Haqqinda.az

-Ilk vaxtlar her sey cox gozel idi.
Cunki o boyuk hiss mend ebaslamis
ve gelecekdeki ezab-eziyyetlerden
xebersiz irerlemekde idi. Ozumu cox
xosbext hiss edirdim . Ilk defe idi
ki,yasadigim bu duygu mene hec neyi dusundurmur,sonsuz bir guvenle bir
gun onunda meni seveceyi guvenini
bexs edirdi. -Gunler kecir,artiq gizlede bilmediyim
bu hiss qelbimde boyuyur ve sigmirdi
ruhuma varligim onu isteyirdi sadece. Soyuq bir qis gunu idi. Hava
saxtali,goyun uzu tutqun,hezn esen
kulek ara-sira dusen qar denecikleri
qisin varligini hiss etdirirdi. Her gun
oldugu kimi o gunde derse
getmisdim. Ancaq yolun kenarinda kenarib dusunurdum. Derse yarim
saat var idi ve men onu cox gormek
isteyirdim. Ancaq bunun tesadufle
mumkun olacagini bilirdim. Iki ay
kecmisdi onu gorusumun
uzerinden.Hemise oldugu kimi bu seferde sadece umidim tesadufe idi.
Bu dusuncelerle onun oxudugu
universitete dogru yol almaga
basladim. O qeder fikirlesirdim
ki,etrafimda six irerlemekde olan
insan kutlesini hiss etmirdim. Sadece gedim ve o qarsima cixsin ,ureyim bir
azda olsa rahatliq tapsin ,doyunca ona
kenardan baxim deyirdim. Allaha dua
edirdim onu bu sefer gorum deye. -Universitetlerine yaxinlasarken
heyecanlanmaga basladim. Hem
umidsizlik hemde onu gorerken
kecireceyim hisler,meni daha derin
dusuncelere qerq etmisdi. O qeder
derinlerde idim ki onun gelib yanimdan kecmesini hiss etmedim.
Ancaq yanimdan o otub kecerken ele
bil ki, kimse mene
-Hey sen ne edirsen!? dedi. O an
qeribe bir celdlikle arxaya dondum ve
onun getdiyini gordum. Tez istiqametimi deyiserekona dogru
catmaga telesdim. -Bir saat kecmisdi. Onu izleyerek gelib
denizin kenarina catmisdim.
Kulek denizin de tesiri ile
keskinlesmekde idi. Qar deneleri
coxalaraq axsam soyuq bir qis
gecesinin yasanacagindan xeber verirdi. -O yaxinlasib skamyalardan birinde
eylesdi. Cox usuyurdu. Tez -tez ellerini
dodaqlarina yaxinlasdirib isti nefesiyle
qizinmaga calisirdi.Mense soyugu hiss
etmirdim. Suretle vurmaqda olan qelb
atislarim soyuga qalib gelirdi. -Kenardan ona baxirdim. Aramizda
tek mesafeler deyildi engel.cunki
o,menim haqqimda hec ne bilmirdi.
Tanimirdi bele meni. Yaxinlassam
meni dinleyerdimi?Aylardir onu
sevdiyimi ,hesretini cekdiyimi,yuxusuz gecelerimi anlaya bilerdimi?
Belke de dinleyerdi ,anca
qinanmazdi.Icimde ele bir umid vardi
ki,meni cesaretlendirirdi ve her seyi
ona soylemeye vadar edirdi. Nehayet
varligimi ele bir cesaret esir aldi ki, yavas-yavas ona dogru yaxinlasmaga
basladim. Irerleyerken qelb atislarimi
duyurdum,ancaq qorxmurdum cunki
meni aylardir yasadan umidle
irerleyirdim Ta ki ona dogru genc bir
ogalnin yaxinlasdigini gorene dek. Cox az qalmisdi yanina catmaga. Onu
gorunce yerimde dayandim ve qeyri-
ixtiyari yumurugumu sixdim.
Dusuncelerim alt0ust olmus,
ummadigim bir heiqetle uzlesmeye
mecbur olmusdum. -Oglan onun yanina catarken o,ayaga
qalxdi,sevincek bir sekilde onun
boynuna sarildi ve ard-arda onu her
iki yanagindan opdu ,mohkem
qucaqlasdilar. Oglan onun saclarina
sigal cekir,ellerinden opur,qrsiliqli bir sevginin aciq menzeresini izleyirdim. Ne denizin siddetli dalgalarini,ne artan
kuleyi, ne de artan,guclenen qari hiss
etmirdim. Bes deqiqe sonra butun her
yer agappaq olmusdu. Yerimde
terpenmeden qalmisdim.Bele ki
onlarin az evvel el-ele tutub getdiklerini bele gormemisdim. Ya da
gormek istememisdim. Cunki daha
baxa bilmediyim ucun gozlerimi
yummusdum,acdigimdaysa onlar
getmisdiler. -Qar getdikce siddetlenirdi. Cetinde
olsa asta addimlarla iererleyib onun
eylesdiyi yerde oturdum.Artmaqda
olan qar her teref kimi menide ortmek
isteyirdi. Ancaq nefes alirdim. Hansi ki
o nefes alisi bele hiss etmirdim. Cunki yorgun ve hec bir sebebi qalmayan
insan bedenini dasiyirdi ruhum.
Umidsizliyin zirvesinde oldugumu
anlamis ve caresizliyimle bas -basa
qalmisdim. Sadece tek bir sual
dusundururdu meni... O sual ki,cavabsiz qalir ve mehf edirdi insani. Onu unuda bilecemmi,bu nece
olacaq!?

Muellif-Turan Ahmedov (yani men)