Düşməni üçün dostunu danlayan
Abdullah b. Mübarək Həzrətləri bir vaxt döyüşə qatılmışdı. Döyüşdə qarşısına çox çətinli bir düşmən əsgəri çıxmışdı. Bu düşmən əsgəri ilə uzun bir mübarizəyə girişər. Birə-bir bu döyüş o qədər sürər ki, vaxt namazı girmiş və keçmək üzrədir. İbnü'l-Mübarek Həzrətləri düşməninə deyər ki:
- Bu qədər zamandır vuruşuruq, bir-birimizə üstünlük təmin edə bilmədik, mənim namaz vaxtım girdi və də keçmək üzrədir. İcazə ver, mən namazımı edim, sonra vuruşmağa davam edək." Düşməni bu təklifi qəbul edər və İbnü'l-Mübarek Həzrətləri namaza durar. Namazı bitib vuruşmağa başlayacaqları sırada bu səfər də düşməndən bir təklif gəlir:
- Sən ibadətini etdin, mənə də icazə ver, mən də bütlərimə lazımlı təzimdə olum." Düşmən sinəsində saxladığı kiçik bir bütü çıxarıb yerə qoyar, qarşısına keçib qiyam edər. Sonra da qarşısına keçib oturar. İbnü'l-Mübarek Həzrətləri düşməninin bütə təzim etdiyini görüncə içindən deyər ki: "İşdə düşməni tam öldürəcək zaman." Yerindən qalxar və əlində qılınc, düşmənin başına tikilər. Tam qılıncı endirəcəyi zaman:
"Əhdində dayan, şübhə yox ki verilən sözün məsuliyyəti vardır." (İsra, 17/34) deyə bir səs eşidər. Bu səsi eşitməsi ilə birlikdə ağlamaya başlar. Düşmən, başını qaldırıb baxdığında, İbnü'l-Mübarek'in əlində qılıncla ağladığını görər. Düşmən soruşar:
- Nə edirsən? Sənə nə oldu?" İbnü'l-Mübarek düşündüklərini izah etdikdən sonra belə dedi ki:
- Sənin üzündən bizi danladılar." Düşmən bu vəziyyətdən çox duyğulanmışdır. Deyər ki:
- Düşməni üçün dostunu danlayan belə bir Allaha baş qaldırmaq və qarşı gəlmək doğru bir hərəkət deyil." Ardından vuruşmağı buraxaraq Müsəlman olar və möminlərin safına keçdi.
Tarix: 19.11.2013 / 04:08 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 105 Bölmə: Sevgi varmı?