Haqqinda.az

Aysun atasının da dediyi kimi, evin erköyün ve şıltaq qızı idi. Atası onu her cür naz-nemet içinde böyütmekde iki meqsed güdürdü: gencliyinde özünün çekdiyi mehrumiyyetlerden bu herekti ile bir növ qisas almaq ve bir de qızının heç neye ehtiyacının olmamasını temin etmek ki, qızı çevresindeki her hansı bir şeye göre hesed aparmasın. O, qızına heç neden korluq vermezdi ve bundan xüsusi zövq alardı. Artıq onun qızı böyümüşdü, 22 yaşı var idi. Aysunun etrafindakı gencler özlerini yüksek tebeqe adlandıran insanların övladları idi. Onlardan çoxu tehsili xaricde almışdı ve bele hesab edirdiler ki, mehz bu amil onlara özlerini başqa genclerden yüksek tutmağa haqq verir.
Onlar yerişlerini ve danışıq terzlerini orta esr Avropa aristokratlarına benzetmekle kübar şexsiyyet tesiri bağışlamaq isteyirdiler. Lakin bu zaman kenardan hemin genclerin toplaşdığı meclise nezer salan olsa idi onların hansısa filme çekildiyini zenn ederdi. Bu gencerin danışıqları, bir-birine mehriban münasibeti, hetta gülüşleri de süni idi. Aysun da bele genclerin etrafinda böyümüşdü ve atasından ferqli olaraq heyat acısı çekmemişdi. Amma heyatın bütün şirin zövqlerini dadan Aysun darıxırdı. Qeribe de olsa o heyatın acisini dadmaq isteyir ve mehz bunun hesretini çekirdi. Aysunun heyata baxışı deyişmez idi. Bele hesab edirdi ki, o etrafindakıların sevimlisidir ve hamı ona hörmet etmelidir. O hetta atasının arzularina qarşı da çıxırdı. İstediyi heyata keçmezse özünü cemiyyetden atılmış hesab edirdi ve ele onu bu hedde getiren şexsden heyif almaq üçün o hemin adamdan çox özünü cezalandırmaq isteyirdi.
Bele bir vaxt nehayet geldi. Bir gün o dostları ile növbeti görüşden sonra eve qayıtmaq istemedi. "BMW"-ni sürüb şeherden çıxdı ve bir vaxt ayıldı ki, artıq hansısa Bakıetrafı qesebelerden birinin deniz sahilindedir. Aysu bir az maşının süretini azaldıb denize baxa-baxa irelileyirdi. Gece saat 3-e işlemesine baxmayaraq hava çox bürkü idi. Buna gore de o başını pencereden çöle çıxarıb deniz havasını udur ve gecenin sessizliyinde deniz dalğalarının uğultusunu dinleyir, üreyi bir az rahatlanırdı.
O fikirleşirdi ki, göresen onun heyatı niye bu qeder darıxdırıcıdır?! Doğrudanmı o ne istediyini bilmir? O, fikirleşirdi: “Bax, bu saat ne isteyirem? Kimese yaxşılıq etrmek?, yox, onsuz da yaxşılığın evezi yoxdur (o bunu atasından eşitmişdi), Meşhur olmaq? Her yerde tanınmaq? Xeyr, bunlar boş şeylerdir. Belke zorlanmaq?” Sonuncu fikir onu bir neçe an düşündürdü: “Kaş bir oğlan olaydı, eslinde zorlayan men olardım” Bu zaman qaranlıqdan gelen tükürpedici yalvarış sesli onun fikirlerini qırdı. Çox güman ki, qız sesi idi. “Yeqin sevgililerdir. Oğlana etiraz edir” – deye fikirleşen Aysunun qıza acığı tutdu: “Yaxşı olur, gece vaxtı burada ne işi var!?” Lakin çığırtı kesilmirdi ve daha dehşetli sesler eşidilmeye başlandı. Aysun ister-istemez maşının faralarını söndürdü ve diqqetle qaranlığa baxa-baxa avtomobili sessiz halda ireliye sürmeye başladı. Bir az da getdikden sonra o, qeribe bir menzerenin şahidi oldu:
Denizin lepedöyen hissesinde tünd rengli "Wolksvagen" markalı maşın dayanmışdı. İçeriden gelen Bona-Sera musiqisinin sedaları iyrenc intimle meşğula tehrik edilen qeşeng bir qızın hıçqırıqlarına qarışmışdı. Qız elini bele vurmağa iyrendiyi bir şeyle görünür ilk defe idi ki, qarşılaşırdı. Amma onun başı üste dayanan genc bir oğlan yeqin ki, isteyine çatmayınca ondan el çekmeyecekdi. Aysun bu menzereni gördü, onun bu baxışlarını hiss eden oğlan ona teref çevrildi. Bir neçe an baxışdılar. Birden Aysun qaçmağa başladı. Süretle öz maşınına yetişib müherriki işe salmağa çalışdı: “Birden kinolardakı kimi müherrik işe düşmez” – deye o heyecanla fikirleşirdi. Amma yox, motor işe düşdü ve Aysun maşını geri dönderib asfalt yola çıxdı ve yüksek süretle şehere teref şütüdü. Az sonra o artıq Metbuat prospekitindeki işıqforunun yanında dayanıb yaşıl işığın yanmasını gözleyirdi. Bu zaman onu fikirden qeribe musiqi sesi ayırdı.
O bu musiqini harada eşitmışdi? Her halda ona dehşetli bir hadiseni xatırladırdı. Aha! Bona-Sera. Bunu düşünmeyile sağa baxmağı bir oldu. Beli. Tünd göy rengli Wolksvagen ve hemin genc. Aysun yolu keçib saxladı. “Qoy görüm meni izlemir ki! Ne olacaqsa indi olsun, izleyen hemişe izleye biler”. Bu zaman hemin avtomobil onun önünde dayandı. İçeriden hemin genc düşdü. Aysuna yaxınlaşdı ve:
– Xanım, sizinle xoş bir gece, heç vaxt unutmayacağınız bir gece keçirmek isteyirem. Bu gün kefim tamam pozulub. Gördüyün o qızı yola getire bilmedim. Ağlınıza başqa şey gelmesin, bardan götürmüşdüm. Dedim yaşı çox olmasın, teze olsun, amma... ne bileydim ki, bele qorxaqdır – deyib Aysuna gülümsemeye başladı.
– Bes niye mehz men? – deye Aysun soruşdu. Görünür vermeye daha ağıllı bir sual tapa bilmemişdi.
– Neyiniz ondan eskikdir?- deyib genc bic-bic gülümsedi – bilirem, siz de bunu arzulayırsınız. Bu cür açıq söhbet Aysuna lezzet eledi ve onunla getmeye razılaşdı.
Onlar kend yerinde olan yaraşıqlı bir villaya geldiler. Aysun bilmirdi ki, onlar neden başlayacaq. Edeb qaydalarını gözlemek lazım idimi? O hem de çox susamışdı. Heyecan ve qoxu onda özünü indi büruze verirdi. Bu zaman oğlan ona yaxınlaşıb qucağına götürdü. Dodaqlarında öpe-öpe yataq otağına apardı. Aysun su istemeye bele utandı. Siz bir işe baxın ki, o fahişe kimi cinsi elaqede olmağına yox, su istemeye göre utanırdı. O gece Aysun bedeni keyleşene qeder o gencin ehtiraslarını söndürmeye mecbur oldu. O heç bir ağrı ve ya xoş hissler duymurdu. Bes refiqeleri ona deyirdiler ki, ağrıdan sonra hezz gelir. Bes hanı? O bunları hiss etmirdi... Seherisi gün o, eve qayıtdı. Anasına danışdı başına gelenleri. Ondan bir elac istedi. Anası evvelce onu danladı, amma qızını çox istediyi üçün erinin kefi kök olan bir vaxtda meseleni ona açdı ve qızına yardımçı olmağı xahiş etdi.
Ata arvadından bu sözleri sessizce dinleyirdi. Üzü heç bir hiss ifade etmirdi. Birden o udqundu. Başını yuxarı qaldırıb ne ise pıçıldadı. Onun boğazında olan ağ tükleri qabardı. Bulanıq gözlerinden yaş parladı. Bu zaman indi o bütün düşmenlerini sevirdi. Her kese haqq qazandırmağa hazır idi. Tekce bir kesden başqa...
– Get Aysunu bura çağır - deye arvadına baxdı. Aysun gelib atasının qarşısında duran zaman atası ona ağır-ağır bele söyledi: - Get, sen insan deyilsenmiş, daha menim qızım deyilsen. Sen öz ehtirasının esirine çevrilib bu dünyaya gelen növbeti fahişesen. Daha bura senin üçün yoxdu. Aysun evden çıxdı. İndi o heç kimden kömek istemezdi. O öz cezasını çekmek üçün en iyrenc veziyyetlere düşmüyü de hazır idi. O öz arzusuna çatmışdı...
O günden Aysun bilerekden, öz günahlarını guya yumaq üçün fahişeliye başladı. O yanına teşrif buyuran her kesle – yeniyetme, mektebli, gözü çeşmekli, saqqallı, sürücü, lotorey satan, dalandar, polis, serxoş, xeste, telefon ustası, bir sözle cemiyyeti teşkil eden ve öz ehtiraslarını iyrenc şekilde söndürmek isteyen istenilen şexsle yatırdı. Onun yanına her cür xasiyyetde olan adamlar gelirdi. Hamısı da eyni meqsedle: bacardığı qeder bu qıza ezab vemek hesabına öz şehvetini söndürmek. Onların bezisi hetta cinsi elaqeden sonra Aysunu tehqir de edirdiler. Ele vaxt olurdu ki, dostlarına danışmaq ve ya onların yanında öyünmek üçün Aysu öz dinbir hemvetenleri terefinden cinsi ezabların en murdar növlerine meruz qalırdı. Onunla yediyini qaytarana qeder meşğul olurdular. Sonra da tehqir edirdiler: “Bele de şey olar? Bu qeder pul veririk, vaxt tapdı da sifraq etmeye!...”
Bu gencler tesevvür elemirdiler ki, Aysunun fahişe olması onun gördüyü terbiye ve mühitin neticesi idi. Eslinde bunun heç bir ferqi yoxdur. Bu cür qızlar minlerledir. Onların bu veziyyete düşmeleri de ferqlidir. Eybi yox, bu cür gencler bunu başa düşmesinler. Amma onu bilsinler ki, heç bir qız könüllü olaraq fahişe olmur. O cinsi elaqeni özü arzulasa da gerek heç kim ona yaxın düşmeye idi. Bu bir ruhi sarsınti idi. Gelib keçecek idi. Bu cür qızlara ehtiyatla yanaşılmalıdır. Yadda saxlayın ki, cemiyyetin murdar olmasına sebeb olanlar bizim fikrimizle razılaşmayacaqlar. Onlar hemişe öz fikirlarini inadla müdafie edecekler. Onların vezifesi bizim çevremizi öz iyrenc nefesleri ve nefsleri ile murdarlamaqdan başqa bir şey deyil.