İLK AŞKIM EMEL
Lise 1’e giderken aynı okulda orta 2’ye giden Emel’e aşık olmuştum. Arkadaşlık teklifimi bir kağıda yazıp paltosunun cebine koymuştum. Kız teklifimi kabul etti. Müzik odasında buluşurduk. Bir kız arkadaşı dışarıda nöbetçi beklerdi. Emel ellerimi ellerinin içine alır ve bana hayatı, insanları anlatırdı. Önemli olan, anlatılmak istenen fikir derdi. İlk şiirimi Emel’e yazmıştım. Ben sabah erkenden okula giderken Emel bahçeli evlerinin penceresindeydi. Her sabah onun güzel yüzünü görmek ne güzeldi. Kitapların sayfalarında, defterlerin yapraklarında hep onu görürdüm. Emel öğlenciydi. Ben okul dağılınca hemen eve gelir yemek yer, fırlardım okula. Tam Emel’in sınıfının önünde ping-pong masaları vardı. Teneffüste Emel beni oynarken seyrederdi. Ben sayı aldıkça beni alkışlardı. Yıl sonu geldi. Okullar kapandı. Ben 4 dersten ikmale kalmıştım. Tatilde de evlerinin önünden geçerdim ama çoğu günler onu göremezdim. Bir gün yine onu görebilmek umuduyla evlerinin önünden geçiyordum ki, bir de ne göreyim? Pencerelerde perde yok, Emel ve ailesi taşınmışlar. Aradan bunca yıl geçti ama ben seni hiç unutmadım Emel’im. Şimdi ne zaman İnegöl’e gitsem ve sizin evin ve İnegöl Lisesinin önünden geçsem yüreğim cız ede
Tarix: 19.11.2013 / 04:08 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 199 Bölmə: Sevgi varmı?