Haqqinda.az

İMKANSIZ DİYE BİR ŞEY YOK!!

"seni seviyorum ama sen bilmiyorsun.herkes duydu seni sevdiimi bir sen duymadın kara gözlüm..."diye başlamıştı genç kız satırlarına.çok üzgün ve mutsuzdu.seviyırdu ama sevdiği bilmiyordu.söylemedk istiyordu ama içinden bir ses onu hep durduruyordu."yapma"diyordu.günlüğünü sanki ona söyler gibi aşkını itiraf ediyordu....günlüğünde herşeyi yazıyordu.ona olan aşkı,sevgisi,güveni,herşeyi.bir gün yazdıklarını okurken,kızın aklına güzel bir fikir gelir.kız günlüğüne yazdıklarını temize geçirip sevdiğine bir zarf içinde gönderecekti.günlüğün sonunda"eğer beni bu satırlardan tanırsan kim olduğumu bilirsin beni bulmaya çalışırsın.fakat senden tek bir şey istiyorum;beni seviyorsan yanıma gel,sevmiyorsan ne ben sana bu defteri göndermiş olayım ne de sen bu defteri okumuş ol..."son sözlerdi bunlar.kızın kalbi büyük bir hızla çarpıyordu.zarfın içine günlüğünü koydu ve postaneye götürüp verdi.eve gelldiğinde çok heycanlıydı.acaba defter ona ne zaman ulaşır diye düşünüyordu.2 ay geçmişti.onun içinse 2 yıl gibiydi.artık ümidi kesilmişti "o beni sevmiyor" diyordu kendi kendine.bunu düşünürken kapı çalar,gidip kapıyı açar,karşısındaki bir postacıyıdı.gözlerine inanamıyordu...acaba kime gelmişti mektup."g.... hanimla görüşebilir miyim"dedi postacı.kızın gözlerinden adeta bir ışık çıktı."ewet benim buyrun"dedi.postacı "size bir zarf var.lütfen burayı imzalar mısını?"dedikız hemen imzalayıp zarfını aldığı gibi odasına gitti.acele bir şekilde zarfı açtı.ewet çocuk o defterin kime ait olduğunu bulmuştu.çocuk ise kız"bu defterin sana ait olduğunu biliyorum.zarfı ilk elime aldığımda çok düşündüm kim diye ...ama hislerim bu konuda yanılmazdı.bu günlüksenin bana gönderdiğin ilanı aşktı.senin beni sevdiğini.bana bakışlarından anlamıştım.ne zaman açılırsın diye beklerken o zarfı gönderdin bana. beni çok sevindirdin,çünkü bende SENİ SEVİYORUM... şimdi sende öğrendine göre seni sevdiğimi artık aradaki engel kalkmış oldu.sen benimsin...."diye bitirmişti yazdıklarını.kız gencin yazdıklarını okurken gözyaşalrını tutamamıştı.artık her ikiside biliyordu birbirlerini sevdiklerini.buluşma kararı aldılar ve ilk defa onca olaydan sonra karşı karşıya gelmişlerdi.uzun uzun konuştular.aşklarını ailelerine söyleme zamanı gelmişti.eve gittiklerinde ailelerine herşeyi anlattılar.ailelerde onay veridıkten sonra o imkansız ve ümitsiz aşk artık mazide kalmıştı.ikiside çok mutluydu.mutlulukları gözlernden okunuyordu........