Sen yoxiken men qizindim oduna sonsuz
umudlerin... Gozlerim dikildi hesret qoxulu
yazilarima,sildim goz yasini aglayan ureyimin...
Baxdim qemli-qemli yariqaranliq otagima ve birde
senden yazmaqdan bezmeyen deli varligima..Men
her gece aglatdim hezin mahnilari,qelbimi
daglayan sessiz feryadimla.. Sen yoxiken men
dusundum seni duygularimin en uca zirvesinde..
Men esqin denizinde yelkenli bir qayiqda firtinaya
dusdum sensiz. İtirdim sahilimi, duman oldu her
teref,yoxoldum tenhaliqda qaldim kimsesiz..
Sen yoxiken men axtardim yaxinlari,
uzaqlari,yalvararaq opdum ovuclarima yagan
yagislari... Kuleklere yalvardim ellerim olsun,
oxsasin mensiz qalan ipek saclarini.
Sen yox iken men de yox oldum.. Yoxlugunda
eridim men sen oldum. Hesretin her gununde
yalan oldu yasamagim. Subhelere esir oldu bu
dunyada olmagim.. Yasamaq nefes almaq deyil
gulum, yasamadim men, yoxlugunda nefes aldim.
Bir noqteye dikilib qalan, her an seni xatirlayan,
canli gozlu heykel oldum men...
Sen yoxiken... pencereden baxdim yagislara mezar
olan bu qoca sehere. Yalvardim bu sehere, soyle
dedim seni harda gizledib, seni hansi kucesinde.
Sen yoxiken... bilki barismadim aci taleyimle,
sevirem seni sene heyran ureyimle..............
Tarix: 19.11.2013 / 04:09 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 313 Bölmə: Sevgi varmı?