Haqqinda.az

1942-ci il idi....üç yoldaş neçə ay idi ki, Venesuelada almaz axtarırdı.Xeyli yol getmiş almaz tapmaq ümidi ilə minlərlə daş yığmışdılar.Ancaq yenə də zəhmətləri bəhrə verməmişdi.Onlardan biri RAFAEL SOLANO qurumuş çayın yatağındakı qayanın üstündə oturaraq yoldaşlarını yanına çağırdı:«mən artıq bu işdə yoxam»-dedi -«irəli getməyin də bir mənası yoxdur.Bu daşa baxın bu bəlkə də tapdığımız 999 min 999-cu daşdır.Ancaq arasında bir dənə də almaz yoxdur.Bir daş da tapsam milyonuncu olacaq.Ancaq nə fayda?mən artıq gedirəm».İki yoldaşdan biri istehza ilə: «heç olmasa o milyonuncu daşı da tap sonra get»-dedi.Solano zarafata zarafatla cavab verərək «olsun»-dedi və yorgun gözlərini yumaraq əlini yaxınlığdakı daş yığınına uzatdı.Yumurta böyüklüyündə Ardı »

Bir neçə il əvvəl qatarla Nyu-York ştatındakı Salamanka vağzalına gəlmişdim. Oradan başqa bir qatarla uzaq səfərə getməliydim. Platformada çoxlu adam vardı və hamısı tamamilə dolu olan həmin qatara minməyə cəhd edirdilər. Kassadakı gəncdən mənə bir bilet verməsini xahiş etdim, o isə «yoxdur», — deyə cavab verdi. Oradan aralandım və qarşıdan gələn bir yerli məmurdan o qatarda bir bilet əldə etməyimə kömək göstərməsini xahiş etdikdə o, mənim sözümü kəsərək qəzəblə dedi: «Mümkün deyil, hər künc-bucağı doludur, bir də məni narahat etmə». O, arxasını mənə tərəf çevirib çıxıb getdi. Mən özümü elə təhqir olunmuş hesab etdim ki, yol yoldaşıma dedim: «Mənim kim olduğumu Ardı »

Həzrəti Musa bir gün bir başına dağları dolanarkən, uzaqdan yoxsul və tək bir çoban görmüş.Çoban dizi üstə çökmüş, əllərini səmaya açıb dua etməkdəymiş. Bu vəziyyət Musanın çox xoşuna gəlmiş, amma yaxınlaşıb çobanın duasını eşidincə çaşmış.
«Qurban olduğum Allahım. Səni nə qədər sevərəm, bir bilsən.Nə istəsən edərəm, yetər ki Sən istə. Sürüdəki ən yağlı qoyunu kəs desən, gözümü qırpmadan kəsərəm Sənin üçün. Qoyun qovurması gözəldir Allahım, quyruq yağını da götürər plovuna qatarsan, dadından doyulmaz olar.»

Musa duaya qulaq asarkən çobana yaxınlaşmış.

«Yetər ki Sən dilə, ayaqlarını yuyaram… Qulaqlarını təmizləyər, bitlərini ayırd edərəm. Nə qədər çox sevərəm mən Səni. Sənə çox pərəstişkaram!»
Eşitdikləri qarşısında Musa hirsdən Ardı »

Bir gün, kiçik bir qız uşağı, küçənin qırağında oturmuş, yeyəcək bir şey,

pul ya da ala biləcəyi bir şey üçün dilənirdi.

Əynində yırıq-yırtıq, üzü-gözü kir içində və pərişan bir haldaydı.
Qız dilənərkən, küçədən gənc, canlı və yaxşı görünüşlü bir adam keçdi.
Qızı gözü almışdı amma bildirməmək üçün dönüb ikinci dəfə baxmadı.
Böyük və lüks evinə, xoşbəxt və rahat ailəsinin yanına gəldiyində, çox gözəl hazırlanmış axşam Ardı »

Bir gün Fatih Sultan Məhmət yeyəcək maddələrinin keyfiyyətini və qiymətlərini öyrənmək məqsədilə paltarını dəyişib (tanınmamaq üçün) bazara çıxmışdı. O bir dükana girib, salam verir və deyir: -“Yarım batman yağ, yarım batman bal və yarım batman pendir verin”.

Baqqal yarım batman yağ çəkib, pulunu hesab etdikdən sonra deyir:- “Ağam, digər istədikləriniz də qarşıdakı qonşumdan alın, çünki, onun malı həm daha yaxşıdır, həm də, qonşum daha heç siftə eləmədi.”

Bunu eşitdikdən sonra padşah həmin ikinci dükana girir və ordan yarım batman bal alınca bu baqqal ona: - “Allaha şükr olsun ağam, mən siftəmi etdim və uşaqlarımın yeyəcək pulunu qazandım, qonşum isə daha siftə eləmədi” dedi. Ardı »

Bir tısbağa bir əqrəblə həmdəm olub dostluq və qardaşlıq iddiası edirdi.
Səhərdən axsama tək bir oturub durardı,
Gecədən sübhə qədər onunla mırt vurardı.
Bir dəfə təbii fəlakət üz verdi, doğma vətəni tərk edib başqa yerə köçməli oldular. Təsadüfən dərin bir çaya rast gəldilər. Tısbağa çayı keçməyə hazırlaşmağa başladı, əqrəb isə yerində donub qaldı. Tısbağa dedi: - Ey əziz dost! Sənə nə olub ki, fikir dəryasına batmısan? əqrəb dedi: -Qardaşım, bu çaydan, sudan necə keçəcəyimi düşünürəm. Mənim üçün nə sudan keçmək mümkündür, nə səndən əl çəkmək?!
Sən gedirsən, dalınca axar gözümün yaşı,
Çox çətindir dost gedə, qala onun yoldaşı!
Tısbağa dedi: - Qəm çəkmə, Ardı »

Yaşlı bir ixtiyar sahibi ilə bir gənc oğlan, birlikdə bir küncdə əyləşib söhbətləşirdilər.
Söhbət əsnasında önlərində gözəl geyimli, ağ libaslı biri peyda olur.
İxtiyar sahibi və gənc oğlan çaşıb qalarlar. Bu kimdir belə, deyə.
Ağ libaslı şəxs gənc oğlanın qarşısına bir kisə qızıl qoyur.
Gənc:
- Sağ ol, qızıla ehtiyacım yoxdu.
- Olsun, mən sənə verirəm, istər özünə xərclə, istər fağır və yoxsullara payla. Qızıllar sənindi.
Gənc çox israr etməz. Kisəni alır və dərhal hamısını ehtiyacı olduğunu bildiklərinə paylayar.
Gənc oğlanın həmsöhbəti, yaşlı adam isə bütün bunlara şahid olar.
Günün sonu gələr. Yaşlı adam elə həmin günün axşamı gənci,
bir başqasından kömək istəyərkən görər və Ardı »

Nicat yerinə yenicə əyləşmişdi ki, sol tərəfdə əyləşən xanım soruşdu:
— Bağışlayın, Nizami 31-ə getmək üçün hansı dayanacaqda düşməliyəm?
Nicat fikirli idi deyə diksindi. Bəli..? – təkrar etməsini istədi.
— Nizami 31-ə deyirəm, necə gedə bilərəm?
— Hə, deməli belə...Mənimlə düşərsiz, mən yolun davamını sizə izah edərəm.
— Çox sağolun. Siz də ora gedirsiz?
— Xeyir, amma sizə yolu göstərəcəm, narahat olmayın...
Birazdan avtobus dayandı. İkisi də endilər. Bir xeyli birgə addımladılar. Ayrılacaqları yerə çatdıqda Nicat üzünü o xanıma tutub, canla-başla yolun davamını izah etməyə başladı: – Qarşıdan sağa dönərsiz, orada önünüzə bir hündür bina çıxacaq, restorandı. Onun sol tərəfindən keçib, düz axıra kimi gedərsiz...
Xanım Nicatı sanki Ardı »