Haqqinda.az

kömür gözlü kıza aşıkım

O uğruna canımı adadığım kapkara gözlerini özledim. Baharlar doğacak birazdan karakışın kalktığı topraktan...Gülen orkideler filizlenecek taze dalların arasında.Kış uykusundaki yüreğimi gülen kara gözlerinle uyandır. Her yerde sen varsın. Nereye baksam o gözlerin..Bıkmadan usanmadan hep aynı gözlere dalıp gitmek..Gecenin koynunda yıldızları değil de gözlerinin hayalinde sabahlamak.....

Yokluğunda karanlıklar düşüyor avuç içime.. Ve sen gittin gideli takvimler aynı tarihte asılı.. Saatler geçmek bilmiyor yokluğunun duraklarında.. Yalancı soğuklar kapının eşiğinde sevdamı zorluyor.Tahta beşikler sırtıma dişlerini geçiriyorlar sanki..Her sabah sensizliğe uyanmak; ölümün soğuk kucağında uyanmak gibi acı ne yazık ki.

Nerdesin ey kara gözlüm..Meğer seni unutmayacak kadar çok sevmişim.Meğer saçının bir teline çoktan şu ömrümden vazgeçmişim...Ve öyle özledim ki seni...Özlemlerimi anlatmakta kifayetsiz dilimde ıslanan heceler..Özlediğimsin şu fakir yürekte...En çokta uğruna canımı verecek kadar sevdiğim kara gözlerini özledim... Ve unutulmaz al yanakların… bir de güzel esmer tenin… Aslında ne çok şey var unutmadığım…

Buzdan yangınlar körüklüyor sensizliğimi..Mevsimler hep gittiğin saatte kalmış. Terkettiğin son şehir de yalnızlıklarda yağmalanmış.Turnalar bile göç yollarını benden uzaklara çevirdiler..Güneş bile eskisi bile ısıtmıyor..Ellerim yansa da alevlerin ortasında yüreğim üşüyor yüreğim !. Acıkıyorum vakitsiz.. Bir karın tokluğuna, bir ekmek tadına değildi açlığım...Sevgine, güzel gözlerine acıkmıştı...Susuz çeşmelere bir yufum sevgini içmek için koşuyordum...Susuzluğum sendin...Bir kez görsem baharı andıran gülüşlerini...Kana kana içerdim yüreğinden sevginin güzelliklerini...

Her kaldırım yokluğunda bestelenmiş matemine şahit.Yaz sonunda başlayan bahara adanmış sevdam kışın ortasında bitmemeli. Gülen gözlerini karakışın ayazlarında görmeliydim..Kışa inat, ayaza inat gözlerinde üşümemeliyim.. İçimdeki tüm denizler durgun.Bir gelsen gözlerinle ufuklarımı karaya boyayacağım..Ah bir gelsen kara gözlüm esmer sevdiğim..

Rüzgar, eteklerine fırtınaları doldurup inadına sensiz kalan sırtıma esiyor..Rıhtımlar bile ıslak tıpkı sana ağlayan gözbebeklerim gibi...Yalnızlığa demirlenmiş gemiler gibi sensizliğinin limanında gönül teknem..Hani siyah tonun en güzel sana yakıştığı gözlerin var ya ben onları özledim..Gel de bir kez gülsün zifiri karanlıklara boyanmış yıldızlarla sensiz gecem..Dilimde hep ayrılık şarkıları ve düz bildiğim yollarım bile hep yokuş...İniyorum sandığım yollarda bile meğer ben ayrılıkların yokuşunda sana ilerliyorum...Kuru ayazla savrulmadan kara gözlerinle düş baharlarımın avuçlarına...Süzül bir küçük serçe edasıyla yüreğimin durgun sularına....

Öleceksem bir kez tadacağım sonsuzluğu..Ama ben sensizlikte her gün kara gözlerinin hasretine ölüyorum.Ardından o pembe yanakların.Esmer ten belki de tek sana böyle yakışıyordu.Ben seni yüreğinle özledim..Bir sabah uykusuz gözlerime güneşin sıcaklığıyla gel..Bir gece siyah gözlerinle yıldızlara çağır beni..Yeter ki o güzel ışık saçan gözlerin çağırsın beni...

Gelmeyeceğini bilsem de bana yetiyor güzel gözlerinin hayali....Bir gün yıldız olup düşersem rüyalarına bırak yaşayayım seni...Bir saniyelik hayallerimde bile benimle ol..Gözlerim sabah ayrılığına uyansa da bırak hayallerde bari kara gözlerinden doyasıya öpeyim...