Haqqinda.az

Sübut olunub ki, qətl aşağıdakı kimi törədilmişdir:

Şmar, yəni qatil, aylı bir gecədə saat doqquza yaxın Vezenin, yəni qurbanın öz bürosundan çıxıb evinə dönəcəyi küçənin tininə gəlmişdir.

Axşamın soyuğu adamın canına işləyirmiş. Ancaq Şmar mavi rəngli nazik bir pencəkdə imiş. Üstündən geydiyi gödəkçənin də yaxası açıq imiş. Ancaq soyuğu hiss eləmirmiş, çünki hərəkətdəymiş. Qətli törətdiyi silahı, yəni yarı qəmə, yarı mətbəx bıçağını əlində bərk – bərk tutaraq hazır saxlayıbmış və ayın işığında ona baxırmış. Bıçağın tiyəsi ay işığında parıldayırmış və bu, Şmara bəs eləməyib. Onu küçənin daş döşəməsinə elə bərk – bərk sürtürmüş ki, qığılcım qopurmuş. Sonra da elədiyinə peşman olub, ayağının Ardı »

Bazar günü, ibadətdən sonra hava birdən-birə dəyişdi. Gecə bürkü idi. Hətta səhər tezdən heç kəsin ağlına gəlməzdi ki, bu gün yağış yağa bilər. Biz - qadınlar kilsədən çıxmağa macal tapmamış, qara yel qopdu və bir anın içində toz-torpağı göyə sovurdu. Yanımda kimsə:

- Yağış yağacaq, - dedi.

Bunu mən artıq bilirdim. Kilsədən çıxhaçıxda içimdə duyduğum qəribə bir soyuqdan bütün bədənim əsdi. Kişilər bir əli sombrerolarında, bir əli üzlərini örtən yaylıqda yaxınlıqdakı evlərə tələsdilər. Sonra selləmə yağış tökdü və bomboz, həlməşik səma lap aşağıda, az qala başımızın üstündə yırğalandı.

Günün qalan hissəsini analığımla eyvanda keçirdik. Neçə ay yayın bürküsündən, toz-torpağından əziyyət çəkmiş dibçək güllərinin yağışdan Ardı »

Günlərin bir günü səhər Qoca Su Siçanı başını yuvasından çıxartdı. Onun xırda kinli gözləri, qısa tikanlı bığları vardı və quyruğu bir qədər qara rezinə bənzəyirdi. Gölməçənin içində sarıbülbülə bənzəyən balaca ördək balaları üzməyə çalışırdılar; Ana Ördək isə təmiz ağ rəngdə idi, qırmızı ayaqları vardı və balalarına suya necə baş vurmağı öyrətməyə çalışırdı.

Ana Ördək balalarına deyirdi:

- Başınızı suya vura və orda saxlaya bilməsəniz heç vaxt mötəbər cəmiyyətdə yaşaya bilməzsiniz.

Ana Ördək dəqiqəbaşı balaca balalarına suya baş vurmağı və orda necə qalmağı göstərirdi. Lakin ördək balaları ona heç diqqət də vermirdilər. Onlar çox Ardı »

Polkovnikin xanımı -Somerset Moem
yalnız ikisi idi. Böyük bir masanın arxasında əyləşmişdilər. otağın divarlarına Corcun nənə-babasının şəkilləri vurulmuşdu. Eşikağası səhər poçtunu gətirdi; polkovnik üçün bi neçə kağız, işlə əlaqədar məktublar, “Tayms” qəzeti və polkovnikin arvadı İv üçün kiçik bir bağlama var idi. O, məktublara nəzər yetirdi və sonra “Tayms”I açaraq oxumağa başladı. Onlar yeməklərini bitirib, masadan qalxdılar. Kişi gördü ki, arvadı hələ də bağlamanı açmayıb. — Nədir o elə? — soruşdu. — Heç, kitablardır. — Olar açıb baxım? — Necə istəyirsən. Polkovnikin ipləri kəsməkdən zəhləsi gedirdi və ona görə də bir az tər tökəndən nəhayət düyüynü aça bildi. — Bunlar ki, Ardı »

Eserde 1941-1945 ci il muheribesi tesvir olunmushdu .
Ivan Denovich esger idi.
O hamin vaxt ucun haminin bashina galan 1 hadisa ile uzleshmisdi .
Bashqa esger yoldashlari ile bir yerde almanlara esir dushur .
Ve gundelik tutur oz gundeliyinda bashina galan hadisalari yazir.
Esirlikde onlara ishgenceler verirler ac susuz- bir yere atirlar.
Butun bu ishgencelere tab getire getire onlar bir yol tapib qachmagi bacarirlar .
Eser Denovichin dilinden verilir.
Eserde Denovich esirlere 1 gun erzinda hansi ezablara ishgencelere tab getirmasindan danishir .
(ona gorede eserin adi Ivan denovichin bir gunudur)
Umumiyyetle muharibe heyatinin cetinliyinden bir insanin bir gunun timsalinda butun gunlerini Ardı »

Dino Buttsati. Kabus
Skripka ustası Amedeo Torti arvadı ilə birlikdə qəhvə içirdilər. Uşaqları artıq
yatırtmışdılar. Hər ikisi də çox vaxt olduğu kimi, sakitcə oturub danışmırdılar. Birdən-
birə arvad dedi: İstəyirsən sənə bir söz deyim?.. Bu gün səhərdən ürəyimə qəribə bir şey
damıb… Elə bil bu axşam Appaşer bizə baş çəkməlidir.
Belə şeyləri heç zarafatla da dilə gətirmirlər! - deyə əri acıqlı tərzdə cavab verdi.
İş onda idi ki, onun köhnə ürək dostu skripkaçı Toni Appaşer artıq iyirmi gün idi ki,
vəfat etmişdi.
Bilirəm… bilirəm ki, dəhşətdir - deyə arvad söylədi, -ancaq bu Ardı »

Mən qulluqçuyam, ancaq iş tapa bilmirəm. Bir az qorxağam, irəli soxulmağı bacarmıram. İrəli soxulmaq bir yana, başqaları ilə bir sırada da dayana bilmirəm, ancaq bu mənim işsiz qalmağımın yalnız bircə səbəbidir və bəlkə də bunun, ümumiyyətlə, işsizliyimə heç bir qarışacağı yoxdur, ancaq əsas məsələ odur ki, məni heç yerə çağırmırlar, halbuki başqaları çağırılıb, özü də onlar məndən çox müraciət etməyiblər və ya özləri çağırılmaq istəməyiblər, mən isə çağrılmağı, ən azı hərdən, lap çox istəmişəm.

Ona görə də qulluqçuların otağında uzanıram, tavandakı tirlərə baxıram, yuxuya gedirəm, ayılıram, təzədən bir də yatıram. Bəzən də yaxınlıqdakı meyxanaya gedirəm, ancaq verdikləri pivə yaman turş Ardı »

Xorxe Luis Borxes Ölümsüzlük
Yaddaşım məni aldatmırsa, hər şey imperator Diokletionun hakimiyyəti dövründə,
Yüzqapılı Fivdə, Hekatomfilos bağlarının birində başlanmışdı. Həmin ərəfədə mən
yenicə başa çatmış Misir müharibələrində uğursuz döyüşdən çıxmışdım. Qırmızı dənizin
sahilində, Berenikadakı legionlardan birinin tribunu idim. Savaşa can atan, adlarını
qılıncla tarixə yazmaq istəyən legioner yoldaşlarımın çoxu qızdırma və şər ruhların
fitnələri nəticəsində həlak olmuşdu. Mavritaniyalılar məğlub edilmişdilər. Əvvəllər
üsyankar şəhərlərin nəzarətində olan ərazilər həmişəlik Plutonun əlinə keçmişdi.
Yenilmiş İskəndəriyyə əbəs yerə Sezardan mərhəmət umurdu. Yenidən qələbə çalmaq
üçün legionlara yarım ildən də az vaxt lazım oldu.
Özümə gəldikdə isə müharibə allahı Marsın üzünə ötəri baxa bildim. O, şəfqətini məndən
əsirgədi. Ardı »