Haqqinda.az

Sen benim imkansızımdın...

Bir cafenin iş ilanını görüp cafeye girdim iş başvurusunda bulundum ve kabul edildim o gün bilemezdimki bi gün canımın yarısını burda bırakıp çıkıcağımı... Çalışmaya başladım birkaç gün içinde orada çalışan birine karşı farklı şeyler hissetmeye başladım kendime engel olmaya çalışıyodum çünkü onun 8 yıllık ilişkisi vardı ve ben bunu kendime yakıştıramıyodum kendimden utanıyodum kafamdan silip atmaya çalışıyodum ama olmuyordu onu düşünmeme engel olamıyodum ama hiçbişekilde bunları belli etmiyordum içimdeki sevgi gitgide büyüyordu bakışlarım artmaya başlıyordu ve ona her baktıkça başkasına ait oldunu bilmek etraftan sevgilisyle yaşadıklarını sevgilisinin adını duymak canımı çok yakıyordu resmen benim için bi işkence olmuştu bu işkenceyi bitirmem gerekiodu işten ayrıldım ve ertesi gün hesabımı almak için tekrar cafeye geldim bi kaç eşyam kalmıştı soyunma odasına indim almak için o da ordaydı umursamamaya çalıştım girip eşyamı aldım ve ben gidiyorum xxxx kib dedim tokalaştım bi daha gelmicekmisin? dedi bnde hayır dedim tam yukarı çıkarken peki ben seni bi daha nerde nasıl bulucam dedi resmen dondum kaldım numaramı istdi ne diyeceğimi bilemiyordum haftalardır sevdiğim uğruna acı çektiğim insan karşımda ve numaramı istiyor kendimi kontrol edemiyordum beynim durdu sanki tek hareketim telefonumu ona vermek oldu kendine çğr attı ve numaramı aldı bu arada tek söylediğim yanlış yapıyoruz sence bu yaptığımız doğrumu oldu ama sonra mantığımı bir kenara fırlatıp kendimi ona teslim ettim yanağına küçük bi öpücük kondurup ordan ayrıldım...
Eve geldikten 2 saat sonra msj attı "Seni şimdiden çok özledim"ben de seni demeyi o kadar çok istiyordumki ama yine aklım hayır diyordu ve ona yine 8 yıllık ilişkisini hatırlattım yanlış yapıyorum dedim O da bunun bende farkındayım bi sonumuz yok nereye kadar gider bilmiyorum ama bn hayatımda ilk defa böyle oldum o an gözlerin beni mahvetti sensiz hiçbişey yapamıyorum ne olur geri dön işe dedi ben hayr dönmicem dedim ve kararımda ısrar ettim fakat direnmem 4 gün sürmüştü sonra işe tekrar geri döndüm normal olarak işte mesafeli davranıyoduk birbirimize karşı diğer çalışanların durumu anlamaması için çünkü onun 8 yıllık ilişkisini herkes biliyordu mesafeliydik ama resmen gözlerimizle iletişim kuruyoduk artık ona bakışlarım karşılıksız kalmıyodu bu yasak aşk bana heyecan veriyodu hayatımda daha önce byle bişey yaşamamıştım hayatım boyunca yaşadığım en deli aşk buydu...Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum yanlış bitmesi gerekiyo ama onu seviyorum bi yanım bitir diyo bi yanım mücadele et düşünme zamana bırak ve bu aşkı yaşa diyordu...Bu şekilde günler geçti bi kaç kez iş dışında görüştük ve artık diğer çalışanlar aramızda bişeyler olduğundan şüphelenmeye başlamıştı bizim bakışmalarımız 1-2 dk konuşabilmek için zaman yaratmaya çalışmamız ve bi kaç açığımızla artık patronda dahil olmak üzere herkes öğrenmişti ve ben bu durumdan çok utanıyodum ama sırf onun için işe geliyordum artık milletin laf sokmalarınıda umursamıyordum hiçbişeyi düşünmek istemiyordum sadece yanlışta olsa başlamış olduğum bu imkansız aşkı yaşamak sürdürmek istiyordum ama başkasına aitti o ve sevgilisiyle yaşadığı bi durum yüzünden bitirmesinin imkansız olduğunu söylüyordu bende bu durumu bile bile onu seviyordum birgün telefonunu karıştırdığımda sevgilisini "KARICIM"diye kaydettiğini gördüm o an yerin dibine girdim sanki hayatım boyunca hiç bu tür bi acıyla kıvranmamıştım hesapta soramazdım bile bile onunlaydım o gün bitirmeye karar verdim akşam beni aradığında bitmesi gerektiğini bidaha işe gelmicemi söyledim oda gelmeni istiyorum dedi ona hayır diyemiyordum onun elinde bi oyuncaktım sanki herzamnki gibi ertesi gün tekrar işe gittim bi kaç gün yine devam etti eskisi gibi daha sonra yöneticilerin biriyle tartışıp işten çıktım ertesi gün onun evinde buluştuk ve o gün ona hiç olmadığım kadar yakındım yüzünü istediğim kadar okşayabiliyordum uzaktan görüp dokunamadığım için içimin gittiği saçlarına dokunabiliyordum bi daha bırakmamacasına sarılıp teninin kokusunu içime çekebiliyordum nefes alıp verişini hissedebiliyodum ve içimden haykırıyodum SANA AŞIĞIM... SANA AŞIĞIM...SENİ SEVİYORUM İMKANSIZIM... resmen Allaha yalvarıyodum zamanı durdurması için ama durmuyodu ve durmadı...o günden sonra bana eskisi kadar bakmıyordu ilgilenmiyordu bunu onada söyledim yanlış düşündüğümü söyledi ve bi kaç gün daha bu yasak aşkı yaşadık herşey güzel gidiyodu ben onsuzluğu düşünemiyodum çok alışmıştım birgün bu yaşadıklarımızın biticeği gerçeğine kendimi hazırlamak istemiyordum onun hayatında 2.kişi olmayı bile kabullenmişim ama işler gitgide sarpasarmaya başlamıştı 1.yine benden uzaklaşmaya başlamştı hatta bu sefer ilk başlarda bnm yaptığımı yapıyodu "bencede yanlış yapıyoruz en iyisi ayrılmamz"2.babam telefonumdaki mesajları okumuş ve okuduğu msjlardan onun 8 yıllık ilişkisi oldunu ve karmakarışık bi durum içinde oldumu öğrenmiş bana acayip ağır konuştu işten çıkmamı ve 2 gün sonra teyzemin yanına gidicemi söyledi ama ona bunlardan bahsetmedim sadece okulum için gitmem gerektini söyledim zaten aramızdaki bağlar iyice kopmuştu eskisi gibi beni aramıyordu en sonunda onun kararına uymam gerektine karar verdim ondan kopmak istemiyodum ama yapıcak başka bişey yoktu her yasak imkansız aşkın sonumudur bu aynı dili konuştuğum tek insanı kaybettim...Paşam ben seni herşeyinle sevmiştim sadece bi telefonunu bekliyorum bu kahrolası gurur yüzünden arayamıyorum seni hem arasamda ne diyebilirimki... Seni özledim aşkım kalbinin atışlarını dinlemeyi o güzel yüzüne dokunmayı elini tutmayı sen o kadar içi dışı bir süslü konuşmaya ihtiyaç duymayan doğal biriydinki hayatımda senin gibi birini tanımadım sevmedim Allahım şimdi sana soruyoum neden yaşatma gereği duydun böyle bi aşkı bana neden...