Haqqinda.az

Sual: Cümədən əvvəl və ya sonra hər hansı sünnət namazı var?

Cavab: Həmd Allaha məxsusdur.

Alimlər arasında olan iki rəydən ən doğru olanına görə cümədən əvvəl ratibə sünnət namazı yoxdur. Lakin məscidə gələndə Allah təalanın imkan verdiyi qədər ibadət etmək, hər iki rəkətdən sonra salam vermək şəriətdə varid olmuşdur. Çünki peyğəmbər sallallahu alyehi və səlləm demişdir: “Gecə və gündüzün namazları iki ikidir. (İmam Əhməd) və Sünən sahibi həsən isnadla rəvayət etmişdirlər; hədisin əsli Əl-Səhih əsərindədir. Hədisin bu rəvayətində “gündüz” kəliməsi yoxdur.

Bir çox səhih hədislər dəlalət edir ki, cümə günü müsəlman məscidə gəldiyində imam gəlməmişdən əvvəl Allah təalanın istədiyi qədər namaz Ardı »

ЖИЗНЕОПИСАНИЕ
ПОСЛАННИКА АЛЛАХА

САФИ ар-РАХМАН аль-МУБАРКФУРИ

Во имя Аллаха Милостивого, Милосердного!

ПРЕДИСЛОВИЕ АВТОРА

Хвала Аллаху, Господу миров, и да пребудут благословения и мир до самого дня Воскресения над достойнейшим из Его посланников и последним из Его пророков, правдивым и верным Му-хаммадом, направленным, ко всем белым и чёрным, над членами его семьи и над его сподвижни-ками, подхватившими знамя Ислама, над теми имамами, властителями, людьми, посвятившими себя Исламскому призыву, богобоязненными и праведными, которые последовали за ними с чис-тыми сердцами, а также над всеми теми, кто пошел их путем!
Поистине, те сведения, которые заключает в себе жизнеописание Пророка, да благословит его Аллах и приветствует, ведут к наиболее достойной Ardı »

1. Heç bir bəndə zarafat və ya ciddi
yalanı tərk etməyincə imanın dadını
dadmaz.
2. Tövbənin dörd əsası vardır: 1-Qəlbən
peşmançılıq;2-Dil ilə istiğfar;3- Bədən
üzvləri ilə (saleh) əməllər etmək;4-Bir
daha günaha qayıtmamaq üçün
(ciddi)qərara gəlmək.
3. Bilik üç növdür: Fiqh dinlər üçün,Tibb
bədənlər üçün və Nəhv (sintaksis) dil
üçün.
4. Hər canlının dərdi vardır.Hər bir
dərdin də dərmanı..
5. Zülm və fəsad yolundan çəkinib itaət
yolunu tutun ki,axirətdə xoşbəxt
olasınız.
6. Allahdan həya etmək bir çox
günahları aradan aparır.
7. Elmsiz əməl etmək zəlalətdir (yoldan
azmaqdır).
8. Bəndələrin dünyadakı
əməlləri,axirətdə gözlərinin qabağında
olacaqdır.
9. Təqvalıların nəfsi qane,şəhvətləri
ölü,çöhrələri açıq,qəlbləri isə qəmgindir.
10. Dünya bulud kölgəsi və şirin yuxu
kimidir.
11. Ağıllı şəxs odur ki,öz nəfsi üzərində
qələbə çalsın və axirətini dünyasına
dəyişməsin.
12. Kimə Ardı »

Allahın sevimli qullarından
biri bir yuxu görər.
Yuxusunda özünə belə
deyilir: "Səhər olunca,
qarşına ilk çıxanı ye, ikinci
çıxanı saxla, üçüncü çıxanın
diləyini qəbul et, dördüncü
gələni üzmə, beşincidən də
qaç!" Səhər oldu. Çölə çıxdı.
Yola qoyulub getdi. Qarşısına
bir dağ çıxdı. Bu böyük dağı
görüncə çaşdı. Öz-özünə belə
dedi: Rəbbim mənə bunu
yeməmi əmr etdi. Sonra belə
dedi: "Rəbbim mənə
gücümün çatmayacağı bir
şeyi əmr etməz". Onu yeməyə
qərar verdi. Dağa doğru
getdi. Yaxınlaşdıqca dağ
kiçildi. Tam yaxınlaşdığı
zaman böyük dağ bir
loxmaya çevrilmişdi. Onu
tutub yedi, dadı baldan şirin
idi.
Allaha həmd etdi və getdi.
Qarşısına qızıldan bir ləyən
çıxdı. Belə dedi: "Rəbbim,
bunu da saxlamamı əmr
etdi". Bir çuxur qazdı, onu
basdırdı. Getdi, az getdikdən
sonra dönüb baxdı. Ləyən
torpaq üzünə çıxmışdı. Geri
döndü, təkrar basdırdı. Bir az
getdi, baxdı ki, Ardı »

Ətrafımıza bir baxaq...Görə bildiyimiz yüzlərcə canlı-cansız varlıqdan baŞqa görmədiyimiz saysız varlıq vardır yer üzündə...Göy üzü,torpaq, ağaclar,çiçəklər,insanlar və digər canlılar...Görmədiyimiz digər yerləri düŞünsək;dağlar,dənizlər,göllər,milyonlarca insan və heç tanımadığımız milyonlarca növbənöv canlı...

İndi səmimi olaraq fikirləŞsək-bütün bu saydıqlarımız nədən və necə var olmuŞdur? Möcüzəvi sistemlərə sahib canlı və cansız hər Şey,necə belə qüsursuz bir sistem içində və qaydasında varlıqlarını davam etdirə bilməkdədir? Ən baŞda da insandakı-üstün xüsusiyyətlərin hikməti nədir? Və ən vacibi yer üzündəki tək Şüur sahibi varlıq olan insanın yer üzündə bulunuŞ məqsədi nədir?...
Sonuncu sualın cavabı- Rəbbimizin bütün insanlığa yararlı olaraq endirdiyi Quranda xəbər verilir.İnsanın yer üzündə bulunma məqsədi,özünü yaradan və nemətlərlə himayə edən Ardı »

Bilindiyi kimi şeytan, Adəmə səcdə etməklə əmr olunduğu zaman, bu ilahi əmrə qarlı çıxmış və : "çünki mən Adəmdən daha xeyirliyəm" deyərək ona səcdə etməməklə özünün haqlı olduğunu iddia etmişdir. Nəticədə qazandığı cəzaya dü.ar olmuş, ilahi hüzurdan və cənnətdən qovulmuşdur. Və bu zaman İblis uca Allahdan özü üçün möhlət verilməsini istəmiş və bu istəyi qəbul edilmişdir. Onun bu istəyini ilahi hikmətinə görə qəbul edən Uca Allah bu zaman onun belə dediyini bizləyə bildirməkdədir : "(İblis) dedi: 'Sən məni (Adəmə səcdə etmədiyimə görə) azdırıb yoldan çıxartdığın üçün mən də Sənin düz yolunun üstündə oturub insanlara (Sənə ibadət və itaət etməyə) mane olacam! Ardı »

Suleyman Peygember sarayında oz esasına soykenmisdi. Cinler elece bu isle mesgul idiler ki onlar her defe Suleymanı Peygemberi gordukde o hezretin ezemeti ureklerini buluyur ve daha artıq tevazokarlıqla isleyirdiler. Suleyman Peygember Allah ucun namazını qurtardı ve cinlerin isine nezaret etmek ucun oz ibadet mehrabını terk etdi. O esasına soykenerek sehneye tamasa edirdi. Cinler isleyirdiler. Suleyman peygember emr vermiwdi ki hec kes onu narahat etmesin! Allah-teala o anda Suleymanın ruhunu almasi ucun Ezrail meleyi gonderir. Ezrail gelir ve Suleyman deyir: Demedim kimse narahat etmesin! Bu vaxt Ezrail deyir: Men gelende icaze almiram ve bunu deyib onun ruhunu alib semaya aparir. Suleymanın bedeni Ardı »

Sual: Xütbədən sonra imam dua edərkən amin demək bidətdirmi? Belə ki, imam dua edərkən biz “Amin” deyirik. Bu əməl bidətdir?

Cavab: Xütbə vaxtı imam dua edərkən “Amin” demək bidət deyil. İmam müsəlmanlar üçün dua etməyə başlayarsa, o zaman onun duasına “Amin” demək müstəhəb (üstün tutulan) bir əməldir. Lakin bu (amin demək) nə ahəng şəklində, nə də ucadan edilməməlidir. Əksinə, hər kəs fərdi şəkildə bunu söyləməli və alçaq səslə deməlidir ki, maneə və yaxud qışqırıq (səs-küy) olmasın. Hər bir fərd xatibin duasına sakitcə və digərlərindən ayrı olaraq “Amin” deməlidir.

Fətəvə İsləmiyyə, DARUSSALAM, cild 2, səh.477 Ardı »