Haqqinda.az

Gecenin en qaranliq vaxti idi.
Butun insanlar yatmishdilar.İnsansizliqdan qapisini toz basmish
mescid kimsesiz kuchelerin derin
qaranliginda, ebedi sukutunda
tenhaliq yuxusunda idi. Qeribe bir
burku var idi. Bu sheherin
yuxusunda qeribe bir hurku var
idi. Bu sheher gunduzleri
berbezekle bezenen, suslenen,
daranan, geceleri ise butun suni
bezeklerini chixarib yataqlarinda
uyuyan esl simalarinda eybecer
olan gozelchelere benzeyirdi. Bu
sheher chirkin yagishdan sonra qalan
golmechelere benzeyirdi. Hech bir
canli bu derin sukutu pozmaga
cesaret etmezdi. Amma cesaretli
bir kes addim sesleri ile bu sukutu
pozdu. Qara libasina burunmush
bu yad qaranliga qarisharaq
addimlayirdi. Qara uzun paltari
yer
ile surunur, sanki butun zulmeti
ozu ile dartib aparirdi. Yavashca
mescidin qapisini achdi. Qapi tuk
urpedici bir ses chixardi. Bu
mescidin chekdiyi “ah” idi. Axir ki
onu yada salan olmushdu. Amma
bu sevinc “ah”i bir an ichinde qem
feryadina chevrildi. Mescidin
qonagi
var idi. Amma bu qonagi mescid
hech gozlemirdi. Qara uzun libasina
burunmush qaranliqdan
sechilmeyen bu simada qan rengli
iki goz parlayirdi. Bu sheytan idi.
sheytan mescidin chirkli
xalchasina,refle rdeki toz basmish
Qur’anlara, kohne minbere baxdi.
Bu menzere onu dehshete getirdi.
Sonuncu defe mescide girende
yuzlerle minlerle muselman ona o
qeder lenet yagdirmishdi ki, chixish
yolu tapmayib ozunu minareden
atmish ve uch gun ozune gele
bilmemishdi. İndi ise bosh mescide
baxir ve yazigi gelirdi.
Dushmenlerine yazigi gelirdi. Bir az
ireliledi, uzunu Qibleye tutdu ve
diz chokdu.O ozu de bilmirdi ne
edirdi. Amma elaci yox idi. ellerini
achdi ve duasina bashladi.
“Bismillehirrah menirrahim”
“Ey uca ve qudretli Allah, sene
dua
etmediyim 100000 il oldu. ozun
bilirsen senin rizan uchun nece
darixmisham. Kechmish vaxtlar
yadima dushur.Cebrayil, Mikayil,
İsrafil, ezrayil yadima dushur.
Sene etdiyim ibadetler yadima
dushur. Men sene her kesden yaxin
olmushdum. Men xoshbext idim.
Sonra sen insani yaratdin. Ve men
gunaha batdim. Boyuk gunaha.
Meni oradan qovdun. Mene
Cehennemi qismet etdin. Yox,men
tovbe etmeye gelmemishem.
Sozumuz sozdur. Qiyamet gunune
kimi insanlari senin yolundan
chixaracagima soz vermishdim. Sen
de mene vaxt verdiyini soz
vermishdin. Amma indi her shey
bashqa curdur. evveller men
insanlari senin yolundan chixara
bilirdim. İndi ise hech kesi yoldan
chixara bilmirem. Hech kesi pis yola
sala bilmirem. chunki insanlar ozleri
pis yola gedir. Mene hech
ehtiyaclari yoxdur. Meni de
uzen,kederlendi ren ele budur.
ozumu chox lazimsiz hiss edirem.
Hech bir ishe yaramayan bir mexluq
oldum. Heyatimin menasi
insanlari
pis yola chekmek idi. İndi ise
heyatimin menasi itib. Yalvariram
uca Allah menim bir duami qebul
et. Yalvariram dunyaya yaxshi
insanlar getir. Men de onlari
yoldan chixarmaga chalishim. Bosh
durmayim.
Bosh durmaqdan
ureyim partlayir. Yalvariram
dunyaya yaxshi insan getir.”
Qara libasli bu yad duasini bitirib,
goz yashlarini silib yavash-yavash
addimlayib mescidden chixdi.
Qara libasi yer ile surunerek
qaranliga qarishdi ve qara libasli
yad zulmetde yox oldu.