Haqqinda.az

yarali bir volkan

canim benim, bunu o kadar icten yaziyorum ki kendim bile halime sasiyorum...
Daha bundan iki ay önce tanimiyordum bile seni. Ama simdi... Her an aklimdasin, elimde degil, engel olamiyorum buna. Benim kontrolümden cikti, gönlüm söz dinlemiyor...Mantigim yeter dur artik, at onu yüreginden, kalbinden, aklindan, o oraya ayit degil diyor... ama söz geciremiyor iste. Kendime ugraslar icaat ediyorum, sacma sapan seyler yapiyorum yeterki seni düsünmeyim diye, ama vardigim son nokta hep sen oluyorsun. Kendimi arsiz, söz dinlemez lise kizlari gibi hissediyorum. Biliyorum geri gelmiyeceksin, biliyorum baslamadan bitti, biliyorum sonu yok, biliyorum elinde degil, biliyorum hepsini biliyorum ama sanki ben ikiye bölündüm seni tanidigim günden beri... bi tarafim senin yanindan hic ayrilmadi, hep her an yanindaydi diger tarafim ise beni engellemye, aci cekmemem icin cabaliyor. Dur diyor.Mantikli ol biraz diyor...ve daha neler neler.
Neden böyle oldu, neden ciktin karsima madem böyle olacakti beni sana hasret birakacaktin neden ciktin karsima, neden o gülümsemenle gönlümü kaydirdin sana, neden...Hayat neden bu kadar acimasiz...Ya da hayati ben mi akisina birakamiyorum, ben mi acaba cok müdahale ediyorum.Belki de hayati akisina biraka bilmek icin duygulari frenlemek gerek, yüregini dinlememek gerek. Belki de...Ama ben buyum iste, duygularimla, safligimla, tüm iyi niyetimle sevgimle herseyimle ben buyum.Inatla sonsuz aski, huzuru ariyorum...Cok asklar,sevgiler bitmek bilmeyen gel gitler, öfkeler, sevincler,üzüntüler, mutluluklar yasadim.Ama aradigim tek sey huzurdu, hayat onu benden o kadar iyi sakliyordu ki onu birtürlü bulamadim.Bu askin bu sevginin ardina gizlenmisdir belki huzur diye onu her sevdigim insanda aradim ama yok...bulamadim...derken sen ciktin. seni ilk gördügüm an o gülmeseyince kayip olan gözlerinde kayip ettim kendimi. Ilk defa görüsmüstük o gün...ama sanki cok uzun zamandir tanidigim biriydin sonradan anlamistim sebebini, meger yillarca aradigim , bildigim ama birtürlü bulamadigim o huzur sende gizliymis.Onu bulmanin sevinciyle saskina dönmüstüm, cünkü aslinda o kadar zamansiz, o kadar apansiz cikmistin ki karsima.Ama engel olamadim yüregim kaymisti bile.o günden sonra seni her görüsümde sende gizlenen huzurun yavas yavas benim de icime doldugunu gördüm,evet sonunda aradigim huzuru buldum dedim.Hani insan her zaman kendine siginacak bir liman arar ya, iste benim limanim da o dedim...
en cok neyi sevdim biliyormusun, benim her gülüsümle senin de gülmeni, o an beni icine kalbine almak istedigini hissediyor, biliyordum.En cok gözlerini sevdim, bana bakisini sevdim, tenime dokunusunu sevdim, kolumu oksayisini sevdim,sacimi oksayip alnimdan öpüsünü sevdim, gögsüne yaslanip bana huzur vermeni sevdim...ama doyamadim...yarim kaldi...yasanmadan bitti...belki bizim yasadigimiza bir beraberlik bile denemez, belki yarim kaldigi icin bana bu kadar kiymetli geliyor...bilmiyorum...bildigim seni cok özlüyorum...bildigim cok aci cekiyorum...keske elimden birsey gelse diyorum, keske mücadele edebilecegim birsey olsa ortata, ama elimden hic birsey gelmiyor...ve engel olamiyorum yanaklarimdan süzülen gözyaslarima...seni birdaha göremiyecek, dokunamiyacak, seninle birdaha gülemiycek olmak beni kahrediyor...hic bir sona bu kadar üzülmedi bu yürek, hic bir gideni geri getir diye bu kadar haykirmadi bu yürek...ama caresizim...
Gözlerimi kapatiyorum, iste o an bana dogru geliyorsun, hic acmak istemiyorum o zaman bu gözleri...sana sarilmak, doyasiya koklamak istiyorum...gitme yanimda kal demek istiyorum...ben her mücadeleye hazirim,senin icin ne savaslar vermem ki, yeterki yarim kalmasin , yasanmasi gereken ne varsa hepsini yasamak istiyorum seninle, acisiyla tatlisiyla, sonunda suan cektigim acinin milyon katini cekecegimi bilsem de, denemedim mücadele etmedim demek istemiyorum, seni senle yasamak istiyorum..ama elimden birsey gelmiyor...
Ben senin anneni tanimiyorum, sen bilirsin onun dogrularini yanlisini, diyemem ki sana bos ver, böyle bir günahin altindan kalkamam. Annen beni tanimiyor, varligimdan bile haberi yok...sana olan bu sevgimden, sana olan hasretimden, cektigim acidan hicbirinden haberi yok, ama biz onun icin ayrildik. O beni tanimiyor, bilmiyor ama kabul etmiyor bunu biliyoruz. ben dulum...dulum...bu onun beni tanimasina engel... o beni istemiyor...ve sen aklinda hic bir belki birakmadan benden vazgeciyorsun... hic baska bir ihtimal düsünmeden...denemye deger demeden... belki farkli olur bu hikayenin sonu demeden gittin...sen aci cekmekten korktun... mücadele etmekten korktun...ve gittin. Bilmiyorum huzuru da mi yaninda götürdün, yoksa o yine farkli bi yere mi saklandi... sen gittiginden beri o da yok yanimda...
geri gelmek istediginde ben hep burda olacam, bekliyecem... gelmiyeceni bile bile... umut ve sabir ile... belki o da unutamaz... belki o da özler... belki o da dayanamaz gelir diye bekliyecem...Cünkü ask icin, sevgi icin, huzur icin umudun hic bir zaman bitmemesi $ART...
Catlak a$ik...