Haqqinda.az

zeytinci

Zeytin tezgahında başladı herşey
…
Teyzem Oya,zeytin aldıktan sonra;_zeytinci sana bakmaktan poşeti veremedi_dediğinde tezgahtan uzaklaşmış bulunuyorduk.Kafamı çevirdim göreyim diye zeytinciyi ve geldik göz göze.Karşımda sakalları arasında yüzü parlayan bir çift göz….
Bir süre bakıştıktan sonra yolumuza devam ettik.Terminale gittik teyzemi yolcu ettim evine.Aklımın ucundan geçmezdi,bugün bakıştığım zeytincinin hayatıma gireceği.Haftalar sonra yine geçtim o zeytin tezgahı önünden,çok bariz bi şekilde yine bakıştık zeytinciyle.Artık sürekli geçer olmuştum tezgahın önünden……
Bakışma süresi her geçişimde biraz daha artar olmuştu.İçim gidiyordu gözlerine baktığımda,o anlar uzasın diye çok dua ediyordum,o tezgahta çok parlıyordu,benim zeytincimdi o,evet bir zeytincim vardı artık...
Bir gün zeytinciyi bizim mahallede gördüm,eve girerken arkama baktığımda caminin çeşmesinde dikilmiş bana bakıyordu.Çok şaşırmıştım tabiî ki.
Günlerden bir gün ablam işe gidiyor,sabah saat 07.00 ben uyuyorum tabi o saatte.telefon sesiyle uyandım,karşımda heyecanlı bir sesle _senin zeytinci bizim sokağın başında_telefon kapandı yüzüme.Uyku sersemi tam anlamadım ne dediğini uyudum sonra tekrar.vakit ne kadar geçti bilemiyorum,uyandım markete gitmek için çıktım ve ne göreyim,yokuşun başında beyaz bir arabanın içinde zeytinci oturuyor,şaşkınlıkla beraber yürüdük markete evime döndüm yine oradaydı.Sabahlar,akşamlar geçti böyle,zeytinci hep arabada.Okula giderken benimle birlikte geliyordu o da,arabasını bırakıyor sokağa,otobüsle okula gidip geliyorduk,annemle markete girdik bi keresinde reyonların arasından pat diye karşıma çıkmazmı…….
Güzel tabi bir genç kız için bu yaşananlar,esrarengiz bir hayranın var ve her yerde seninle.Ama bir yandan korku da var işin içinde ya bi gece kaçırırsa arabasına atarsa,kimsenin ruhu duymaz.Kesin kararımı vermiştim benim zeytinci dilsizdi.
En üzüldüğüm zamanlar ise iftar vakti pidemi alıp eve gelirdim bakardım yine arabasının içinde oturuyor içimden hep yemek vermek gelirdi ama yapamazdım,en ufak tepki vermiyordu,ne güler ne laf atardı,sadece bakardı…..
Kaç ay geçti bilemiycem ama uzun bi süre hep böyle devam ettik artık bi zeytinci vardı her yerde.Bir akşam nasıl olduysa konuştu evet laf attı zeytinci bana._biraz konuşabilirmiyiz _içimden sevindim dilsiz olmadığına.Başladı benden özür dilemeye,yüzü de kızarmıştı karanlıkta belli olacak kadar.
Telefon numaralarımızı aldık,ertesi gün konuşmak üzere ayrıldık,bir anda o zeytin tezgahındaki karizması yok olmuştu içimde.Adı Osman dı.Ertesi gün telefonla görüştük,benim o aşkım bitmişti,hayran olduğum zeytinci bu değildi.Bir kaç akşam okul çıkışlarımda görüştük,ben hiçbir şey hissetmediğime karar verdim ve söyledim bunu o na.saygı duydu başta,ama sonra aramaya devam etti.Bir akşam okul çıkışı anlaştık sonkez buluşacaktık,Yeşil Caminin önünde,ben hazırlamıştım konuşmamı,ve konuştuk,çok kırıcı konuştuğumu hatırlıyorum sadece şu an.Ertesi gün ilk ve son kez cinemaya gitmek istedi,kırmamak için kabul ettim teklifini ve gittik.Film çok güzeldi ama onun yanında olmaktan mutlu değildim,böyle düşünüyordum.artık beni aramamasını söyledim,sağolsun o da saygı duydu ve aramadı bir daha.Aradan bir hafta kadar geçti geçmedi,bir sabah uyandığımda Osman ı özlediğimi hissetim.Mesaj çektim,özledim diye ve başladık görüşmeye.Artık sevgili olmuştuk,o artık zeytinci değil benim Osmanım dı.çok mutlu hissediyordum kendimi,herşey çok yolundaydı,gün geçtikçe aşkım artıyordu.Gözlerine baktığımda dünyadan kopuyordum,sadece o ve ben vardık bu alemde.O nu günlerce gecelerce izlesem sıkılmazdım,gülüşü,bakışı,konuşması,bağırması,şımarması her şeyi ayrı güzeldi.
İlk elimi tutuşunu hatırlıyorum,harika bir duyguydu……elleri titremişti,parmak uçlarımı tutmuştu ilk kez sonra alışmıştık,harika bi duyguydu el ele gezmek.herşey mükemmeldi,hep böyle devam etmeliydi,hiç ayrı kalacağımız aklımıza gelmezdi.Biri siz ayrılacaksınız dese inanmazdık…sevgililerin unutamadığı anları vardı ya bizim her anımız unutulmazdı.Hala gözümün önüne geldiğinde ağladığım bi İstanbul gezisi dönüşümüz vardır feribotta;hava soğuk ayaz,rüzgar yüzümüzü acıtıyor,yinede dışarıda durmayı tercih etmiştik,başladık ezgiler söylemeye sonrası ezan okumuştu birde aşır,kulaklarımdadır sesi……Her anımız harikaydı.Ama bir gün şeytana uyduk ve yaktık birbirimizi,dönüşü çok zor yollara girdik,aşkımız biter sandık,ALLAH IM BU AŞKI SEN VERDİN SEN AL diye dua ettim hep ama almadı.Arttıkça arttı bu aşk.böyle bi aşk herkese nasip olmaz ikimizde farkındayız bunun ve hep şükrederiz,ama bukadr güzel aşkın sonu bumu olmalıydı,yoksa aşk kavuşamamakmıydı?Bildiğimiz inandığımız tek şey vardı elimizde,kimsenin yıkamadığı aşkımız…biz mutluyduk ayrı olmak her şeyden beter,bazen çok isyan ettiğimiz olmuştur ama hep şükürdeydik Allah bize böyle bi aşk nasip etmişti.
Bana deseler,sonunu bile bile tekrar yaşarmıydın diye,hiç düşünmeden evet derdim,pişman olacağım hiç bir şey yaşamadım,bu duygu her şeye değer bir şey.
ALLAH SONUMUZU HAYIR ETSİN