Haqqinda.az

(1)- أَسْتَغْفِرُ اللهَ
3 dəfə: «Əstağfiru-l-lah» (Allah, bağışla məni).

(اللَّهُمَّ أَنْتَ السَّلاَمُ، وَمِنْكَ السَّلاَمُ، تَبَارَكْتَ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَاْلإِكْرَامِ)
«Allahummə əntə-s-sələm, va minkə-s-sələm, təbə¬raktə yə zə-l-cələli va-l-ikram»
(Allahım! Sən Salamsan, salamatlıq (müvəffəqiyyət) Sən¬dəndir. Ey əzəmət və hörmət Sahibi, xeyir-dua Səndəndir)

(2)- ( لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ . اللَّهُمَّ لاَ مَانِعَ لِمَا أَعْطَيْتَ ، وَلاَ مُعْطِيَ لِمَا مَنَعْتَ ، وَلاَ يَنْفَعُ ذَا الْجَدِّ مِنْكَ الْجَدُّ )
.«Lə iləhə illə-l-lah vahdəhu lə şərikə ləhu, ləhu-l-mulk va ləhu-l-həmd va huva alə kulli şeyin qadir! Allahummə lə mənia limə əteytə va lə mutiyə limə mənətə, Ardı »

Necə ki, Allah-təalaya müəyyən olan mübarək günlərdə, mələklərin olduğu yerlərdə və gözəl vaxtlarda dua etmək bəyənilir, eləcə də, elə zaman, yer və hallar vardır ki, həmin anlarda Şeytanın və onun hiyləsinin, hər bir zərərvericinin, yaxud da baş verən pis hadisənin şərindən Allaha sığınaraq, Ona pənah aparmaq da bəyənilən işlərdəndir. Həmin anlardan bir neçəsini qeyd etmək yerinə düşərdi:

“Quran” oxumağa başlayarkən
Allah-təala buyurmuşdur:

فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ›

“(Ya Rəsulum!) Quran oxumaq istədiyin zaman qovulmuş Şeytandan Allaha sığın!” [1]

2. Qəzəblənərkən
Allah-təala buyurmuşdur:

وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ›

“Əgər sənə Şeytandan bir vəsvəsə gəlsə, (fəsad toxunsa), Allaha sığın. Şübhəsiz ki, Allah Ardı »

1.(( اللَّهُمَّ أَلِّفْ بَيْنَ قُلُوبِنَا, وَأصْلِحْ ذَاتَ بَيْنِناَ, وَاهْدِنَا سُبُلَ السَّلاَمِ, وَنَجِّنَا مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ, وَجَنِّبْنَا الْفَوَا حِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ, وَبَارَكْ لَنَا فِي أَسْمَاعِنَا, وَأَبْصَارَنَا وَقُلوُبِنَا وَ أَزْوَاجِنَا, وَذُرِّيَّاتِنَا وَتُبْ عَلَيْنَا إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ وَاجْعَلْنَا شَاكِرِينَ لِنِعَمِكَ مُثْنِينَ بِهَا عَلَيْكَ قَابِلِينَ لَهَا وَأَتْمِمْهَا عَلَيْنَا ))
[Allahummə əlləf beynə qulubinə va əslih zətə bəyninə vahdinə subuləs-sələmi, va nəccinə minəz-zuluməti ilən-nur, va cənnibnəl-fəva hişə mə zahəra minhə va mə batanə, va barik lənə fi əsmainə, va əbsarinə, va qulubinə, va əzvacinə, vazurriyyətinə, va tub aleynə innəkə əntə-t-təvvabu-r-rahim. Vacəlnə şəkirinə liniəmikə musninə bihə aleykə qabilinə ləhə va ətmimhə aleynə]

«Allahım! Ardı »

Peyğəmbər (s.a.v.) demişdir: «Biriniz dostu haqqında yaxşı bir şey bilib onu tərifləməli olsa, desin:
( أحْسِبُ فُلاَناً واللهُ حَسِيبُهُ وَلاَ أُزَكِّي عَلَى اللهِ أحَدًا أحْسِبُهُ )
«Əhsibu fulənən va-l-lahu həsibuhu va lə uzəkki alə-l-lahi əhədən əhsibuhu»

(Mən filankəsi belə bir adam kimi sayıram (əgər onu yaxşı tanıyırsa), onun haqq-hesabını isə Allah Özü çəkir. Mən saydığım heç kəsi Allahdan üstün tutmuram və s.) Ardı »

Duanın şərtləri olduğu kimi, eləcə də ədəbləri vardır. Duanın kamil olması üçün bu ədəbləri yerinə yetirmək bəyənilir.

1. Dua edərkən dəstəmazlı olmaq
Əbu Musa əl-Əşari (radiyallahu anhu) belə rəvayət edir:
“Peyğəmbər (sallallahu aleyhi va əlihi va səlləm) Hüneyn döyüşü qurtardıqdan sonra su gətizdirdi, dəstəmaz aldı və sonra əllərini qaldıraraq dedi: “Allahım, Ubeyd Əbu Amiri bağışla” və mən onun qoltuğunun altını gördüm.” [1]

2. Dişləri sivakla təmizləmək
Çünki dua dil ilə edilən ibadətdir və ağızın dua edərkən təmizlənməsi gözəl ədəblərdəndir. Necə ki, sünnədə namaz üçün ağızı misvak ilə təmizləmək varid olmuşdur. Bundan məqsəd namazda zikr edən yerin təmizlənməsidir ki, o da ağızdır.[2]

3. Qibləyə yönəlmək
Ömər ibn əl-Xəttab (radiyallahu Ardı »

1- ((اللَّهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِكَ مِنَ زَوَالِ نِعْمَتِكَ، وَتَحَوُّلَ عَافِيَتِكَ وَفُجَاءَةِ نِقْمَتِكَ وَجَمِيعِ سَخَطِكَ ))
[Allahummə inni ə‘uzu bikə min zəvali ni‘mətikə va təhəvvuli ‘əfiyətikə va fucə‘əti niqmətikə va cəmi‘ səxatikə]
«Allahım! Nemətinin dayanmasından, bəxş etdiyin salamatlığın dəyişməsindən, qəfil intiqamından və bütünlüklə qəzəbindən Sənə pənah aparıram».
(Müslim, 4/2097.)

2-((اللَّهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْعَجْزِ وَالْكَسَلِ, وَالْجُبْنِ وَالْبُخْلِ وَالْهَرَمِ وَعَذَابِ الْقَبْرِ، اللَّهُمَّ آتِ نَفْسِى تَقْوَاهَا, وَزَكَّهَا أَنْتَ خَيْرُ مَنْ زَكَّاهَا. أَنْتَ وَلِيُّهَا وَمَوْلاَهَا، اللَّهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِكَ مِنْ عِلْمٍ لاَ يَنْفَعُ, وَمِنْ قَلْبِ لاَ يَخْشَعُ وَمِنْ نَفْسٍ لاَ تَشْبَعُ وَمِنْ دَعْوَةٍ لاَ يُسْتَجَابُ لَهَا ))
[Allahummə inni ə‘uzu bikə minə-l-aczi va-l-kəsəli va-l-cubni va-l-buxli va-l-hərami va ‘azəbi-l-qabri. Allahummə Ardı »

Duanın Allah yanında qəbul olması üçün bir neçə şərtləri vardır ki, onları mütləq yerinə yetirmək lazımdır. Həmin şərtlər bunlardır.
1. Dua edən bilməlidir ki, onun duasına cavab verməyə qadir olan yalnız Allahdır və həmçinin, bilməlidir ki, Allahdan başqa heç kəs ona nə xeyir verə bilməz nə də ki, ondan bir zərəri uzaqlaşdıra bilməz.

Allah-təala buyurmuşdur:

أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ›

“[Ey Məhəmməd, de ki, Allahdan qeyrilərinə ibadət etdikləriniz yaxud köməyə çağırdıqlarınız yaxşıdır] yoxsa əli hər yerdən üzülüb darda qalan bir kimsə Ona dua etdiyi zaman onun duasını qəbul buyuran, [sizdən] şəri sovuşduran, sizi yer Ardı »

(1)- ( اللَّهُمَّ أَعِذهُ مِنْ عَذَابِ القَبْرِ )
«Allahummə əizhu min azəbi-l-qabri» (Allahım, onu qəbir əzabından qoru). Bunu da desə yaxşı olar:
( اللَّهمَّ اجْعَلْهُ فَرَطًا وذُخرًا لوَالِدَيهِ وَشَفِيعًا مُجَابًا، اللَّهمَّ ثَقِّلْ بِهِ مَوَازِينِهِمَا وأعظِم بِهِ أُجُورَهُمَا وألحِقْهُ بِصَالِحِ المؤمِنينَ واجْعَلْهُ فِي كَفَالَةِ إبْرَاهِيمَ وَقِهِ بِرَحْمَتِكَ عَذَابَ الجَحِيمِ )
«Allahummə-c’alhu fəratan va zuxran livalideyhi va şəfi’an mucəbən. Allahummə səqqil bihi məvazinəhumə va ə’zım bihi ucurahumə va alhiqhu bisalihi-l-mu’minin vac’alhu fi kəfələti İbrahim vaqıhi birahmətikə azəbə-l-cəhim va əbdilhu dəran xeyran min dərihi va əhlən xeyran min əhlihi. Allahummə-ğfir li əsləfinə va əfratınə va mən səbəqanə bi-l-imən»
(Allahım, elə et ki, o valideyinlərini Cənnətdə qabaqlasın, onlar Ardı »