Haqqinda.az

Məscid yanından keçərkən azanın oxunduğunu eşidən sürücü, geriyə dönüb müdirindən icazə istəyir: -Cənab, icazə versəniz azan oxunmuşkən burda namazımı qılsam sonra davam etsək olarmı? Müdir çox da məmnun olmasa da icazə verir. Sürücü məscidə girir, müdir də avtomobilin içində gözləyər. Ancaq hər kəs namazını qılıb çıxdığı halda sürücü çıxmayınca......... Canı sıxılan müdir, avtomobildən enib məscidin həyətinə girir, pəncərə şüşəsinə başını söykəyib içəri baxır ki, sürücü əllərini açıb duaya davam edir. Şüşəni tıkkıldadarak səslənir: -Hər kəs çıxdı nə dayanırsan sən də çıx! (Cavabı ibrətli idi); -Buraxmır! -Kim buraxmır? -Səni içəri buraxmayan!.. Bir düşüncə bürüyər müdiri -“səni içəri buraxmayan!..” Dərhal orada dəstəmazını alır Ardı »

Əbu Hureyrədən (Allah ondan razı olsun!) rəvayət olunan hədisdə peyğəmbər (s) buyurur: “Allah Azzə və Cəlla deyir ki, adəm övladı zamanı söyməklə mənə əziyyət verir.

Zaman Mənəm. Bütün işlər mənim əlimdədir. Gecəni gündüzə qatanda Mənəm”. (Buxari 6/40 Müslim 4/1762 Bax; “əl-Lulu vaə Mərcan” 3/76) Ardı »

İMAM HÜSEYN (ə.s) HAQQINDA HƏDİSLƏR

1-"Hüseyn məndəndir, mən də Hüseyndənəm; Hüseyni sevəni Allah sevsin."

2-Rəsulullah (s.ə.s) bir gün İmam Hüseynin əlindən tutaraq belə buyurdu:
"Ey camaat! Bu Hüseyn min Əlidir; Onu tanıyın; canım əlində olan Allaha and olsun ki Hüseyn cənnətdədir, Onu sevənlər də cənnətdədir, Onu sevənləri sevənlər də cənnətdədir."

3-"Kim cənnət gənclərinin əfəndisinə baxmaq istəyirsə, Hüseyn min Əliyə baxsın."

4-"Hüseyn məndəndir, mən də Hüseyndənəm. Hüseyni sevəni Allah sevər."

5-Kim, göy əhli üçün yer üzü əhlinin ən seviləninə baxmaq istəyirsə, Hüseynə baxsın."


6-"Hüseyn məndəndir; o mənim oğlum və övladım, qardaşından sonra insanların ən üstünüdür; o Müsəlmanların İmamı, möminlərin mövlası, aləmlərin Rəbbinin xəlifəsidir; kömək diləyənlərin köməyinə qaçan, sığınacaq axtaranların Ardı »

Üç Aylara Girildiğinde Okunan Duâ



Receb, Şaban ve Ramazan'dan ibaret üç ayların ilkine girildiği günlerde Resûlullah Aleyhisselâm şöyle duâ ederdi:



"Allahümme bârik lenâ fî Recebe ve Şâ'ban ve belliğna Ramazan."

"Ey Rabbim, bize Receb ve Şaban ayını mübarek kıl ve bizi Ramazan'a da ulaştır." Ardı »

Birinci ayədə ən pis insanlar tanıdılmışdır. Belə ki, onların xüsusiyyətləri sayılmış və dördayaqlı heyvanlara bənzədilmişdilər. Onlar həmin qafil olanlardırlar.

Bu cəhənnəm əhlinin ən pis xüsusiyyəti - qafil olmaqlarıdır. Onlar bu qəflətə görə dördayaqlıların süqut etdiyi səviyyədən də aşağıda yerləşirlər. Çünki dördayaqlılar qafildirlər və qafil olmamaq kimi istedadları yoxdur. Ancaq insan agah olduğu halda qafil olarsa, onlardan da aşağı səviyyədədir deməkdir. Onların cəhənnəmə düşməkləri özlərinə görədir. Çünki onlara ağıl verilmişdir, ancaq ondan istifadə etmirlər, gözləri və qulaqları olduqları halda heç nə görmür və eşitmirlər. Ona görə də o kəslər ki, Allah tərəfindən verilən istedadlardan istifadə etmirlər, sonları cəhənnəm atəşi olar. Bütün bunlar da Ardı »

Hər hansı bir üzürlü səbəbdən bu işə baş vurduqda, insanın niyyəti səmimi olmalıdır. Yəni başqalarının qəlbində şəkk-şübhə oyatmamaq üçün ehtiyatlı davranmaq lazımdır.
Problemlərin həll olunmasında həqiqi xeyiri əldə etmək üçün, ən düzünü söyləmək lazımdır.
Belə bir iş gördükdə çox ehtiyatlı davranmaq lazımdır. Çünki, bunun ziyanı xeyrindən çox ola bilər və müsəlmanlar arasında fitnə sala bilər. Ardı »

Enes ibn Malik revayet edir ki: "Meleklerin iзinden "Qeter" adli bir melek, oz Perverdigarindan Peygemberle (s) goruse gelmeye icaze istedi. Tanri ona izn verdi. O melek Ummu Selemenin novbesi gununde daxil oldu. Peygember (s) Ummu Selemeye buyurdu: "Mugayat ol ki, bir adam bizim meclisimize daxil olmasin". O, qapi agzinda oldugu vaxt, qefleten Huseyn ibn Eli (e) ora gelib qapini acib iceri daxil oldu. Peygember (s) onu bagrina basib coxlu opdu. O melek (Peygembere (s)) dedi: -Onu sevirsen? Buyurdu: "Beli". Dedi: "Ummetin tezlikle onu oldurecek! İsteyirsenmi onun olduruleceyi mekani sene gosterim? Buyurdu: "Beli, isteyirem". (Ravi) deyir: "O melek onun qetle yetirileceyi mekandan Ardı »

Bir gün İmam Cəfər Sadiq (ə) öz səhabəsi Əban ibn Təğlibdən soruşdu: “Elə düşünürsən ki, əgər Allah bir kəsə bu dünyada mal-dövlət və vəzifə veribsə, demək, onu çox sevir və bu nemətlər Allahın həmin adamı çox sevdiyini göstərir?



Bəlkə elə bilirsən ki, əgər Allah bir kəsi öz nemətlərindən məhrum etsə, onu kasıblığa düçar etsə, ona görədir ki, Allah yanında onun qədr-qiyməti yoxdur və Allah onu sevmir? Amma həqiqətdə qətiyyən belə deyil. Mal-mülk Allaha məxsusdur, Allah onu əmanət kimi insanların öhdəsinə buraxıb. Insanlara icazə verib ki, ədalətlə bu nemətlərdən yeyib-içsinlər, özlərinə paltar tədarük etsinlər, bu vəsaitlə evlənsinlər, özlərinə minik alsınlar və yaşayışlarını Ardı »