Haqqinda.az

Unutamamanın ağırlığı

Bu şehir unutamamanın dehlizleriyle kaplı.
Seni unutamamanın.
Yanımda olmadığını, benimle olmadığını, hatırlamadığını biliyor olmama rağmen unutamamanın.

Okuyorum, okumanın içinde boğuluyorum. Her okuduğum cümlenin içine seni görüyorum, ne kadar uzakta olduğunu, ne kadar yanımda olmadığını ve aslında ne denli benim aynım olduğunu, elimden kayıp giden, giderken de yakıp giden bir yıldız gibisin, gökyüzüne armağan edemediğim.

Öylesine uzun zaman olmuştu ki, yeniden birine karşı bunca yoğun hissetmeyeli, bana benzeyen, benim cümlelerimi benden önce kuran, anadilin aynı kurnaz tuzaklarına aynı gelgitlerine aynı kelimelerine takılan biri ile tanışmayalı.

Ancak bir benzerinin yazabileceğini, dahası sadece benzer bir kadının yazabileceği satır altlarını ve içlerini yazan bir adam ile tanışmayalı.

Hayatıma girdin, toparlanmış odunları dağıttın, kış geldi, şöminede yakacak hiç bir şey kalmadı, yenilerini toplayacak zamanlar geçti, üşüyorum ama sebepsiz değil. Sümüklüböceklerin giderayak simle yazdıkları izler vardır. Şehir de olduğum her gün farkediyorum ki attığım her adımın yegane sebebi senin izlerini bulmak, bırakmış olma ihtimalinin olduğu izleri, dokunduğun bir tuş, göründüğün bir resim, dinlediğin bir ses, ufacık bir cümle-içinde ben olma ihtimalini taşıyan-.

Özlemeyi bırakalı uzun zaman oldu, özlemek için unutmak gerekiyor, ben öyle az unutuyorum ki seni, ancak başka bir gökyüzü altında, bir başka coğrafyanın sessizliğinde unutabiliyorum seni, satırlara gömülmediğimde, uykunun imparatorluğunda, kadehlerin deviniminde, sesler beni esir aldığında çıkıyorsun aklımdan -bir anlık-.

Bir de, aynı odanın içindeyken, nefesimiz ısıttığında aynı mekanı, ortak seslere kulak kesilirken senin dudaklarının değmiş olma ihtimali taşıyan bir bardağı taşırken elimde, müziğin ritmine kapılıp sallanırken, yalancı kahkahalar atarken unutuyorum seni, unuttuğuma inandırmaya çalışıyorum.

Yoksun öyle çok yoksun ki, ben izini sürmekten yorgun düştüm, ben olmaktan çıktım.

Dolanıyorum, belki bir başka köşede yeniden bulurum kendimi diye.