Haqqinda.az

beni bırakıp gittiğin gün

slm size başımdan geçen bir aşk hikayemi anatacağım 17 yaşındaydım liseyi bitirip işe girdim bir telefoncu dükkanında sekreter olarak çalışıyordum ve iş yerinde çalışan pazarlamacı 3 ü bayan 3 ü erkek 6 tane arkadaş vardı.bir erkek arkadaş çok ilgimi çekiyordu kendi kendime hoşlantı gelir geçer diyodum ama öle olmadı.ben giitikçe bu çocuktan hoşlanmaya başlamıştım onunda bana ilgisi vardı bunu sezebiliyordum.günlerden bir gün telefonlarımızı kurcalıyorduk ve ben ona eren telefonunu versene okula gidincede görüşürüz dedim.normalde okuyordu ama yazlarıda eline harçlık geçmesi için çalışıyordu.neyse oda tamam edi ve o benim ben onun telefon numaralarımızı aldık.o işten çıktı bende 3 gün sonra çıktım onsuz çekilmiyodu çünki ora.neyse biz arada bir mesajlaşıp çağrı bırakıyoduk birbirimize sadece dostane mesajlar falan artık yavaş yavaş umudu kesmeye başlamıştım bu beni sevmiyor diye bütün özel günlerde birbirimize msj atar araşırdık
bi ara baya bi konuşmadık ve mesajlaşmadık sadece arada bi çağrı atardık birbirimize ben artık ümidi kes sinem bu oğlan seni armıyo sormuyo senden hoşlanmıyo demekki dedim.ve böyle 2 ay geçti yeni girdiğim iş yerinde bi çocuk bana teklif etti bende eren i unuturum belki diye onunla çıkmaya başladım. aptallık ama.neyse bir akşam yatmaya hazırlanıyorum telefona baktım bi msj sanki içime doğmuş gibi heyecan bastı beni mesajı sabırsızlıkla açtım ve msj erenden geliodu aynen şöle sinem ben okula dönüyorum telefonu almıcam yanıma eğer beni ararsan merak etme diye sana msj atayım dedim kendine iyi bak yazmış.bende hemen tüh bi sen le çağrılaşıyorduk arada bir sen de gidiyorsun ha neeyse anın saolsun sende kendine iyi bak öpt yazdım ve oda bir daha msj atmadı.sonra o gitti 4,5 gün sonra tel çalmaya başladı baktım il kodu değişik heyecanla açtım yine eren nasılsın sinem bi sesini duymak istedim dedi bende çok iyi yapmışın bende sesini özlemiştim zaten dedim.oda buna sevinir gibi yaa tamam o zaman araım ben seni bundan sonra dedi.bende keşke telefonun olsaydı daha rahat konuşabilirdik dedim.olsu sen istedikten sonra ben seni bi şekilde ararım dedi çok sevinmiştim bu lafına neyse vedalaştık ve kapattık tel i.ben artık telefonu yanımdam ayırmıyodum diğer oğalanada ihanet etmemek ve vicdan azabı çekmemek için ayrılmıştım.2 gün sonra tekrar aradı artık telefon etmeleri dahada sıklaşmıştı.çokmutluydum ama duyak istediğim şeyleri neden sölemiyo diye düşünürken bi gün telefon etti ve sinem dayanamıcam seni seviyorum ve seninle birlikte olmayı çok istiyorum dedi bende tamam dedim ve ilişkimiz başladı herşey o kadar güzel gidiodiki dünyanın en mutlu insanı benim yaz tatillerinde beraberdik ve konyada okuduğu için bende ankaradayım 2 hafat bi gelirdi beni görmeye ben giderdim falan yani çok güzeldi taa ki 14 08 2005 e kadar o gün sabah 4,30 da aldığım bi mesajla uyandım sinem biliyorum bana çok kızacaksın ama seninle ayrılmak zorundayız çünki ben almanyaya yerleşip orda kendime bi hayat kurmaya karar verdim orda yaşayabilmek içinde biri ie evlenip hayatımı kurtarcam böyle olmuyo diye.kan beynime sıçradı ağlamaya başladım ama nasıl ağlamak.bende eren sen bilirsin beni paraya tercih ediyosan sana dicek bişeyim yok dedim.o bana tekrar mesajda sinem böyle konuşma içim parçalanıyo seni halen çok seviyorum ama böyle olmak zorunda yalnız senden bişi rica etcem son bir kez göreyim seni diye yazıodu mesajda.bende tamam dedim herzamanki buluşma yerini söledi ve o gün saat 4 de buluşmaya karar verdik.karşıdan geldiğini görüce ağlamaya başladım hemen parka gitttik ve kollarına sardı beni hiç bişi demeden sadece sımsıkı sarıyordu.bense ağlıyorartık bitierlim hadi git dedim tamam dedi.ve ölürcesine sımsıkı sarıldık birbirimize ve oda ağlamaya başladı.son kez alnımdan öptü ve giderken elime bir kağıt sıkıştırı evde oku tamammı dei tamam dedim.eve gittim hemen yazıyı okumaya başladım.su yazıyodu:DAYANAMAM İNAN DAYANAMAM BUNA DOKUNAMAM BİR AN TUTUNAMAM SANA HARCANIRIM UĞRUNA ALDIRMADAN ZAMANA DİYEMEM DİLİM VARMAZ DİYEMEM ELVEDA.aradan bir hafta geçti yokluğuna alışmaya çalışırken telefon çaldı arayan ortak bi erkek arkadaşımızdı onun çocukluk benimde onla tanıştığımız eski iş yerinden arkadaşım.içim yanıyodu tel çalarken açyım heyecanla.ağlamaklı bir ses sinem söyleyecekleim seni ne kadar üzecek biliyorum ama bunu bilmelisin ve dayanmalısın dedi iyice korkmaya başlamıştım caner dedim ne oluyo söyle sinem eren 4 ay önce bir anda hastalandı ailsi ve ben hastaneye götürdük ve kanser teşhisi konmustu ama kesinlikle sana sölememizi istememişti.ve tedavisi olmadı sende ayrılmak istediği gün kemoterapiye başlanacaktı onun için sende ayrıldı bilmemem için.ama kemoterapiye gerek kalmadan............ kaybettik eren i dedi yıkıldım bayılmışım olduğum yere kendime gelince annemle onlara gittik ayakta duramıyordum.herkez ağlıyor ve isyan ediyordu bende annesi bana sarıldı ve ağladı eren hastanede ve morgda yatıyordu nasıl birseydi bu allah ım inanamıyordum benibırakıp gitmişmiydi ciddi cidd ertesi gün cenaze vardı ve ben bitkin bi haldeydim tabi.gömdük ve geldik ama nasıl geldim onu orda tek başına bırakıp gelemiyordum çok acıydı çokk.2 ay birsey yemedim 52 k,lodan 32 ye düştüm eriyodum bi yandanda psikolojik tedavi alıyordum 2 ay geçti mezarını bennim yaptırmak istediğimi söledim ailesine zorla kabul ettirdim mezar taşında DAYANAMAM İNAN DAYANAMAM BUNA FOKUNAMAM BİR AN TUTUNAMAM SANA HARCANIRI UĞRUNA ALDIRMADAN ZAMANA DİYEMEM DİLİM VARMAZ DİYEMEM ELVEDA diye yazdırdım şimdi bu şarkıyı duymaya tahammülüm yok bu gün 16 08 2006 1 sene geçti aradan ve ben onu halen ilk günki gibi çok seviyorum bekle aşkım beni orda kavuşacaz sen benim ölmeyen aşkımsın