Haqqinda.az

kanka,abi-kardeş;sevqili..sonra da bi karne ayırdı bizi...!..(Lütfen okuyun..pişman oLmuycaksınız..)

ben,14 yaşında bi kızım..bi çocukla,6 yıldır dostluğumuz oldu,sevinçlerimiz yaşandı.onu çok seviyodum.hala da seviyorum.ama neler neler yasadık..
benim sevdiqim cocuk benim okulumdan,ve benim sınıfımdan biri.onunla ilk tanıştıqımızda herşey çok yeni başlıyodu,ve ben sonunda onun benim aşkım olacaqını bilmeden ona yaklaşıyordum...
arkadasdık ilk baslarda..onunla cok yakın deqildik.birbirimize hep tersleniyorduk. devamlı kavqa ediyorduk.sonra kanka olduk.hep beraberdik neredeyse.dizilerdekiler gibi...harika bi dostluqumuz vardı.herşeyimizi biliyoduk birbirimizin...herşeyi...
sonra abi- kardeş olduk..bana kim karışırsa döver,beni kıskanır,öqüt verir,herseyimi sorusturur oldu.bu onu bana ,beni de ona yaklasdırıyordu ama ikimizde bunun farkında deqildim...
sonra bu 1 yıl böyle sürdü...
birbirimizle cok iiy anlasıyor olduk. insan sevdiqini yerden yere vururmus....bazen kızar bazen üzerime titrerdi...çok iyi qecinioduk..çok iyi..
sınıftaki herkes ona aşıkdı...belkide bunlara bende dahildim,ama daha haberim yoktu..
sonra onu yavas yavas kıskanmaya basladım...onun en yakın arkadasıyla sevqiliydik ..1-2 aydır...ve o bunu öqrendi..bana souk davranmaya basladı..nedeniin sorduqumda bana " hiç...o iyi biri deqil" diodu...ona inanmı0yor,ama için için de inanmak isdiyordum..sonra bi gün aramızda sorun cıkdı sevqilimle..ayrılma eşiqine qeldik..aqladım o yanıma qeldi teselli etti. sonra qidip sevqilimi,en yakın arkadaslarından birini benim için dövdü...etkilenmis olmalıydım..sonra o cocukdan ayrıldım..çnkü ne o bana ,ne de ben ona gvenmiyordum.
böyle kötü qidiyordu.kötü qidiceqine hiç qitmesin dedim,ve ben bitirdim.sonra yüzüne bile bakmadım..
1-2 hafta qecdi..7.sınıfta aramızda olaylar oldu...yakınlasmaya basladık...sonra iyice yakınlasdık,ve bana cıkma teklifi etti...düsüneyim dedim..ama aslında düsünmeye qerek yoktu...hosuma gtmisdi,ama aynı zamanda da sasırmısdım....evet! dedim...cıkmaya basladık ve cok mutluyduk...ta ki onun basarısızlıqına kadar..
cok kötü bi gündü onun için...karne günü...bnm içinse harika bi gün çünkü takdir vea tşk. belgesi bekliyorum..ben tkdir aldım..mutlulukdan ucuodum...onun yanına gttim hemen..ve karnesine bakmak isdedim ...agladı ve bana sarıldı...sınıfta kalmısdı...ellerimi sımsıkı tuttu ..!bişey olmaz diye bagırdım..bende sınıfta kalmaya rağzıydım..onun için okula bile gtmezdim..ama buna karsı cıkdı ...geleceginin batmasını isdemiyorum dedi..ben,i seviyosan her zaman iti notlarla gecersin dedi...o 7*yi bir dajha okurken, ben 8. sınıfa gecdim...her tenefüste onun yanına kosuyordu...bana dersleri dinlemek,onunla sınıfta bakısmadan öylece oturmak anlamsız geliyordu...ama ona ,aşkıma bir sözüm vardı,ve bu yüzden 9.sınıfa da tkdirle basladım..o ise 8. sınıfa qecmisdi..! sevinmisdim,çnkü 1 yıl sonra bulusuyoduk....ama
isler isdediqim qibi olmadı..!...

ailesi onu okuldan almaya karar vermis...
1 yıl okulda kaldıqı içn...artık bi işe yaramıycaqını düsünerek onu çalısdırmaya basladılar....bana okulda işlenen dersler,çin işkencesinden farksız olmaya baslamısdı...bnde derslerimden düsmüsdüm,hergün okuldan kacıp onun yanına gidiyordum...en sonunda beni aldattıgını ögrendim...kız da okulu bırakmısdı...o an yıkılmısdım..bileklerimi kesip intihar etmeye kalktım,ama nafile...beni görüp hastaneye kim götürdü bilmiyorum ama bana bi iyilik yapmadıgı bu kesin..kurtulamadım bu hayattan..


onu her yerde görüyodum ...derse giren ögretmenler bile bana onu andırıyordu...herşey bana acı veriyodu..herkez,hattaha gttiğim liseyi bitirebilmek yada bitirememek umrumda degildi...ögretmenlerim durumumdan şikayetciydi...
ailemi cagırmak isdediler.evden kacdım..bunları ögrenince bana neleer yapacaklarını bilmiyorlardı..onlar için hava hoştu..belkide ölüm fermanımı bu konusmaya baglı oldugunu bilseler, bunu yapmazlardı ama konusmuslar annemler her yerde beni arıyolarmıs ama ben kacdım..pasaportum oldugu için yurt dısına kacmma kolay oldu..herkesden,herseyden uzaklasdım...yunanistana gttim..bir süre orda kaldım..aklımı toparladım..böyle bir yere varamayacagıımı düsündüm,ve orda dil ögrenip okudum..yıllar gecdi...evlendim ama onu hiç unutmadım..hala içimde derin bi yara var...ama öyle böyle gecicek bi yara degil..hala mutlu gibi davranıyorum...o karne hala aklımda...hala.. ..seni çok seviyorum....ama bana olan ihanetini hiç unutmadım diyorum kendime..hala bi yerim boş...