YUSUF\'UMA
ben 16 ila 17 yasımdayken başladı aşkımız.çok seviyorduk birbirimizi.o benim dünyamda onu görmeden yapamapıyordum.aynı mahalledeydik anneme arkadaşa gidiyorum derdim aşkıma giderdim.onunlayken ailemi takmaz onla olmanın keyfine bakardım.annem bagırırdı duyardım sesıni ama aşkımdan ayrılmak zor gelirdi bana.lise bitince annesini yolladı istemeye gelcez diye ama annem kestirip atmış köylümüzden başkasına vermeyiz diye.yıkıldım aşkım bana kaçalım dedi ama ben yine ailemi onların gururunu düşündüm aşkımdan vazgeçtim.yusuf'um umudu kesmiş olmalı ki evlenecek birini bulmuştu.dügünleri oldu gözümün önünde ve ben hep aşkımın yanındaydım bir dost gibi.gelin arabasında gelinin yanında oturuyordum.artık yoktu kaybetmistim onu evliydi.bi süre sonra taşındılar mahleden.benide köylümüze verdiler .bende evliyim 2 çocugum var.ama hala onu unutamıyorum.hergece rüyama giriyor.tam 9 sene olmuştur onu görmeyeli hep rüyamda yasıyorum yaşamadığım mutlulukları onunla onu okadar özledimki.hala okadar seviyorum ki.anne neden ayrırdın beni sevdigimden dıyorum bilıyorum annemde çok pişman ama son pismanlık neye yarar.yine de kızmıyorum anneme beni düşünmüstü belki.ama fikrimi sorabilirdı.tek istegim onu görmek ve konuşmak.onunda evliliginin mutsuz oldugunu duyuyorum.ama hep mutlu olmaşını diledim.acaba evlenseydik mutlu olurmuyduk diyorum.ama olurdum sevdigin olduktan sonra,onunla geçen hersaat mutluluk verirdi bana,agzından çıkan söz acıda olsa tatlı gelirdi bana.olmadı îşte ayrıldık ama inanıyorumki oda beni hala seviyor.eminim hissediyorum.bu satırları okuyasan seni çok seviyorum ve unutmadım."ELA GÖZLÜM".
Tarix: 19.11.2013 / 04:08 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 422 Bölmə: Sevgi varmı?