Haqqinda.az

İnsanların ölüm döşəyindəykən ən çox dostları və əlindən çıxanlar üçün peşman olduğu bildirilir. Bronnie Vare, «The Top Five Regrets of the Dying — A Life Transformed by the Dearly Departing» adlı kitabında ölüm yatağında insanların ən çox peşman olduğu şeyin digər insanlarla əlaqələrindəki səhlənkarlıq olduğunu bildirib.

İnsanlar ölümlə üz-üzə gəldikdə çox əhəmiyyətli dəyişikliklər keçirir. Vare, xəstələrinin ölümlə üzləşdiyi zaman inkar, qorxu, hirs, peşmançılıq və.s mərhələlərdən keçdiyini söyləyib.

Xəstələrindən ən çox nə üçün peşman olduqlarını soruşan Vare, aldığı cavabları beş başlıq altında cəmləşdirib:

1. «Kaş ki başqalarının məndən gözlədiyi həyatı davam etdirmək əvəzinə xəyallarımı gerçəkləşdirmək cəsarətim olaydı.»

Müəllif bildirir ki, insanların əksəriyyəti ömürlərinin son anında Ardı »

Bir gün Bethoven dostu ilə birlikdə Vyana küçələrində gəzməkdə idi. Tam bu sırada bir mənzildən piano səsi gəldiyini eşidir və başını qaldırıb baxır.
Mənzilin II mərtəbəsində şüşə açıqdır və səs oradan gəlməkdədir. Dostuna çalan adamın möhtəşəm çaldığını və onu görmək istədiyini söyləyir.
İkisi birlikdə II mərtəbəyə çıxıb qapını döyürlər. Qapını açan qadın Bethoveni dərhal tanıyır və şok olur. Bethoven piano səsinə gəldiyini və şübhəsiz çalan adamı görmək istədiyini söyləyir. Qadın pianonu çalanın qızı olduğunu söyləyir və onları içəri dəvət edir. Büthoven qızın olduğu otağa girir. Anası qızına Bethovenin gəldiyini söyləyir və qız çox həyəcanlanır, dərhal ayağa qalxır. Lakin qız kordur. Bunu görən Bethoven:"Lütfən, Ardı »

Uimbildonun-un ilk əfsanəvi zənci çempionu Artur Aşe ölümcül bir xəstəliyə tutulmuşdu. Bir gün onu sevənlərdən biri soruşdu:

-"ALLAH belə bir xəstəlik üçün niyə məhz sizi seçdi?"

Artur Aşe

Artur Aşe cavab verdi:

-"Bütün dünyada 50 milyon uşaq tennis oynamağı öyrənir. 500 mini peşakar tennisçi olur. 50 mini yarışlarda iştirak edir. 5 mini böyük turnirlərə vəsiqə alır, 50-si Uimbldona qədər gedib çatır, 4-ü yarımfinala, 2-si finala qədər yüksəlir...
Əlimdə çempionluq kubokunu tutanda (yaxşı günümdə) Allahdan “niyə məhz mən?” deyə soruşmadım, bu gün ağrılar içində qıvrıldığım bir vaxtda (pis günümdə) necə soruşa bilərəm?" Ardı »

bir gün bir ağ kağız öz-özünə: «Bu günə qədər təmiz oldum və bundan sonra da təmiz olaraq qalacağam. Qaralmaqdan, ya da kirlənməkdənsə, ağ qalmağı üstün tuturam» — dedi. Mürəkkəb kağızın bu sözlərini eşitdi və ürəyində ona güldü. Ancaq kağıza yaxınlaşmağa da cəsarət etmədi. Rəngbərəng qələmlər də kağızın bu sözlərini eşitdilər, ancaq ona yaxınlaşa bilmədilər. Və ağ kağız ömrünün sonuna qədər təmiz qaldı. Həm təmiz, həm də boş...white paper Ardı »

(Real-fantaziya, 50-50)
Dramatik səhnələri özündə canlandıran, heç də hekayələrdəki ssenarilərdən geri qalmayan bu əhvalat şərqdə-qərbdə yox, ölkəmizdə baş verib.

1-Cİ BÖLÜM
Günortadan bir xeyli keçirdi. Açaarı qıfıla salıb burdu. Qapını açıb içəri girdi. Plaşı əynindən çıxardıb asılqandan asdı. Güzgüdə özünə tamaşa etdi. Gözəl idi. Həm də çox gözəl. Qarşısıalınmaz cazibəyə malik gözəl.
Yataq otağına keçib çarpayıda əyləşdi. Dikdaban ayaqqabılarından azad olub ayağa qalxdı. Geyimlərini çıxartmağa başladı. Xalatla qəftəni əlinə alıb vanna otağına doğrulandı.İsti duş qəbulu. Gecənin yorğuluğu axıb gedirdi. Gözləri qapanmış durumda bədənini sabunlayırdı.
Əynində xalat, başında qəftə, ayaqlarında ev ayaqqabısı ilə mətbəxə keçərək elektrik çaydanla çayniki işə qoşdu. Soyuducunun qapağından acı şokolad parçasını götürdü.
Zala daxil Ardı »

Bakıya toxundum… əsdi ürəyim,
Toxunmaz olaydım Bakı dəyişib.
Geyinib əyninə dekolte geyim,
Burnu kiçilibdir, dodağı şişib…

Burdan milyardlarla qonaq ötürüb,
Indi öz-özünə qonaq, şəhərim.
Röyadan düzəlmə burun götürüb,
Aygündən silikon dodaq, şəhərim.
Qalıb bir sümükdə, bir də dəridə
Tarix küçə-küçə, ev-ev sürünür.
Izzətlə, Xosenin şəkilləri də
Bakıda Bakıdan böyük görünür.

Açıb yarıyacan öz sinəsini,
Biabır eləyib məni bu şəhər.
Kəsib, qayçılayıb gödəkçəsini
Geyinib əyninə mini bu şəhər.

Nədir səni belə qəfil dəyişən,
De, görüb tufanmı qopub içində ?
Sən ki, qocaldıqca lap gözəllləşən,
Gözəl bir qadınsan şəhər cildində…

Götür bu dəsmalı sil o boyanı,
Səndən olmayana daha qoyma qol.
Tulla geyindiyin o dikdabanı,
Bir az balaca ol amma Bakı ol.

Hər küçən ,hər evin qürbət kimidir
Hüznün, yalqızlığın paytaxtı şəhər.
Bəlkə də Bakı bir qədim Ardı »

ÖZÜMÜZ...









Qaranlıqda səssizcə uzanmışdı ikisi də.Bir az susduqdan sonra dilləndi:


-Kam,yatmısan?


-Yox-deyə Kamilə həvəssiz dilləndi.Səsində yorğun,bezgin ahəng vardı.


-Mənə özündən danış da.


-Özümdən?


-Aha.


-Özümü tanımırsan?Adım Kamilə,21yaşım var,səninlə otaq yoldaşıyam...


-Ee elə yox!


-Hmm?Necə bəs?


-Özündən də.Uşaqlığından,biz rastlaşana qədər keçirdiyin günlərdən,xatirələrdən.Kənd xatirlərindən-bir az susub əlavə etdi:Mənimçün həmişə maraqlı olub,həsəd aparmışam kənddə böyüyən uşaqlara.


-Eləmi?


-Hə.Çox maraqlı olur,düzdü?


-Nəyi maraqlı olur?


-Kəndin də..Kənddə yaşamaq.Kəndin adamları mehriban olur,qayğıkeş olur,kömək göstərməyə xəsislik etmir,yardım sevən olurlar.Ümumiyyətlə kənd yaxşıdır.Danış da mənə biraz kənddə keçən günlərindən


-Xatırlamıram heçnə.Nə danışım?-elə laqeyd cavab verirdi sanki,burda gedən söhbətin özünə qətiyyən dəxlisi yox idi.


-Ola bilməzki,heç nə xatırlamayasan


-Ru,yat!


-Ee!paxıl olma!


Kamilə dikəldi azca:


-Əminsən ki qulaq asmaq istəyirsən mənim kəndimlə bağlı xatirələrimə?


-Hə!


-Yaxşı danışacam amma sırf sənin"kəndlilər yardım sevən Ardı »

Bir vəzir yoxsullara, ehtiyacı olanlara dövlət xəzinəsindən borc pul verir, borc alanlar “Borcumuzu nə vaxt qaytaracağıq?” — deyə soruşanda “Padşahımız öləndə qaytararsınız”, — deyə cavab verirdi.

Bunu eşidən bir nəfər tez padşahın yanına gedir və deyir: “Qibleyi-aləm, sizin vəziriniz xəzinədən ehtiyacı olanlara borc pul verir, özü də “Padşahımız öləndə qaytararsınız”, — deyir. Deməli niyyəti pisdir ki, sizin tezliklə ölməyinizi istəyir”.
Bunu eşidən padşah vəzirindən inciyir. Ancaq yenə də onu hüzuruna çağırıb, deyilənlərin doğru olub-olmadığını öyrənmək istəyir.

Vəziyyətin nə yerdə olduğunu anlayan vəzir padşahın ürəyini yumşaldan bu sözləri deyir: “Padşahım, deyilənlər doğrudur. Mən xəzinədən ehtiyacı olanlara borc pul verir, sonra da Ardı »