Haqqinda.az

Yuliya adli bir qizin gundeliyinden sizlere....
]Menim adim Yuliyadir. 2 iyun
menim 17 yashim
tamam olacaq. Artiq 3 ildir ki men
xercheng
xesteliyine tutulmusham. Bu
gundelik menim en
agir gunlerimin sirdashina chevrilib
– butun
ureyimde olanlari, hech kime deye
bilmediyimi bura
yaziram... Bezen agliyiram, hetta
lap chox agliyiram.
Agrilarim bash qaldiranda doze
bilmirem, xeyal bele
qurmaq, neyise arzulamaq bele
elimden gelmir,
qishqiriram. ozume yazigim gelir..
Bezen artiq
quvvelerim tukenende Allahnan
sohbet eliyirem.
Yalniz ona ne hiss etdiyimi basha
sala bilirem. Axi
neye gore mes men?! Cemi 2 saat
yuxu, 120
deqiqe, amma mene chox komeyi
olur, hech olmasa
agri duyumuram... Allahim, bu
deyerli 2 saat uchun
teshekkurler! İnternet – menim
dunyamdir. Bu
menim elaqede ola bildiyim
yegane bir dunyadir.
Xestexanalari hesaba almasaq..
Hech halim yoxdur,
ichimden qishqirmaq gelir, amma
gucum yoxdur...
Bu gun yeni de tibb bacisi iyneni
sehv yere yeritdi,
damarimi partdatdi. HEYVAN!
Artiq yata bilmirem,
agridan gozlerimi yuma
bilmirem...Bele
momentlerde hamamda oyuye-
oyuye qaliram,
nefesim chixmir. İnternetde
(censored) bloqlarinda
fikirlerimi bildirirem. Onlarin da
yashamaq
istemediklerini gorurem.
Artiq kechmish net dostlarimla
elaqelerimi
kesmishem. Onlarla bezen
salamlashmaq istiyirem,
amma sonrasi gozumun onune
geldikce.
“Necesen?” sualina ne cavab
verecem? “Sag ol, her
shey eladi, men xercheng
xesteliyine duchar oldum...
Hech kim mene komek eliye bilmir.
omrumun son
gunlerini yashayiram, amma heyati
dehshet sevirem
butovlukde her shey Ok-di” Artiq
anala da
danishmiram. O, bilir ki, men
qorxuram, heyatimla
vidalashmaq istemirem...O da
qorxur, amma
bildirmir. Bu gun kohne sinif
rehberim gelmishdi
bize. Gelmeseydi daha yaxshi
olardi. O, sinif
yoldashlarim haqqinda danishdi.
Neye gore onlar
partylere gede bilirler, velosiped
sure bilirler, en
onmlisi ise yashaya bilirler?! Neye
gore men
bunlarin hamisindan
mehrumam?! Amma artiq
gucum qalmayib, Allahim, azad ele
meni bu
ezablardan, YAshAMAQ İSTeMİReM!
Menim
ushaqligim chox yaxshi kechib. Anamla
men (atam bizi
atib, gedib) bir-birimizi chox
istiyirik. Her shey gozel
idi-bu qara xeberi bilene qeder.
evvelce mene
kimyevi terapiya kursu kechdiler.
Bu heyatimin en
agir gunleri idi. Ancaq qisa
muddetlik men
duzeldim. Amma chox qisa bir
muddetlik.. Sonra
mene emeliyyat elemeli idiler. Men
chox
qorxurdum, anami bir daha
gormeyeceyimi
dushunurdum. Ancaq her shey
yaxshiya dogru gedirdi,
emeliyyat ugurlu olmushdur. 2 illlik
men duzeldim.
Artiq anam ishe men ise mektebe
gedirdim...Heki m
olmaq istiyirdim. Ancaq.... 2 ilden
sonra melum
oldu ki, xesteliyim daha da
guclenib. Men
agliyirdim, isteyirdim ki, mene bir
emeliyyat daha
elesinler, teki duzelim. Amma
yox... Artiq shansim
yox idi. Belke pulumuz olsa idi
Amerikada bunun
elaci var idi, gederdik,
duzelerdim... Amma olmadi,
hech kim yardim eli uzatmadi...
O gece artiq Yuliya bizleri terk
etdi....