O qədər kiçik şeylər üçün ağlardıq
ki uşaqkən..
Məsələn, salona getdiyimizdə bir
tutam saçımız kəsildiyi üçün...
Bir kiçik oyuncaq üçün...
Bir maşın və ya bir kiçik gəlincik
üçün..
Gözlərimizi şampun yandırdı deyə
ağlardıq..
Və ya parka getmədiyimiz üçün...
İndi böyüdük, illər nələr qatdı
bilmirəm amma ən böyük şeylər
üçün belə ağlamamağa başladıq...
Savaşlar, iflaslar, ölümlər..
Sevdiklərimizdən ayrılmaq, eşq
belə ağlada bilmir artıq bizi...
Bu idimi böyümək, ağlaya
bilməməkmi?..
İndi dahamı güclüyük? Ağlaya
bilməməkmi güclü olmaq?
Yoxsa artıq alışdıq həyatın
gerçəklərinə?
Həyatı öyrəndik...
Həyatı öyrənmək, onun ağrılı
gerçəklərinə alışmaqmı?
Böyümək alışmaqmı?..
Bax yenə uşaq olmaq istərdim..
Çox darıxdım..
Çox darıxdım o alçaq boyum
üçün.. Qısa saçım üçün..
Sadəcə o saflığımçün..
Tarix: 19.11.2013 / 04:09 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 60 Bölmə: Sevgi varmı?