Haqqinda.az

hayali sevgilim

slm ben sinem size başımdan geçen ve hala andığımda bile yüreğimi yakıp geçen bir hikaye anlatacağım anlattığım olay tamamen gerçektir. bundan 2 sene önce arkadaşlarla bir çay bahçesinde oturuyorduk okuldan çıkmıştık ve yorgunduk bu arada ben ozaman mühendisliği okuyordum şu anda bitti derken karşımda çok yakışıklı karizmatik düzgün giyinişli biri oturuyordu derken bir an göz göze geldik ve o an tuhaf olduğumu hissettim. sonra kalktık ve 1 hafta etkisinde kalmıştım aman allahım neydiki böyle hissettim dedim kendi kendime sonrasında birgün hocamın telefonunu bir arkadaştan almıştım ve dersim hakkında birşey soracaktım kendisine aradım ve karşıma gayet düzgün konuşn biri çıktı merhaba dedim aydın hocam ben sinem nasılsınız karşımdaki de bana ben aydın hocan değilim dedi derken bana koca aramak için böyle aptallıklar yapmanıza gerek yok dedi sanki mahsus aramışım tartışmaya başladık meğer gerçekten ben yanlış aradığımı farkettim bir numara eksik çevirmişim ve inanmıyorsanız arayın gerçekten yanlış oldu dedim ben hocama birşey danışacaktım kendimi tanıttım byle şeylere ihtiyacım yok dedim ve mühendislikte okuyorum dedi bana dediki bende mühendisim ve beni teste tabi tuttu inanmamıştı ama gerçekten yalan söylemiyordum sonunda ikna oldu ve özür diledi derken güzel bir dostluk arkadaşlık başladı aramızda ve bana çok özel gelmeye başladı bu arkadaşlık . ve yüzünü dahi görmediğim birine ısındığımı farklı duygular hissettiğimi anladım hiç tanımadğım biriydi ve anlattığı kadarıyla tanıdım kendisini ama inanın öyle kapıldımki ona sanki bütün dünyam o oldu ve sesine öylesine alışmıştımki hep konuşmak istiyordum bana sevglisini bile anlatmıştı hayatında biri vardı ve öğretmendi onun için özelmiş ama öyle yüce duygularla sevmiyormuş aşık değlmiş sonra tatilden sevglisi döndü ve beni artık aramamaya başladı birgün sabah uyandığımda telefonuma bir mesaj geldi bana hayatımda biri var ve seninle görüşmemi istemiyor dedi artık görüşmeyelim dedi inanın ben o an yıkıldım artık hayatımda değldi ve ben çaresiz hissediyordum kendimi sanki dünya başıma yıkıldı zannettim ama yıkılan ben olmuştum devamlı sorguladım kendimi neydi dedim bu böyle tanımadığım bir insana nasıl böyle kapılabilirim dedim oysa çevremde öyle düzgün öyle yakışıklı kariyerli insanlar vardıki ama ben hiçbirini görmüyordum bile adeta ona takıldım kaldım hayatımı ona endeksledim sonra birgün üniversite çıkışı ablam ve apartmanımızda oturan hatice diye bir arkadaşım vardı beni aradılar ve seni çay bahçesinde bekliyoruz dediler okey dedim ve gittim elimde kitaplarım yavaş yavaş yürümeye başladım ve aklımda hala o vardı aradan 2 ay geçmişti bana attığı mesajından sonra .sonra gittim çay bahçesine oturduk ablam ve arkadaşımız olan hatice hala anlamıyorlardı senin gibi güzel bir kız nasıl olurda böyle tutuklu kalır tanımadığı birine diye söylenmeye başladılar ve bana nasihatte bulundular ama ben nafile aklım yüreğim hep onunlaydı hep acaba neydiki bu dedim birden bire esip geçti hayatımdan nasıl olabilirki diyordum hiç görmediğim birininasıl sevebilirimki hayal gbi sanki bir hayali olmayan birşeyi istiyor ve seviyordum buda beni derinden yaralıyordu derken başımı kaldırdım ve karşımda aynı kişi yine göz göze geldik içim öylesine tuhaf olduki sanki anlattığım kişi kapıldığım kişi öyle hissettim aslında çokta üzgündüm tekrar anımsamıştım onu ve aklımdan hiç çıkmıyordu yüreğim sanki onun ellerinde ve eziyordu yüreğmi bu özlem bu hayali sevda ve geç olmuştu kalktık kasaya doğru yöneldik derken karşımızda oturan iki erkek iki bayanında kasaya yöneldiğini gördüm ve ben hesabı ödemek için kasaya yöneldim oranın sahibi biraz ilerdeydi ve merhaba sinem dedi nasılsın falan filan dersler nasıl gidiyor bende cevap verdim ve demi n bana bakan o şahısın bana öyle bir baktığını hissettimki gözlerini alamıyordu sanki bir flm sahnesi ve sanki yıllardır tanışıyoruz onunla çok etkilendim bakışlarında n ve etraftaki herkes benim ablam ve hatice öylece dona kaldılar bu niye böyle baktıki sana dediler sonra ve eve gttik salı günüydü sabah saat 10 da dersim vardı sitenin bahçesinden çıktım durak hemen bizim sitenin önünde zaten beklemeye başladım ve birden bir 63 plakalı araca gözüm takıldı bu arada bende diyarbakırdayım burda yaşıyorum 63 plakayı görünce kalbim çıktı sandım yerinden onu hatırlatan birşeydi çünkü o urfalıydı ve içinden birisi çıktı ve bana dodğru yöneldi merhaba sinem dedi aman allahım bu karşımdaki o çay bahçesinde 2 defa karşılaştığımda yüreğmin yerinden çıkacağını düşündüğüm kişiydi ve en önemlisi telefonla saatlerce konuştuğum ama yüzünü bile göremediğimi sandığım mehmedimdi
evet oydu o an bayılacağımı sandım
evet oydu aylardır hayaliyle yandığım içten içe sevdiğim ama çokta kırıldığım mehmetti hüzün mutluluk özlem bütün duygularım içiçeydi ve ben titriyordum ağlamamak için kendimi zorluyordum resmen ve gözlerim dolu dolu oldu yaşlar boşaldı gözlerimden bana dedik i sen benim kaderimmisin nesin aslında bende onun hiç aklından çıkmamışım ve diyarbakıra her geldiğinde diclekent sitesinden her geçtiğinde aklına ben geliyormuşum hatta oda o çay bahçesinde demişki acaba bu sinemmi ve beni ikna etti çıkmaya sevgilisinden ayrıldı çünkü seni ölümüne seviyorum dedi hemen evlenme teklif etti ve evlendik şu anda 2 aylık hamileyim ve ben biricik aşkımı yani hiç eskimeyecek olan aşkımı canımdan bile çok seviyorum seni ölene dek seveceğim MEHMEDİM.