Bir nefer telasla, heyecan içinde ozunu Suleyman Peyğemberin (e.s.) huzuruna yetirir. Tir-tir titreyirdi, sifetinin rengi qaçmıs, dodaqları qurumusdu. Ele bil aslan ağzından qurtarmısdı. Hezreti Suleyman: - Bu ne haldır, ne olub sene? - sorusur. Adam daheyecan içinde, tentiyerek bele cavab verir: - Ezrail qarsıma çıxdı,mene çox qeribe, bir qeder de qezeble baxdı. Ele baxdı ki, butunvucudum qorxudan tir-tir titredi. Dayanmadan qaçıb senin yanına gelmisem. Hezreti Suleyman
sorusdu: - Yaxsı, bes menden ne isteyirsen? Adam bele dedi:
- Sen adil padsahsan, kuleye emr ele ki, meni Hindistanın uzaq bir adasına aparsın. Belke, orada Ezrailden canımı qurtaram. Hezreti Suleyman onun xahisini yerine yetirdi ve kulek o adamı goturub Hindistanın uzaq bir adasına apardı. Novbeti gun Hezreti Suleyman sikayetçileri qebul ederken Hezreti Ezraili gordu ve ondan sorusdu ki, dunen o adama niye ele qezeble baxıb. Hezreti Ezrail bele dedi: - Ey Allahın sanı, Uca Peyğemberi,
men o adama qezeble baxmadım. Sadece, onu gorende çox teeccublendim. Çunki Cenabi-Allah mene bele emr etmisdi: “Get filan qulumun canını Hindistandakı filan adada al”. Men de onu burada gorende heyrete dusdum ki, bu adamın yuz qanadı olsa da, yene bu gun Hindistana yetise bilmez. Ona gore de çox teeccublenmisdim. Amma Allah-Tealanın mene buyurduğu hemin adaya getdim,adamı orada tapdım ve canını aldım Demek ki qederden qaçmaq olmur. Unutmayın
heyatda qismetden artıq goturmek olmur.
Tarix: 19.11.2013 / 04:21 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 192 Bölmə: Maraqlı melumatlar