Haqqinda.az

Uzun Həsənin uşaqlıq və gənclik illəri barədə heç nə məlum deyil. Bircə onu ehtimal etmək olar ki, o, yaxşı təhsil almış və yenicə yaranan Ağqoyunlu dövlətinin hərbi təlimlərində iştirak etmişdir. Uzun Həsən Ağqoyunlu tayfalarını birləşdirib, Dəclə və Fərat çaylarının yuxarı axarı boyunca paytaxtı Diyarbəkirdə yerləşən kiçik bir ərazidə öz hakimiyyətini qurur və o vaxtdan da adı tarixə düşür. Uzun Həsənin sarayında səfir olmuş Venesiya diplomatı Ambrozio Kontarininin yol qeydlərində Azərbaycan və Uzun Həsənin özü barədə bir çox maraqlı məlumatlar var. Uzun Həsən haqqında o yazır: "Uzun Həsən çox yeyir, az qala fasiləsiz olaraq şərab içir və öz qonaqlarına qulluq etməyi sevir. Ardı »

Əhməd Azəri Qumi Bəydili — Şiə ruhani, fəqih və siyasətçi.O, həmçinin İranın Ekspertlər məclisinin üzvü idi. 1925-ci ildə Qumda dünyaya gəlmişdir. Ardı »

Gülməmməd bəy Rüstəmbəyov
Ağa bəy Rüstəmbəyov
Səlim bəy Rüstəmbəyov
Mahmud bəy Rüstəmbəyov
Abdulla bəy Rüstəmbəyov
Rüstəm bəy Rüstəmbəyov
Hüseynəli bəy Rüstəmbəyov Ardı »

Həyatı[redaktə]
Cəfər bəy Hacı bəy оğlu 1798-ci ildə Şuşa şəhərində anadan оlmuşdu. Mədrəsə təhsili almışdı. Qarabağ atlı alayında gizir rütbəsində qulluq etmişdi.

Ailəsi[redaktə]
Cəfər bəyin Səhliyalı bəy adlı оğlu, Pəricahan xanım, Püstə xanım, Mələk xanım adlı qızları vardı. Ardı »

Tarixi[redaktə]
Kərbəlayi Miralılar soyu Seyidli oymağının sayılıb-seçilən tarixi keçmişə malik nəsillərindən biridir. Din xadimləri, tacirləri ilə tanınmış soy öz adını Kərbəlayi Mirəlinin adından almışdır. Kərbəlayı Mirəli XVIII əsrin ortalarında anadan olmuşdur. O, mükəmməl dini təhsil almış, zəmanəsinin savadlı, müdrik din xadimlərindən sayılmışdır. Kərbəlanı ziyarət etdiyi üçün Seyidli oymağında Kərbəlayi Mirəlı adı ilə tanınmışdır. Kərbəlayi Mirəlı təxminən 1826-cı ildə Seyidli oymağında vəfat etmişdir. Onun Ağamalı, Ramazan, İsmayıl, Mirəli adlı oğlanları olmuşdur. Nəsil XIX-XX əsrlərdə Əliyev soyadı ilə tanınmışdır. Hazırda Kərbəlayi Mirəlinin oğlu İsmayılın nəsli İsmayılov soyadı ilə tanınır. [1]

Xeyriyyəçilik fəaliyyətinə görə o, Qarabağın mesenatlarından sayılmış Hacı Zeynalabdin Əliyev Kərbəlayi Miralılar soyundandır.[2]

Qarabağın tanınmış, savadlı Ardı »

Pəhləvan bəy Bayandur
Əlaəddin Turəli bəy (1340-1362)
Fəxrəddin Qutlu bəy (1362-1389)
Əhməd bəy Bayandur (1389-1403)
Qara Yuluq Osman bəy (1403-1435)
Cəlaləddin Əli bəy (1435)
Sultan Həmzə bəy (1435-1444)
Sultan Cahangir bəy (1444-1468)
Uzun Həsən (1468-1478)
Sultan Xəlil bəy (1478)
Sultan Yaqub bəy (1478-1490)
Sultan Bəysunqur bəy (1490-1492)
Sultan Rüstəm bəy (1492-1497)
Sultan Əhməd bəy (1497)
Sultan Əlvənd (1497-1501)
Sultan Murad bəy (1499) Ardı »

313-cu il udilər tərəfindən xristianlığın qəbul edilməsi tarixi sayılır [29]. Bu tarixdə alban çarı Urnayir xaç suyuna salınma adətini qəbul etmiş və xristianlıq Qafqaz Albaniyasının rəsmi dininə çevrilmişdir. Qafqaz Albaniyasının əhalisinin xristianlaşma dövründən başlayaraq udilər Alban kilsəsinə mənsubdur. Başqa xalqlar kimi, xristianlığı qəbul etdikdən sonra, udilər yeni xristian ayinlərlə bərabər köhnə adət və ənənələri qoruyub saxlmışdırlar. Məsələn, evlərdə sönməz ocaq saxlamaq atəşpərəstlikdən qalmış ənənədir. Udi xristianlar olduqca tez-tez dualarını Aya döndərirdilər və öz dinini saxlayan Qafqaz Albaniyasının yeqanə xalqıdır.

10 aprel 2003-cü ildə Azərbaycanda Alban-udi xristian icması qeydiyyatdan keçmişdir. Ardı »

Babur 14 fevral 1483-cü ildə hal hazırda Özbəkistanda yerləşən Əndican şəhərində anadan olub. Bu müddətdə artıq Teymurilər dövləti özünün keçmiş qüdrətini itirmiş, yanlız Mərkəzi Asiyanın kiçik bir bölgəsində hakimiyyətini qoruya bilmişdi. Babur 1494-cü ildə atasının ölümündən sonra 12 yaşında olərkən Fərqanəyə hakim oldu. O, Fərqanə hakimi olduqdan sonra Səmərqənd hakimi olan əmisi Sultan Əhməd və Daşkənd hakimi olan dayısı Məhəmməd Fərqanəyə hücum etdilər. Babur atasının sərkərdələrinin köməyi ilə bu hücumları dəf edə bildi.

Babur 1497-ci ildə Səmərqəndi ələ keçirdi. Buna baxmayaraq Şeybani xanla mübarizədə uğur qazanmayaraq məğlub oldu. 1501-ci ildə Səmərqəndi yenidən ələ keçirsə də, 1503-cü ildə özbəklər növbəti dəfə şəhəri tutdular. Ardı »