladım yakalayamadım, sonra bırıne amcanın adını söyleyerek evi sordum götüreyim seni dedi.Ne yapacağimı şaşırdım kapının önüne geldiğimizde içeri girdim mecburen kısa süre sonrada çıktım.Sonra siz aradınız hayatıın en zor anlarıydı bana söylediğin o sözler,ben sana daha çok yaklaşmak isterken seni benden istemeyerek daha fazla uzaklaştırmıştım.Çaresizce döndüm geri, o günler okadar zorduki insan anlatamaz rabbim kimseyede yaşatmasın...Çatıda içerken kaçkere atmayı düşündüm kendimi biliyormusunhep seni kazanacağım en azından göreceğim ümidiyle vazgeçmek zorunda kaldım.
Zordu gülüm o günler okadar zorduki seni haırlatan herşey beni uçuruma yaklaştırıyordu.Birgün iş yerine yeni biri başlamıştı muhabbet ederken nereli olduğunu sordum afyon dedi,çocuğu nasıl kaptığımı hatırlamıyorum arkadaşlar zor aldı elimden meğer benim dostlar söyletmiş çocoga..
Yine gelip seni görmek istiyordum ama cesaretim yoktu,dayanamadım birgün atladığım gibi hareme gittim,otobüsü beklerkenkız kulesinin karşısındaki büfeci bir cocukla muhabbete başladık sızıncaya kadar içtik bırakmadı beni.Her hareme gidişimde tuttu beni biliyomusun sayende çok arkadaşım oldu derdime ortak derdime derman olmaya çalıştılar ama benim dermanım sendin....
Bir gün tlf çaldı acıyla,arayan ismaildi bana senden vazgeçmemi söylüyordu ölmemi istese daha kolay olurdu.çağırdım onu beni senden ayıracağını düşündükçe cılgına döndüm,and ettim öldürecektim onu o akşam ama yanında hatişle gelince birşey yapamadım aramamı söyledi bana hatiş.sinnirle kırdım telefonu senin istanbulda olup olmadığını sordum yok dedi,ama senin varlığını hissedebiliyordum..
Ertesi gün arkadaşlarla dolaşırkenbirden çıktın karşıma,gözlerin bana öfkeyle bakıyordu ama ben içinden ufakta bir hayat öpücüğümü almıştım.cocuklar gibi şendim nasıl olmazdımki sevdiğim hayatımın tek anlamlı varlığını görmüştüm,duydumki sonra gözünden ameliyat için gelmişsin dünyam yıkıldı,ameliyet oldugun gün istanbulda nekadar hastane varsa aradım sana ulaşmak için bulamadım,hatişi aradım sonra iyi olduğunu söyledi içim rahatlamıştı...
Hayatım birazdaha yaşanır hale gelmişti,en azından seni görebiliyordum arada.haftalar aylar böyle geçip gidiyordu,yaşayamadığım seninle güzel günleri hayalini ilerde olur diye kendimi avutuyordum.arada geliyortdunistanbula.Anlayamadığım şu anbile ben hissedebiliyordumgeldiğini,bu hissettiğim ana mahallenin başında beklerdim sabahtan akşama kadar,hislerim heğ doğru çıkardı seni bi görürdüm,sanki dünyayı bana vermişler,geldi sevdiğim bırakmadı beni boynu bükük buralarda..Yine biyerlerden numaranı temin ederdim,konuşmaya başlardık,hep böyle oluyordu biliyomusun ilk başlarda güzel konuşuyoruz daha sonra mutlaka birşeyler olur biterdi konuşmlarımız.Ben tekrar dönüyorum karanlık dünyama beş alltı ay durabiliyorum karanlığın içinde,sonra başlıyorduk tekrar yine aynı film yine aynı son.Ama ben elbet diyordum daha farklı bitecek.

Artık yıllar geçiyordu ,tam üç yıl oldu,sana duyduğum o büyük sevginin başlangıcı.Sana duydugum o büyk sevdanın altında ezik duruma düştüğümanlarda yaptığım hatalat bana işimide kaybettirmişti,pazarcılık yapıyırdum....
İstanbul boğuyordu artık beni sende yoktun artık buralarda, gelmiyordun eskisi gibi,aileme baskı yapıyordum adapazarına taşınalım diye belki bu sonu olmayan sevdadan kurtulabilirdim.en sonunda ikna ettim,karar verdik taşınacaktık zamanıda belirlendi.Taşınmamıza bır hafta kala sen geldin istanbula,nasıl sevindim anlatamam seni gördüğüm zaman,daha sonra öğrendimki cananın düğünü için gelmişsin.Cuma akşamı kına gecesi vardı,sen orda olacaktın bende orda olmalıydım,sen beni farketmedin ama ben bütün gece seni bi köşeden izledim seni.Sen nefes kadar yakın güneş kadar uzaktın bana okadar uzaktanbile beni öyle yakıyordunki sevda ateşiyle ,eritiyordun beni yavaş yavaşbilmeden.
Dayımın oglu kamerayla çekim yapacaktı kına gecesinde,bir akşam önce anmıştık seni uzun zun anlattım seni onayaşadığım acıları çektiğim ızdırapları sıraladım birer birer,sonra cebimden sana benzeyen bir sanatçının fotoğrafını çıkardım senin değildi ama ben onun gözlerinde seni buluyordumBukadar olurmu bi insan bu kadar sevilirmi dedibana,keşke daha fazlasını yapabilseydim diye söyledim ama elimden başka birşey gelmiyordu.İbrahimden hep bir fotoğrafını istedimher şeyi teklif ettim tehdit ettim yinede vermedi olmadıgını söyledi.Dayı oglu kına akşamı istediğim resimleri verceğini söyledi banane kadar dua ettim ona o akşam bilemezsin,artık sevdan olmasadabir fotografın olacaktı bana ait..
Ertesi gün eşyaları toplamaya başladık cumartesiydi,pazar günü taşınacaktık,hiç gitmek istemiyordum düğün saatide yaklaşırken ben ise herzamanki yerime gitmiştim.Dostlar meyhanesine..
Akşamdüğüne geldim okadar yakışmıştıkı sana o mavi elbise bir peri gibiydinadeta gecey güneş gibi doğmuştun birden.Herkezin gözü sendeydi,kör olası gözler.Ben ise devam ettim senden bana kalan tek hatıra içki kadehlerine,devamlı oynuyordun,herkez sana bakıyordu ve bu beni deli ediyordu.Osırada yanımdaki biri sana kendi kendine söylendi,kafasını koparacaktım az daha,artıkson vermeliydim buna senin üzerinde olan bu bakışlara son kadehi yudumladım birini kestirdim gözüme kim olduğunu8 bilmiyorum sadece kavga çıkaracak içimi yakan bu bakışlara son vercektim.Birden dayı oğlı girdi koluma dışarı çıkalım dedim bırak dedim yalvardı adeta zorla attılar bei taksiye amcaoglunun evine götürdüler...
İbrahim abim anlatmaya başladıbana yaşadıklarını.Bende biliyordum birazını,yaptıklarının boşuna olduğunu bir anlam taşımadığını söyledi,şimdi pişmanım dedi.Ben hiçbir yaptığımdan pişmanlık duymadım sadece seni üzdüğüm anlarda pişmanlığım var.Seni ne sevdiğime pişmanım ne yaptığım anlamsız davranışlarıma ne çektiğim acılara.Sen benim hayatımda yaptığım en doğru seydin...
Sabah olduğunda eşyaları yüklemeye başladık kamyona,gidiyordum artık buralardan,seni gördüğüm sokaklardan hayalini düşündüğüm köşe başlarından,yolunu gözlediğim mahallemden,senin beni bırakıp öksüz beni gittiğin şehirden bende gidiyordum artık.Artık seni arada bir görme umutlarımda olmayacaktı,yalnızlığımla yaşayan hayatıma karanlığıda ekliyordum.artık seni arada bir görme umutlarım bile olmıyacaktı.adapazarında hayat okadr zor geçiyorduki löyde olduğum için çalışamıyordumda.zamnım hep seni düşünmekle geçiyordu,artık fotografın vardı elimde bakıp bakıp hayeller kuruyordum güzel ama hiçbir zamn gercekleşmiyecek hayeller.
Bazan düşünüyordum ben delirdimmi diye ,ama deli insan sevemezkidiye geçiriyordum aklımdan.İş buldum dört ay sonra hayatım bıraz düzelmişti.Seni çok özlüyordum,yüzünü görme ihtimalim yoktu ama sesini duyma şansım vardı.Arada gizli numaradan arayıp dinliyordum o içimi yakan sesini.Dayanamadım birgün msj attım aradın daha sonra ben olduğumu bilmedenbenim olduğumu öğrenince salak deyip kapattın tlfnu.Ben alışmışltım senin bana ettiğin laflara,ama emin ol senin bana ettiğin kelimeleri bilmiyorum başka birisi etse..Daha sonra msj attın bana özür diliyordun değiştiğini söyleyip birden adımı duyunca istemeden çıktıgını sözcüklerin sevme diyeceğim sana ama gönül dinlemiyor diyordun bananasıl mutlu etmişti bu msj anlatamam..
Daha sonra tekrar konuşmaya başladık aynı film başlamıştı yine,alırım belki dedim sevgimin karşılıgını azda olsa busefer.Günlerime güneş doğuyordu artık,karanlık gecelerim geride kalmıştı artık,herşey güzel gidiyordu.hafta sonu arkadaşın düğününe gitmek için çıktık yola arkadaşlarla vardığımızda onlar düğüne giderken ben seni aradım sesini duymak için sen bana yine o sözcüğü söyledin.
BENİ BİR DAHA ARAMA.Nerden çıkmıştı şimdi bu,herşey güzel giderken niye yapmıştın bunubana,nişanlandığını söyledin ömrümün yarısını alıp götürdün çaresizce kapattım tlfnu kırdım yine bütün suçu telefona attım o olmazsa belki bunların hiçbirini yaşamazdım dedim.Bütün gece içtim,film başa sarmıştı yine..
Kaza yaptım dönüş yolunda.döndüm çaresizlikiçinde eve.Güneşim parçalanmış,geceler üstüme çökmüştü yine,ben ne yaptım allahım sana bana bunlar reva gördün,niye benim canımı yakıyorsun,içimi acıtıyorsun,beni yarattın niye yaşatmıyorsun,artık bıktımacı çekmekten sevdiğimi özlemekten hasret çekmekten ellerinin başkasının ellerine değdiğini bilmekten bıktım ey güzel allahım ya al canımı yabırak ben alayım..
Seni sevdim seveli en acı günümü yaşıyordum,nerden bilecektimki dahada kötülerini yaşayacağımı.Sorunlarım yeniden başlamıştı,dayanacak gücü zor buluyordum kendimde,o kadar yalnızdımki,bıkmıştım artık bu şanssızlığımdan ölüpte kurtulmak geçiyordu aklımdan hep,ama seni birdaha göremiyeceğim korkusu kaplıyordu ozaman içimi.Yaşıyordum ama insan nasıl yaşadığını bilmeden sadece bedenim vardı ortalıklarda gezen.
Tam bu arada iştenden çıkarıldım,herşey üstüste geliyordu,ertesi gün üniversitede işe başladım.Hayat bişekilde devam ediyordu,azrailinde kapıma uğrayacağı yoktu,böyle yaşamasını öğrenmiştim azdaolsa.Ağırdı ama senden gelen herşeye razı olmaktan başka yapacak birşeyim kalmamıştı,Üçay geçirdim sensizliğimle,çaresizliğimle,günler geçiyordu arada mutlu olduğum anlarda oluyordu tabi ama,ben seninle yaşayacağım mutluluklarıhayalini kurrunca bu anların hiçbir anlamı kalmıyordu,seninle evli olduğumun hayali beni sonsuz mutluluğa iterken gerçek olduğunu düşünmek olduğunu varsaymak anlatılmaz birşeydi,gerçeğini yüreğim kaldırmazdı herhalde mutluluktan.Seni aramak istiyordum ama karşılaşacağım tepki beni korkutuyordu,sonra san kontur yolladım sen merakedip arayacaktın beni nasıl olsatepkın agır olablırdı ama en azından sesını duyabılırdım.
Aradın beklediğim bir etpki vermedin nişanlanmamıştın hem,zaten hiç inanmamıştım buna belkide inanmak istemediğimden yalan diye geçirmiştim aklımdan.Yine konuşmaya başkadık seninle ben bu sefer hiç ümitlenmedim,hazır tutuyordum kendimi her arayışımda tamam bu sefer arama beni der diye geçiriyordum aklımdan.Bir akşam bana ben neredeyim diye sordun,hemen anladım istanbulda olduğunu ama erkek arkadaşın için geldiğini söyledin sesimi çıkaramadım bişey diyemedim.
Sana duyduğum sevgi öyle bi yapıya bürünmüştüki anlamsızlıklar içeriyordu artık.Görmek istediğimi seni,söyledim sana,ilk başlardan itiraz ettin,daha sonra ikna ettim seni,cuma günü için sözleştik seninle.Perşembe akşamı evde hazırlanıyordum yarın için,en güzel elbiselerimi çıkarmıştım,seçim yapamıyordum,kolaymı sevdiğimin karşısına çıkacaktım,tam bir senedir görmüyordum seni,ben böyle heyecanla hazırlanırken saat tam 23:58'de msj geldi sen den heyecanla açtım msjı...
Gözlerinin çok ağrıdığını erkek arkadaşınla tartıştıgını görüşemiyeceğimizi,canını yakacak şeyler yapmamamı istiyordunbenden,sen bunları işstiyordun ama sen benim hep canımı yakıyordun,içimi acıtıyordun,her defasında ömrümden ömür alıp götürüyordun,madem görüşmeyecektinniye beni ümitlendirdin,niye beni böyle ortada bıraktın,nasıl kızdım sana bilemezsin hem sevdiğime kızdığım için kendime kızdım,hem bana bunları yaşattığın için sana...
Artık sevgimin yanında öfke tohumları çıkmaya başlamıştı,omsjı tekrar tekrar okudukça büyüyordu tohumlar.Bunun hesabını sormalıydım senden,neler yapardım bilmiyordum ama mutlaka canımın acısını dindirmeliydim.İbarahimi aradım döneceğin zaman beni aramasını istedim,bindiğin trene binip bana yaşattıklarının hesabını soracaktım.Perşembe günü aradım ibrahimi nezaman döneceğini sordum,o ise gittiğini haberi olmadığını söyledi.Sana olan kızgınlığım sevgimin üstüne çıktığının farkındaydım.Kendimede kızıyordum olmıyacak bir sevdanın peşinde bu kadar koştuğum için bı kadar emek bukadar çaba sarfettiğim için..
Artık hiçbirşeyin önemi kalmamıştı benim için.Aradan iki hafta geçti,sebepsiz yere seni aradım,içimdeki kızgınlığı kelimelere döküp sana,içimden söküp atacaktım seni.Alo dediğin o ilk an bütün öfkem toprağa gömüldü sanki,o an anladımki sen ne yaparsan yap ne söylersen söylenekadar canımı yakarsan yakben seni hiçbir zaman kalbimden söküp atamıyacağım.
Konuştuk basit olan hayatımızdan.Yine başlamıştı sonunun nasıl biteceği belli olan beni doyumsuz mutluluklara saran konuşmalarımız.
Doğum günümdü o günsenden bir msj bir telefon bekledim, hani kutlarsın diye,aslında bi önemi yoktu doğum günümün ama senden birşeyler bekledim,sonra msj attım sana biraz sitem dolu.İşe başladığını aklında olduğumu söyledin bana,seninle o akşam en uzun konuşmamızı yaptık saat 00:23'te başladık sabah 05:42'de bitirdik,ömrümün sonuna kadar devam edebilirdim böyle inan..Bu konuşmalarımız devam etti,geceler boyu,herşeyden konuşuyorduk seninlebenim yaşadığım günlerden senin bana bakış açından,her aradığımda benimle konuşmandan,msjlarıma karşılık vermenden okdar mutlu oluyordumki,bunları ilk defa yaşıyordum,dörtyıl sonra ilk defa..
Her tlfnu kapattığımda kızıyordum kendime sana kızdım diye.Bana erkek arkadaşından bahsediyordun,onunla olan sorunlarından ayrılmanız gerektiğinden,ama onu sevdiğinden bahsediyordun bana.Senin üzgün olduğunu bilmek kahrediyordu beni,artık benim olmanısevgilim olmanı istemiyordum,mutlu olman bana yetecekti.Sana duyduğum bu aşk öyle bir hal aldıki kalbimi öyle bi kapladıki anlamsızlığa büründü yoksa dahamı anlamlı hale büründü anlayamaz hale gelmiştim..
Senin mutlu olmanı gerçekten istedim,benimle olmıyacağını biliyordum artık,çünki ben sana senin istediğin hayalini kurduğun yaşantıyı hiçbir zaman tattıramazdım.Belki ben çok mutlu olurdum ama seni dilediğin kadar mutlu edemezdim,şunu çok iyi biliyordumki seni hiçbir zaman üzmezdim.Erkek arkadaşını aradım,biliyomusun hayatta yapacağım en son şeydi belkide.Ama sen onunla mutlu olacagına inandığın için bende senin mutlu olmanı istediğim için elimden geleni yapmak zorundaydım.Onunla konuştukça seni asla mutlu edemiyeceğini hep üzeceğini anladım.Sana buna tam olarak söyleyemedim sebep olmak istemedim ondan ayrılmana.Bi anda ona olan sevgin nefrete dönüştü,aslında sen öyle hissettin o anki duyduğun acıyla,gönül sevdimi ne kadar acıları yaşatsada ona sevdiği bir bakışınabir sözüne içindeki o anlık duyguyu alıp götürüyor dönüşü olmayan uzaklıklara.
Umutsuzluk içine büründüğünün farkındaydım,aslında ben de sürükleniyordum umutsuzluk uçurumuna dogru,seninle konuştukaça hiçbir zamanbana gönlünün kapılarını açmıyacağını farkına varıyordum yavaş yavaş.Ben senin senin sesini duyma ümidiyle gözlerine bakma arzusuyla yanıp tutuşurken sevgin bir çığ gibi büyüyordu,şimdi ise koca çığ erimeye başlamıştı.Denizliye gelmemi istiyordun,biliyordumki oraya gelip senin güzel gözlerine bakıp geri dönmekbeni dahada kötü umutsuzluk çemberine saracaktı.Döndükten sonra duaramıyacaktım buralarda tekrar gelip görmek isteyecektim seni ve üzecek şeylere sebep olacaktım seni..
Bir msj yazdım sana gözlerimden yaşlar dökülürken aramıyacağımı söyledim birdaha seni.İlk defa ben demiştim bunu,nasıl yaptım hala aklım ermiyor,bir kaç gün bunun acısıyla sürüklenip giit.Sana okadar çok alışmıştımki her akşam sesini duymaya uzun uzun seni dinlemeyebunları ben bitirmiştim,neden yapmıştımki bunu,aslında biliyordum bir kaç anlık mutluluk beni ileride çok büyük acılar yaşamama neden olacaktı ve görüp bitirmiştim doyumsuz konuşmalarımızı.
Seni aramak istiyordum tekrar ama ben bitirmiştim nasıl yapacaktımki,içki kadehlerini yudumlarken cesaretim arttı,msj attım sana bir aydan sonra konuştuk seninle 6dakika 23 saniyemutlu etti beni yine bu konuşma,başlamıştı yine sonu türk filimlerindeki gibi biten film.Msjlaşıyorduk seninle akşamlarıgüzel sözler söylüyordun banagönlümü okşuyordun o sözcükler.
Yine arama dedin bana sevdiğinin olduğunubenimle konışarak ona ihanet etiğini söyledin.sen beni sevmediğin halde ben sana hiç ihanet etmedim,hayatıma kimseyi sokmadım.Ne diyebilirdimki ne söylenebilirdi,koca bir hiç..
Sana içimdeki acıyla sitem dolu bir msj attım,cevabın çok ağır oldu,bugüne kadar banasöylediğin en acı sözdü.Ugruna dörbuçuk senemi verdiğim acılar yaşadığım gözyaşları döktüğüm gençliğimin en güzel çağlarını seni düşünmekle geçirip sana adadığım sevgimin sahte olduğunu söyledin bana,busözcükler okadar ağrıma gittiki içimdeki acıyla seni öldüreceğimi söyledim,adresini verdin.
İşten hemen çıktım,arkadaşımdan silahı aldım,gara gittim,trene bindim.Öyle bi nefret kaplamıştıki içimigözüm hiçbirşey görmüyordu hiçbirşey düşünemiyordum sadece o msjın geliyordu gözümün önüne.
Eskişehirde tren lokomotifi değiştirirken dışarı çıktım.Birden aklıma afyona dönüşün geldi,sana bir kağıt yollamıştım ya hani küçük bir cocukla,konuşmuştuk seninle yamakli vagonda sonra ayrılık vakti gelmişti.Biliyomusun o gün jandarmayı aradım ternde bomba var diye ihbar vermiştim seni birazdaha görme ümidiyle..
Gözümden yaşlar aktı birden.Kendi kendimene yapıyorsundedim.Hayatta en çok sevdiğn insanın canını uğrunda hiç düşünmeden feda edeceğin kişinin canını almaya gitmek nasıl bi duygu diye geçirdim.Tren kalkmak üzereydi,bir yanım git bitir bu çözümsüz meseleyi,bi yanım atma kendini sonsuz vicdan azabına diyordu..
Binemedim geri döndüm.Eğer gelseydim yapardım gerçekten,belki daha sonra kendimide öldürürdüm.Bitmişti artık herşey.Yapabileceğim hiçbir şey yoktu.Ne seni sevmeye devam edebilirdim artık nede mutlu olmaya.
Ama nesen bir başkasından böyle büyük bir aşk göreceksin nede bir başkası benden.
Vatan için akan kanın sevgili için akan gözyaşının bedeli yoktur.Ben iki bedelide ödeyemedim.
Yaşattığın o güzel duygu için sana teşekkür ederim prenses..