Rahib qəbristanliqdaki işini bitirmək üzrə idi.O anda əlli illik arvadini itirən 78 yasli kisi:"Onu nə qədər sevdim".
Deyərək aglamaga başladı.Yasli adamin səsi mərasimin səssizliyini pozmusdu.Məzar basindaki digər ailə fərdləri və dostlar bir çox təəccüblənmişdilər, kisinin bu hərəkətinə görə çox utanirdilar.Usaqlari atalarini sakitləsdurməyə çalışırdilar.«Yaxsi ata, səni anlayiriq».Yasli adam məzara yavas yavas enən. tabuta baxirdi...
Rahib mərasimə davam etdi.Mərasimin sonunda ailə fərdlərinin mərasimin bağlanisi olaraq tabutun uzərinə toroaq tökməyə çagirdi.Yasli adam xaricində hami sira ilə torpaq atdilar.Yasli adam hələ də «onu nə qədər cix sevdim» deyə danisirdi.Qizi və iki oglu yasli kisini susdurmağa çalisidilar.Ama o davam edirdi "onu cox sevmisdim"!
İzdiham qəbirstanligi tərk etməyə hazirlaşarkən yasli adam getməmək uçun muqavimət göstərirdi.Gözlərini məzara dikib baxirdi.Rahib yaxinlasdi:Özünüzü necə hiss ətdiyinizi bilirəm, ama artiq getmək vaxtidir.Buradan ayrilmali və özumuzu həyatin axinina buraxmaliyiq."Dedi".Yasli adam çarəsizlik içində bir dəfə daha "onu o qədər çox sevmişdim ki" »dedi«.Məni anlamirsiniz »dedi rahibə«.Ama mən bunu ona bir dəfə söyləyə bildim.
Zəng çalmadigi müddətdə zəng deyil.
Mahni oxunulmadigi müddətdə mahni deyil.
Sevgi könlümüzdə məhbus olsun deyə yaradilmamişdir.
Sevgi insanlara verdiyimiz müddətcə sevgidir....
Tarix: 19.11.2013 / 04:09 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 59 Bölmə: Sevgi varmı?