Haqqinda.az

Hindistanın ən gözəl rəssamı idi. Ona rənglərin ustası mənasında “Ranqa Carya” adını vermişdilər. Ranqa incəsənət məktəbi açmış və orda sənətinin incəliklərini öyrətməyə başlamışdı. Məktəbin bəlli bir tədris planı yox idi. İstedad və bacarığından, sadəcə Ranqanın razı qaldığı tələbələr məktəbin məzunu olur və sənət dünyasına təqdim edirdi.
Həm qabiliyyətinə, həm də sənətin incəliklərini tez bir zamanda mənimsəməsinə görə Rajyev adlı tələbə digərlərindən fərqlənirdi. Bir azca da səbrsiz olan Rajyev bir gün ustasından nə zaman məzun olabiləcəyini soruşdu. Ranqa sualı eşidib gülümsədi və sözünə davam etdi:
-Rajyev, sən mənim gələcək vəd edən tələbələrimdən birisən. Çox qısa zamanda rəssamlıq sənətinin incəliklərinə yiyələndin. Zənn edirəm artıq sonuncu Ardı »

Bir dəfə bir insan çayın kənarı ilə keçib gedirdi.O,çayın dayaz yerində uşaqların çimdiyini görür.Uşaqlar çox şən idi,bir-birinə su atıb,əylənirdilər.Bu zaman kənarda bir uşağın oturub,digər uşaqlara həsrətlə baxdığın gördü.Niyə digər uşaqlara qatılıb oynamadığının səbəbini soruşanda uşağın şikəst olduğun,yeriyə bilmədiyin görür.Bu hadisə ona çox pis təsir edir,gözləri yaşarır və evə gedib Allaha dua etməyə başlayır:
-Allahım,yalvarıram,şəfa verən sənsən,sənin şəfaətin hər kəsə çatar.bu gün gördüyüm o uşağa da şəfa ver,o da digər uşaqlar kimi oynasın,qıraqda oturub,həsrətlə baxmasın.
yaxşılıq yoxdurKişi səhərə kimi duaların əskik etmədi.Bir neçə müddətdən sonra onun yolu yenə çayın kənarından düşür.Çayda yenə də uşaqların olduğunu görür.Lakin bu dəfə onlar heç də şən deyildilər,onlar Ardı »

Sultan Murad xan səhər yuxudan çox həyəcanlı qalxdı. Sanki nə isə demək istəyir, ancaq nəsə qarşısını kəsirdi. Baş vəziri Səyavuş Paşa onun bu vəziyyətini görüb soruşdu:
- Çox narahat görünürsünüz. Bəlkə, sizi narahat edən bir şey var?
- Gecə qəribə bir yuxu gördüm.
- Xeyir ola?
- Xeyirdir, yoxsa şər, bunu sonra biləcəyik.
- Necə?
- Hazırlaş, yola çıxırıq.
Sultan Murad xan da, vəziri də molla qiyafəsində yola düşdülər. Padşah hələ də gördüyü yuxunun təsiri altında idi və görünür, gedəcəyi yeri yaxşı bilirdi. Əvvəlcə, Bəyazidə, oradan Vəfaya, sonra da Zeyrəkə üz tutdular. Nəhayət, Unqapı ətrafında nəfəslərini dərdilər. Padşah ətrafa diqqətlə baxmağa Ardı »

Əgər insana 50 il sonrası göstərilsə, bəlkə də bir gecədə saçları ağarar. Uşaq vaxtı nə qədər böyük ümidlərlə yaşayırsan. Elə o ümidlərlə yaşaya-yaşaya da həyatla barışmağa başlayırsan. Barışdıqca da ümidlərin pillə-pillə reallığa doğru enir. Və bir gün görürsən ki, ya bir qəzetin küncündə, bucağında eşələnib ailənə çörəkpulu qazanan adicə müxbirsən, ya hansısa qapının keşikçisi, ya da hansısa idarənin sıravi bir məmuru. Amma nələr düşünmüşdün, xəyalında nələr qurmuşdun…
Elə bu həyatın bir hikməti, bir gözəlliyi də ondadır ki, bir an öncəni görmək mümkün deyil. Demək, bütün bu ssenariləri yazan bizi bizdən daha çox düşünüb.
Ölüm də elədir. Nə vaxt öləcəyimizi bilsək, bəlkə Ardı »

Yaşamaq üçün gözəl bir yer axtaran yolçu bir gün öz tarlasında işləyən bir qocaya rast gəldi.
Ondan bu kəndin adamlarının necə olduğunu soruşdu. “Bəs sənin gəldiyi yerdə adamlar necə idi?” – qoca dedi. “Çox pis idilər”, — deyə yolçu cavab verdi. “Hamısı özündər razı, yalançı idi.Onlardan uzaq olduğum üçün özümü çox xoşbəxt hiss edirdim.
Qoca yolçunu dinlədi və “Onda bizim kəntdə də elə insanlar görəcəksən”, — dedi.

Aradan çox keçməmiş başqa bir yolçu gəldi.O da qocaya eyni sualı verdi.Qoca da ona gəldiyi yerdəki insanları soruşdu. “Çox yaxşı idilər”, — deyə yolçu cavab verdi. “Əgər məcbur olmasaydım onlardan ayrılmazdım.Bir- birlərinə kömək etməyi çox sevir, Ardı »

Gozumu Rufata zilleyib qapinin agzinda donub qalmishdim. Elimi terpetmeye, arxami donub cixmagha gucum yoxdu. Deyesen, elimden camodanim dushmushdu, ya da belke, men qapiya deymishdim, neticede yaranan ses neticesinde Rufat oyanib mene baxirdi. Onun da gozlerinden teeccub yagirdi, sadece "Nigar” deyerek, sanki ne bash verdiyini, menim niye burda oldugumu basha dushmeye chalishirdi. Butun gucumu toplayib otagdan cixdim. Aylar boyunca yashadighim ev mene yad gelirdi, sanki bir anliq evin qurulushunu, otaglarin yerini unutmushdum. Beynim dumanli idi, ayaqlarim dolasha-dolasha qonaq otaghina gelmish, divanda oturmushdum. Heyatimda ilk defe olaraq ne edeceyimi bilmirdim. Kash mektebde hendese, cebr, cografiya dersleri ile yanashi "xeyanet olunmush qadinlarin davranishi” dersini Ardı »

Deyirlər ki,bir gün Əflatun şəhərin adlı-sanlı adamları ilə bir yerdə oturub,söhbət edirdi.Birisi onun görüşünə gəlib salam verdi,yanında oturub,ordan-burdan danışdıqdan sonra dedi:Ey filosof,bu gün filankəsi gördüm,sənin barəndə danışır və tərifləyərək deyirdi:"Əflatun çox böyük filosofdur,indiyə qədər onun kimisi nə olub,nə də olacaqdır".İstədim onun tərifini sənə çatdıram.
Filosof Əflatun bu sözü eşitcək başını aşağı salıb,ağladı,bərk qanı qaraldı.halı pozuldu.O kişi dedi:"Ey Filosof,mən sənə nə ağır bir söz dedim ki,halın belə pozuldu?".
Filosof Əflatun dedi:"Ey xacə.şəxsən sən mənə elə ağır bir söz demədin,lakin bundan daha ağır müsibət olarmı ki,nadanın biri məni tərifləsin,mənim gördüyüm iş ona xoş gəlsin? Bilsəydim nə nadanlıq etmişəm ki,onun təbiətinə uyğun olmuş,xoşuna gəlmiş və məni Ardı »

Bir ravvin özünün Allaha olan inamı ilə öyünürdü. Tez-tez «mən Allaha inanıram» deyə təkrarlayırdı.Bir gün gücli sel olur. Su getdikcə artırdı. Ravvinin evinə adamlar gəlib evlərini tərk etdiklərini və ordan getdikdərini deyirlər və ravvina da onlarda getməyi təklif edirlər. Lakin ravvin getməyəcəyini deyir:

— Yox, mən qalacam. Mən Allaha inanıram. O məni xilas edəcək.

Su getdikcə artırdı. Ravvinin evinə qayıq yaxınlaşdı. İçindəki adamlar ona minməyi təklif etsələr də, ravvin yenə razılaşmadı:

— Getmirəm. Mən Allaha inanıram.

Qayıq getdi. Bir azdan başqası gəldi. Ordakı adamlar yenə ravvinə qayığa minməyi təklif etsə də, o bu dəfə də getmədi. O inanırdı ki, Allah onu xilas edəcək. Nəhayət vertolyot Ardı »