KEŞKE SENİ SEVMEKTEN KORKMASAM...
Bir kez bakmıştım gözlerine.. Oysa anlamını çözemediğim bişe farketmiştim gözlerinde. Çok donuktu gözleri. Boş bakıyordu dünyaya. Ne düşündüğünü hissedemiyordum. Anlayamıyordum o gözlerden. Belkide bu yüzden dikkatimi çekmişti o gözler. Gnden güne artmıştı merakım. Ama ulaşamıyordum bi türlü ona. Zaten denemiyordum da. Çok korkuyordum sevmekten. Tekrar üzülmekten. tekrar felaketlere sürüklünmekten. İnanın bana çok korkuyordum. Artık ona olan ilgimi çekmiştim. Ama kaderin cilvesi gibi ilk kez konuştuk. Ondan sonra bırakmadı bi türlü.. Durmadan konuşuyoduk. Gözlerine bakamıyordum kaçırıyordum durmadan. Bunu o da farketmişti. Ama bende onda çok şey farketmiştim. Aynı acıyı o da yaşıyordu. Evet Anlıyordum o da KORKUYORDU... Tekrar aşık olmaktan tekrar sevmekten. ilk kez ilk sevdiğim çocuktan nefret ettim beni aşktan bu kadar soğuttuğu için.
Kendime engel olamıyordum artık. Bakışmalarımız bizi felakete sürüklüyordu. Ondan kaçamıyordum gözlerimi kaçıramıyordum. Ama olmamalıydı istemiyordum. Aşk saçmaydı. ümidim yoktu aşka karşı. Canım yanmıştı. bi kere daha kaldıramazdım bu acıyı. Ama şuanda acı çekiyorum. Ama hayır çekmiyordum. Çekmemeliyim. Aşık olmamalıyım ona. Bu benim felaketim olur. Şimdi kendimle savaşıyorum ona aşık olmamak için. Biliyorumki ben iradesine hakim olan biriyim. Ve bunu da atlatırım. keşke aşka karşı bu kadar önyargılı olmasaydım. Belki...
Bütün cümleler anlamsız sanki bende
Şimdi alışmalıyım bu düzene..
Yokluk içinde terkedilip gitmeyle
Dayan artık kalbim bu gitmelere.
Tarix: 19.11.2013 / 04:08 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 256 Bölmə: Sevgi varmı?