Sən…başıma gələn ən gözəl şey idin... Çətin oldu ayrılmaq və bu qərarı düşünüb qərar vermək… İlk günlər həyatıma küsüb otururdum evdə, insanlarla ünsiyyət qurmaqda çətinlik çəkirdim, danışmırdım, gülmürdüm… Sonralar alışdım sənsizliyə, getdikcə qəbul etdim tənhalığımı… Nəticədə sənsiz davam etməliydim həyata… “Yaşamağa” çalışırdım... Bir ara çox cəhd etdim gülməyə…ama o qədər qondurmuşdum ki saxta təbəssümü üzümə artıq əl çəkmirdi,istəsəm də əl çəkmirdi… Həyat düyümlənmişdi boğazımda,qurtum-qurtum gilələnirdi zaman keçdikcə…Zaman yaraları sağaldır…inanmıram bu sözə…zaman heç nəyi sağaltmır, köz tutur yaralar…və bir gün ən kiçik toxunuşla qanayır o yara… intihara sürükləyəcək qədər qanayır...
Dünən yenə sən gəldin ağlıma… Oturdum sakitcə səni düşünməyə başladım,düşündüm, düşündüm…nəhayət yoruldum ağlamaq istədim, bacarmadım… 1il bundan əvvəl ölməyi bacarmadığım kimi… Dünən yenə sən gəlmişdin yuxuma… Ritmi pozulmuşdu ürəyimin, hiss edirdim damarlarımda qanın donduğunu…SƏNSİZ ölməyi belə bacarmamışdım mən… Dünən yenə sən gəlmişdin yanıma…oturmuşdun yanımda…məni qucaqlayırdın, əlimi bərk-bərk sıxmışdın…Yenə mənə şirin yalanlar deyirdin: ”Darıxmışam səninçün...”
Dünən məndən “Nina Ricci vurmusan yenə?” soruşaraq boynumu qoxulayıb qucaqlayırdın belimi… Boynumda isti nəfəsin, əllərimdə əllərinin izi, saçlarımda ətirin, ruhumda sən varsan… İndi cavab ver…
NECƏ UNUDUM SƏNİ?
Tarix: 19.11.2013 / 04:08 Müəllif: Akhundoff Baxılıb: 113 Bölmə: Sevgi varmı?