Haqqinda.az

internet aşklarına...

herşey bir arkadaşlık sitesine üye olmamla başladı.gün içinde bir çok mesaj alıyordum.bakmıyordum fazla kımseye ama ona benı çeken ne oldu bilmiyordum.birbirimize mail adreslerimizi verdik,resimlerimizi gördük.O çok yakışıklıydı,sanırım beni de beğenmişti.Daha öne internetten tanıştığım hiç kimseye resmimi göstermemiştim hatta adımı saklardım.Ama o benim hakkımda herşeyi öğrenmişti.Bende öyle...Birkaç ay msn de konuştuk,sohbeti ilerletiyorduk.Ama ben internet aşklarına çok karşıydım.Kesinlikle böyle bir ilişkiyi kabul etmezdim.O yüzden onu kendimden uzak tutmaya çalıştım.Sert davrandım.Yine de onla konuşmadan yapamıyor,hep yanımda olmasını istiyordum.Bir gün beni sevdiğini,belki saçma geleceğini ama hatta aşık olduğunu söyledi.Ben buna nasıl inanabilirdim ki.? Sadece resmimi gördü nasıl aşk olabilirdi ki? Söylediğinde ısrar ediyor aşığım diyordu.Benden soğuması için her yolu denedim.kendimi olduğumdan farklı gösterdim.Ama ne yaparsam yapayım onun duygularından vazgececeği yoktu.Buluşmak istiyordu ben istemiyordum.Çünkü böyle bir aşk imkansızdı.Çareyi bir daha hiç görüşmemekte bulduk.Aradan 6 ay geçti.ondan ne bir ses ne bir haber vardı.Dayanamadım mail attım.Hani beni çok severdin nerdesin? diye..Beni unutamadığını yazdığı bir cevap geldi.Tekrar konuşmaya başladık.Bu sefer o daha ümitliydi.Bir araya geleceğimizi,benimde onu seveceğimi düşünüyordu.Ancak bilmediği birşey vardı.Görüşmediğimiz 6 ay içerisinde benim bir erkek arkadaşım olmuştu.Bunu ona söylemem gerekiyordu.Söylediğim an yıkıldı.Nasıl yaparsın ben sana bu kadar aşıkken dedi.Haklıydı,ama ben ona aşık değildim ki...Onunla konuşmak beni cok mutlu edıyordu,o hayatımda olmalıydı ama arkadasım olarak.O da bunu kabul etmıyordu.Bende careyı ona sevgilimi anlatmakda buldum.Her yasadıgımızı gidip ona anlatıyordum.Şimdi düşünüyorum da ne büyük bir cahillik etmişim.Her gece ağlıyordu umursamıyor gibi davranıyordum belki bana aşkı biter diye.Bir kaç ay sonra sevgilimden ayrıldım.O bu habere cok sevindi ama benim üzgün olduğumu görünce dayanamadı barıştırmak bile istedi.Bu imkansızdı...Aradan bir kaç ay daha geçti.Tanışalı 2 sene olmuştu.Buluşmamızın bir sakıncası yoktu,o da bunu istiyordu.Buluşalım dedim seni görünce ayrılmak istemıyorum diyerek reddetti.Bu kadar senenin hatırına görüşelim dedim en sonunda kabul etti.Buluşma günü gelmişti.Ya karşıma çok kötü biri çıkarsa diye düşünüp duruyordum.Artık buluşma yerine gelmiştim.Aradım geldim nerdesin diye.Arkanı dön dedi.Ve onu gördüm.O benim hayal ettiğimden o kadar farklıydı ki.Çok tatlıydı,çok yakışıklıydı.Bir süre sessiz kaldım ben.Neden daha önce buluşmadım diye kendime kızdım.Sinemaya gittik.Kendime engel olamadım ve öpüştük.O an o kadar güzeldi ki.Ama o benim sevgilim değil malesef arkadaşımdı.Bu kadar sene onu kabul etmediğim için kızdım kendime.Ben onu ilk gördüğüm an aşık oldum.Söyledim.inanmadı.Nasıl inanabilirdi ki.yıllarca onu üzmüş kız var karşısında.İyi düşün dedi.Ayrılma vakti gelmişti.Gözlerine bakarak onu sevdiğimi söyledim.Ağlıcaktık ikimizde.Arkama bakamadan gittim.Beni aradı artık bırakma beni diye.Sende beni dedim.1 sene oldu...Şimdi soruyorumda kendime neden daha önce görüşmedim,neden bazı şeyler için geç kaldım.Aramızda tek sorun eskiden gelen güvensizlikler.Herşey için o kadar pişmanım ki.Ama onu tanıdığım için ve sevgilim olduğu için çok mutluyum..Ailelerimize internetten tanıştığımızı söyleyemedik.Bu bizim sırrımız...gerçek aşkı internetten bulcağım hiç aklıma gelmezdi...