Haqqinda.az

kanın son damlası ile ne yapılır

her zamanki gibiydi hayatı bir değişiklik yok. Elinde sadece kalbinde yaşattığı hayaller içinden geçen düşler ve bomboş bir hayat vardı ...O gün herşeyden habersiz çıktı evden yolda bir çay içmek için oturduğı kafede gördü ilk onu nerden bilirdi hayatını değiştirecek onun tüm acizliklerini birden gözönüne çıkaracak o meleği göreceğini.Bilsey di gidermiydi hiç?... Takip etti onu taki evini bulana kadar aradan bir zaman geçti ve defalarca çıktı karşısına konuşmak için gösterdiği çabayı belki biraz hayatı için uygulasa o da mutlu olabilirdi.Ama bilmiyordu çarğtığı kaya sert , uğradığı adres yanlıştı. her seferinde aldığı ret cevabı onu yıldırmıyor ve yeniden denemek için bir şansının daha olduğunu düşünüyordu. Vardı belki kim bilir?. En sonunda karar verdi kalan son parası ile takım elbise alıp çiçeği ile beraber kapısına dayanacaktı bu kez.Belki yumuşar, belki güler bir yüz gösterir, beli bu sefer? diye sorardı kendine kapıya dayandı ve zile bastı içindeki korkuları yenerek. O pencereden görmüştü geldiğini kapıyı açtığı zaman hazırdı sinsi plan.Bizimkini eve davet etti ve ilk defa yüzüne gülümsedi.Bizimki artık iyice cesaretlenmiş o da artık inanmıştı kız birkaç dakika müsade isteyip tlefona sarıldı hemen ve arkadaşlarına haber verdi durumu aradan geçen bir kaç dakika arkadaşlarının eve baskın yapması için yeterliydi.Bizimki hiçbirşey anlayamadı arkadaşlarıyla münakaşaya girip temzi bir sopa dayak yediği gibi sokağa atıldı ama yıldırırmıydı bunlar bizimkini?. hayır yılmadı 'aşk' tı bu işte hani herkesin içinde birden bağımak gelir ya içinden, hani umutla beklersen hayatının dönemeç noktasını o zaman geldiğinde heyecanına hep yenik düşersin ya bu oydu işte herkese herşeye verecek bir sözü bir cevabı olan bizimki bu sefer yapamıyordu söyleyemiyordu sevdiğini ne kadar haykırırsa haykırsın duyulmuyordu sesi...Ama o gülmüştü bir kere yüzüne sahte de olsa gülmek ona umut vermişti.Denedi bir kere daha şansını ve bu kez tablo değişik değişikti bu sapığı yok etmelilerdi. Ölmeliydi bu kez...Kağının önüne geldiği zaman onu kötü bir sürpriz bekliyordu.O arkadaşlarıyla evde oturuyordu. kapıyı çaldığı zaman içindeki o gülücük gözlerinin önüne geliyor ama kapının ardında onu bekleyen ise kendini gösterdiği zaman ne kadar ürpertici olduğunu gösteriyordu . 'O'nun arkadaşları sokağa çıkarıp bizimkini fena bir şekilde dövdüler.Ama bizimki yediği her yumrukta ona bakıp seviyorum deyip haykırıyordu en son dayanamayan biri silahını çekip bir el ateş etti. Etrafı derin bir sessizlik kapladı. galiba en ağır darbe bu sefer gelmişti. Bizimki sona geldiğini hissetti ve son bir defa daha görmek istedi onu halbuki! nolurdu sevilseydi, yaşamadığı duyguları onda tatsaydı, hakkı yokmuydu buna? 'O'nunla o şekilde gözgöze geldiği an işte o zaman ölmüştü bizimki o kahkalar atıp gülüyordu.Ama bu sefer bizimki mutlu değildi bu gülücük onu dahada öldürüyordu. bizimki son kuvveti ile duvara yanaşmak istedi hrekles merakla bakıyordu ona!
- acaba bu sefer ne yapacak be deli ?
kanının son damlası ile duvara 'SENİ SEVİYORUM' yazdı ve orada canverdi...
'O' bunu görünce şaşırdı belkide durumun ciddiyetinin farkına vardı ve aşağıya indi hızlı adımlarla.Ama bu sefer geç kalmıştı.Zaten artık ne yapabilirdi ki? daha ne kadar üzebilirdi? bizimkinin başında oturup ağladı sarıldı ona hissettiği sıcaklık neydi acaba? bir ' KEŞKE' mi? yoksa ölümün sıcaklığı mı? herşeyin için geç kalındı ve otobüs çooktan yol aldı...