Sevgi varmı? → Yanmaga Ellerimden Baslayiram...
Yanmağa əllərimdən başlayıram
Yanmağa əllərimdən başlayıram. Sənə toxuna bilmədiyim yerlərimdən.
Yanımda olsan, darıxdım sənin üçün deyə biləcək qədər baxa bilmədim sənə.
Hanı insan çox darıxında, bir sqədər tək və mənasız qalır,
sanki bu böyük kainatda,
bu qədər səs-küyə baxmayaraq üstəlik, təkəm..
Halbuki mən, ömrümün geri qalanında eşidə biləcəyim tək səs,
sənin səsin olsun istəyirəm. Mən səni görə bildiyim zamanlarda
içimə çəkdiyim o dərin nəfəsdə boğulmaq istəyirəm.
Yanmağa əllərimdən başlayıram. Hara qoysam oraya yaraşmayacaqlar çünki.
Harada saxlasam, sanki əmanətmiş kimi dayanacaq.
Bilirsənmi səni əllərim olmadan da sevə bilərəm mən.
Bəli, edə bilərəm bunu. Amma toxuna bilsəydim, bilirəm buzlarım əriyəcək,
bilirəm, bir daha buraxmağa cəsarət edə bilməyəcək qədər qorxaq qalacağam.
Amma olsun belə, yaxşı. Afərin əllərimə.
Afərin əllərimə Ardı »